De negende dag van Gent Jazz was een gemengde dag, met zowel muzikale hoogtepunten als soms wat teleurstelling. Norah Jones was de hoofdact van de avond, maar hoe ging het bij de andere optredens?
Chantal Acda & the North Sea Drifters
Helaas startte de negende dag van Gent Jazz op een valse noot. Hoewel de band achter Chantal Acda een stevig staaltje muziek leverde, sloeg de zangeres er niet in om op toon te zingen. Hierdoor werd haar stem snel afleidend waardoor je je echt moest concentreren om het optreden te volgen. Lag het aan de geluidsinstallatie, plankenkoorts of nog iets anders? Geen idee, maar het viel helaas toch wel op.
Haar optreden voelde dan ook echt als een warme knuffel van een vertrouwde vriend.
JAZMYN
Daarna begaf ik mij naar de Garden Stage, waar JAZMYN zou gaan optreden. De Brusselse artieste trad twee keer op in de avond, voor en na Nectar Woode, en elke keer was haar optreden een zeer aangename ervaring. Haar stem zwom precies door de muziek van haar band, meerdere mensen sloten ook hun ogen om mee te zwemmen in haar muziek. Als je ogen sloot, kon je je misschien inbeelden dat Selah Sue op het podium stond, door de hoeveelheid aan RnB invloeden in JAZMYNs muziek.
Nectar Woode
Nog een artieste die gretig gebruik maakte van RnB invloeden, was Nectar Woode. De zon was volop aan het schijnen buiten de Main Stage maar zoals Woode het zelf verwoordde: "We will bring the sunshine inside", en dat is haar goed gelukt. De Britse artieste wil graag positieve muziek maken, waarbij mensen zich goed voelen. Haar optreden voelde dan ook echt als een warme knuffel van een vertrouwde vriend. De muziek, en zeker haar stem, zat heel goed. Tegen het einde was het echter moeilijk om de artieste te verstaan, waardoor ik dacht dat ze 'Imma shit' zong, maar iets in mij zegt dat dit niet de juiste tekst is.
Taike
Jasper Steverlinck
Na nog een goed optreden van JAZMYN was Jasper Steverlinck aan de beurt op de Main Stage. De Gentse artiest was duidelijk populair, de Main Stage raakte al snel goed gevuld. Tijdens het optreden was het heel duidelijk dat de Gentenaar weet wat stage presence is, het was moeilijk om niet meegesleurd te worden in het enthousiasme van de artiest. Hij betrok ook zeer vaak het publiek, wat altijd een pluspunt is. Hoewel het zeer duidelijk is dat hij een goede stem en band had, blijf ik met het gevoel dat ik dit al ergens eerder had gezien. Het voelde soms alsof Steverlinck probeerde zowel Freddie Mercury als Ed Sheeran tegelijk te zijn. Er waren ook veel liedjes over de liefde en elkaar graag zien, waar niks mis mee is, wat het soms deed aanvoelen als een verzameling van clichés.
Het voelde soms alsof Steverlinck probeerde zowel Freddie Mercury als Ed Sheeran tegelijk te zijn
Naaz
Hoewel Naaz een beetje de ondankbare plaats kreeg op de Garden Stage net voor de hoofdact van de avond, kon ze nog altijd haar muziek met veel passie en energie overbrengen naar het publiek. Haar Arabische roots kwamen zeer sterk naar voor in haar muziek, wat zorgde voor enkele unieke staaltjes muziek. Het liedje dat mij het meest bijbleef was 'Azadî', een ode aan vrijheid en de strijd voor bevrijding.
Norah Jones
Dé hoofdact van de avond was Norah Jones, en ze stelde niet teleur. In haar prachtige jurk en aan haar even mooie vleugelpiano. Haar stem en band gaven een zeer kalmerende en warme vibe, het voelde soms alsof ik werd gehypnotiseerd door haar muziek. De hoofdact van de avond was dus geslaagd, maar toch voelde ik dat er nog iets ontbrak aan de avond. Er werden stevige staaltjes muziek geleverd, maar toch had ik het gevoel dat het nog iets meer mocht zijn.
Taike
Reactie toevoegen