Lezersbrief: afscheidsbrief aan Rik Van de Walle

Lieve Rik
Na acht jaar partnerschap tussen jou als rector en wij, de studenten, na acht jaar aantrekken en afstoten, was het hoog tijd om de balans even op te maken. Konden wij, na al die jaren, nog samen verder?

We denken nog vaak terug aan onze eerste date op 25 september 2017. Toen we elkaar net leerden kennen, benadrukte je hoe belangrijk je wederzijdse communicatie en vertrouwen vond. Dit is immers de basis van een duurzame en gezonde relatie. Ons hart liep over van geluk. Wat een match! We deelden dezelfde waarden, passie en liefde voor de universiteit. Eindelijk een rector die naar ons zou luisteren. Met plezier gaven wij je het vertrouwen om onze prachtige unief te doen bloeien en groeien. Maar de wittebroodsweken duurden niet lang. De eerste vier jaren van onze relatie waren allesbehalve makkelijk. Toen je opnieuw ons vertrouwen vroeg voor een tweede termijn, herverkozen wij je liever niet. Amper 33,7 procent van ons wou je opnieuw een kans geven! Maar oké, aan een relatie moet gewerkt worden. En misschien lag het aan ons, en niet aan jou? Dus gaven we je opnieuw het vertrouwen, in de hoop de magie te kunnen herstellen. Maar het moet wel van twee kanten komen.

Je beloofde dat je al je energie in ons zou stoppen, maar waar was je wanneer we je nodig hadden?

De voorbije jaren hebben wij, de studenten, herhaaldelijk om open en transparante communicatie gevraagd, zowel over de besparingen en duurzaamheid als over de banden met Israël. Onze e-mails werden amper beantwoord, onze vragen tot communicatie werden genegeerd en afgewimpeld onder de mom van tijdsgebrek. Je beloofde dat je al je energie in ons zou stoppen, maar waar was je wanneer we je nodig hadden? We moesten tot tweemaal toe de universiteit bezetten voordat we vage antwoorden kregen op prangende vragen over ‘besparingen op duurzaamheid’ en ‘Israëlische partnerschappen’. Ik geef het graag toe, aan zelfreflectie doe je wel degelijk. Zowel tijdens de pro-Palestijnse als de duurzaamheidsbezetting beweerde je geïnspireerd te zijn door ons en onze manier van communiceren. Meer nog, je kroop zelfs door het stof en gaf eerlijk en hoffelijk toe dat je eerder met ons had moeten praten. 

Even kreeg ik weer hoop. Totdat je op het rectordebat claimde dat je al direct wou ingaan op de vraag tot dialoog van de actievoerders, maar ‘niet durfde’ en zo jezelf in een slachtofferrol zette. Bovendien vergat je te vermelden dat wij al maanden voor de bezetting met je wilden praten, je dit consequent afwees en ons zo keer op keer in de kou liet staan. Maar goed, communicatiestijlen kunnen verschillen. Al hadden we na acht jaar gehoopt dat we al wat meer naar elkaar zouden zijn toegegroeid. We hebben het gevoel dat we je niet meer kunnen vertrouwen, Rik. Hoe zou vertrouwen immers opgebouwd kunnen worden als je niet consequent handelt naar je eigen woorden?

Tijdens het rectordebat beweerde je dat een rector politiek neutraal moet zijn en dat je mensenrechten hoog in het vaandel draagt. Je geflirt met de ‘goede interventies’ van Tom Van Grieken  en partnerschappen met genocidale Israëlische instellingen vallen moeilijk te rijmen met deze uitspraken. We dachten dat we hadden afgesproken om eerlijk te zijn tegen elkaar?  Bovendien ondertekende je ook petities voor het behoud van kernenergie tijdens je rectortermijn. Ook je besparingskeuzes zijn allesbehalve politiek neutraal te noemen. Tijdens de besparingsronde op de Green Office beweerde je consequent dat wij aan het liegen waren, terwijl de cijfers er duidelijk op wezen dat de Green Office kapot bespaard ging worden.

Je bood ook heel gemakkelijk je excuses aan in zaken van grensoverschrijdend gedrag tijdens de rectortermijn van je voorganger, maar over grensoverschrijdend gedrag tijdens je eigen termijn is het blijkbaar een stuk moeilijker om schuldinzicht te tonen. Verder dan ‘ik weet ook niet hoe we het moeten aanpakken’, kwam je tijdens het rectordebat niet. Na acht jaar bestuur hadden wij wel wat meer verwacht. Bovendien beweerde je dat je voorganger, Anne De Paepe, geen juridisch advies heeft ingewonnen, terwijl dat wel zo was. De gemoederen laaiden hoog op.

Over grensoverschrijdend gedrag tijdens je eigen termijn is het blijkbaar een stuk moeilijker om schuldinzicht te tonen

En toen je eindelijk terug toenadering zocht en inging op onze eis om te praten tijdens de bezetting, leek het alsof je je met ons wou verzoenen. Maar dan ontruimde je de bezetting op basis van foutieve en racistische aannames. Zo zou de bezetting geleid worden door "mannen met baarden" en aangevoerd worden door "externe Palestijnse mensen". Deze beslissing getuigde niet alleen van een onjuiste versie van de feiten, maar was een zoveelste incident dat het vertrouwen tussen jou en ons onherstelbaar kapot maakte.

Dit gebroken hart valt niet meer te lijmen. In alle openheid, eerlijkheid en van mens tot mens denken we dat het beter is elkaar hier los te laten. We breken met jou, beste rector. Er is te veel gebeurd, het is tijd om elk ons eigen pad in te slaan. De UGent, waar we allebei zo van houden, heeft nood aan een nieuwe wind. Enkel zo kan de UGent herrijzen uit de woelige storm die tijdens jouw termijnen niet is gaan liggen. Het is beter zo. We kijken met dankbaarheid, een tikkeltje frustratie en een flinke dosis weemoed terug op onze tijd samen. Bedankt voor alles wat je voor ons hebt betekend. We wensen je oprecht het allerbeste toe.

Hartelijke groet

Jutte Dessein