Veel filmfestivals focussen op zware en emotionele thema's. Alles moet traag en pijnlijk, en bij Film Fest Gent is dat niet anders. Toch ging Schamper opzoek naar de lichtpuntjes.
'Knor', gebaseerd op het kinderboek 'De wraak van Knor' van Tosca Menten is de eerste lange stop-motionfilm van Mascha Halberstad. En wat voor één! De siliconen poppetjes bevatten veel details, maar rafelen toch een beetje uit. Hierdoor merk je dat het een stop-motionfilm is en geen gewone animatiefilm.
Het verhaal speelt zich af in een typisch Nederlandse wijk waar de negenjarige Babs met haar familie en beste vriendje Tijn woont. De set is op alle vlakken heel mooi afgewerkt. Ook de gezichtsuitdrukkingen van de poppetjes zijn schitterend gemaakt. Met de stemmen van onder andere Jan Bijvoet, Maaike Cafmeyer en Titus de Voogdt krijgen die poppetjes ook nog eens écht karakter.
Babs en haar gezin krijgen onverwacht bezoek van opa Tuitjes uit de VS. Tuitjes is teruggekeerd om deel te nemen aan de belangrijkste worstenwedstrijd 'Koning Worst van de eeuw'. En dat weet hij verrassend goed geheim te houden. Babs krijgt voor haar negende verjaardag het varkentje Knor van hem cadeau. Het beestje heeft een onweerstaanbaar schattige snoet. Wanneer daarbij het typische 'oink'-geluid naar boven komt, smelten alle harten in de zaal. Van haar ouders mag Knor enkel blijven onder strenge voorwaarden. Het varkentje moet zich leren gedragen, dus schrijft Babs hem in voor een puppycursus. Samen beleven de twee veel avonturen, die veel spanning en emoties opwekken.
De film brengt het hele 'al-dan-niet vegetarisch zijn' mooi naar boven. Ook thema's zoals vriendschap en familie staan centraal. Een hartverwarmende film, die zowel jong als oud doet ontspannen!
Emma Thompson schittert in 'Good luck to you, Leo Grande' naast de ijzersterke Daryl McCormack. Als ervaren rot in het vak van luchtige films speelt Emma ook in deze film een vrouw op leeftijd, die ditmaal na het overlijden van haar man een jonge escorte inhuurt. Zo ontdekt ze niet alleen haar eigen lichaam, maar ook de passie die daarin schuilt.
De film is een absolute parel die zich meer toont als een theaterstuk dan een echte film. De setting is dan ook voornamelijk de hotelkamer waar beide personages elkaar meermaals ontmoeten. Ondanks die vrij strikte ruimtelijke beperking, verveelt de film geen seconde. Dat is te danken aan de fantastische dialogen en het bijzondere acteerwerk van de twee hoofdrolspelers.
Ook al is dit niet per se een komische film, toch laat hij je achter met een luchtig gevoel. De film toont nogmaals dat seksuele openheid niet iets is om zich over te schamen en dat communicatie belangrijk blijft in de omgang met anderen. McCormacks personage Leo Grande vindt dan ook steevast dat intimiteit (in welke vorm dan ook) eigen is aan de mens en dat er veel ongeluk voorkomen zou worden als er veilige manieren waren om dat aan te bieden. Na de film kan je welgeteld een kwartiertje pretenderen dat we alle conflicten daadwerkelijk kunnen oplossen met een beetje menselijkheid (en door het langdurig opsluiten van mensen in een hotelkamer.)
'Empire of light' van Sam Mendes gaat over de mensen die werken in 'Cinema The Empire', een filmhuis aan de grauwe Engelse kust. De hele film is gehuld in de typische seventies-kleuren, een subtiele verwijzing naar de bijna vergane glorie van cinema. Het is een verhaal over duisternis die zich schuilhoudt in het licht. Over cinema in de jaren 80 en vooral over de troost die twee mensen bij elkaar kunnen vinden, ondanks al het donkere. Olivia Colman en Michal Ward brengen het verhaal tot leven met hun vertolking van de hoofdpersonages. Ze vinden elkaar in de liefde en de eenzaamheid.
Het gebeuren wordt op prachtige wijze in beeld gebracht. De vele brede shots geven een volledig beeld van de leegheid van de cinema. 'Empire of light' is echt een ode aan de cinema, al mist het toch net die magie die een film echt doet bijblijven. Soms lijkt het alsof Mendes te veel probeert te vertellen, wat zorgt voor een licht gemis aan diepgang. De focus ligt op Cinema Empire en de mensen erin, maar hierdoor wordt het personage erbuiten soms vergeten. De redenen voor bepaald gedrag, hoe geweldig geacteerd dan ook, lijken soms een beetje zoek. Er wordt gehint naar dieperliggende motivaties, maar als kijker blijf je op dat vlak een beetje op je honger zitten.
'Empire of light' is daardoor een echte aanrader voor cinefielen. Als je op zoek bent naar simpel entertainment of net wat meer echt geraakt wil worden, zoek je best verder.
Ook de romcomliefhebbers komen tijdens Film Fest aan hun trekken. De immer fantastische Emma Thompson (Cath) en Lily James (Zoë) worden in deze film vervoegd door de bij ons weliswaar minder bekende sterren Shabana Azmi (Aïsha) en Shazad Latif (Kazim). De film vormt dan ook een interculturele reis door een gearrangeerd huwelijk enerzijds en een love match, oftewel een huwelijk met een partner die je volledig zelf kiest, anderzijds.
De film toont trouwens niet echt een duidelijke voorkeur, wat bijzonder verfrissend is. Dit voelt niet als een impasse: de touwtjes van de verschillende plotlijnen worden op het einde mooi aan elkaar geknoopt. Voor de rest volgt de film de romcomformule tot op de letter. Het einde van het plot zie je dan ook perfect aankomen, al doet de film je toch wel eventjes twijfelen in het midden, wat gewaardeerd wordt. Visueel is de film weinig spectaculair en het titulaire nummer van Tina Turner wordt nergens gebruikt, wat enorm spijtig is. De personages zijn daarentegen wel ongelooflijk aandoenlijk en de humor is zeker bovenmaats, waardoor 'What's love got to do with it?' het finaal tot 'zeker het kijken waard' schopt. Een meepikker dus voor zij die al dat verdriet even beu zijn.
Reactie toevoegen