Gent Jazz met Noah Vanden Abeele, Rymden, Yann Tiersen en anderen

Terwijl iedereen wegsmolt in de tropische hittegolf, waren ze bij Gent Jazz Festival dapper hun podia aan het opbouwen en alles in gereedheid aan het brengen voor negen festivaldagen vol hoogstaande muziek. Een impressie van dag één.

Andrea Belfi op de Garden Stage

Gent Jazz werd dit jaar ingezet door Yann Tiersen als headliner, voor velen van naam onbekend, maar toch bemind dankzij zijn soundtrack voor het bioscoopsucces 'Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain'. Hij veroverde een plekje op dit gerenommeerde Gentse jazzfestival omwille van zijn minder gekende repertoire, dat toch veelzijdig en indrukwekkend is. Met een vleugelpiano, twee speelgoedpianootjes en een viool wist hij ons anderhalf uur lang mee te slepen in een andere wereld. De Yann Tiersen die hier op het podium stond, heeft duidelijk geen nood aan film of beeld om hele werelden op te roepen en haast tastbaar te laten nazinderen.
Wie zijn verwachtingen had afgestemd op de muziek uit 'Amélie Poulain', voerde het concert langs verrassende, emotionele registers voor een intieme schets met de thema's "Wie ben ik?" en "Hoe sta ik in de natuur?". Nadien werd het optreden door Gent Jazz afgekondigd met de omschrijving "ecologisch concert", maar zo'n beschrijving doet tekort aan de diepgang van de muzikale reis die nog een dik halfuur nazinderde. Gent Jazz beloofde ons de kant van Yann Tiersen die we nog niet kenden, en dat is precies wat hij in dit concert te berde bracht.

Yann Tiersen heeft duidelijk geen nood aan film of beeld

Eerder die avond zagen we Noah Vanden Abeele met zijn tot compositie verwerkte improvisaties en konden we hem uitgebreid interviewen. Hij zette de avond in met een dromerige sfeer die naar eigen zeggen volledig uit spontane improvisaties voorkomt. We spraken een gepassioneerde musicus die oprecht verrast wordt door het resultaat van de wisselwerking tussen improvisatie en compositie. Rymden volgde met een gloedvolle set, gedurfd chaotisch en met een ruige rood-zwarte draad doorweven, die met een punkattitude het uiteenlopende palet van muzikale vormen met elkaar verbond. Opvallend element: een cello door een synthesizer sturen en dat geluid manipuleren. Intrigerend!

Tussen de kanjers op de Main Stage door onthaalde de Garden Stage op een zomerse grasweide om in te luieren de tonen van Andrea Belfi's variaties: exploratief drumwerk met effecten en soundboard. Een muzikaal boeiende set, die zowel de liefhebber als de meerwaardezoeker kon bekoren. Een verpozing tussen de intense momenten van het hoofdpodium, die toch niet moest onderdoen.
  
Na de intense luisterervaring met Yann Tiersen konden we de avond afsluiten met Ottla en ons in een authentieke jazzbar wanen, waar de muzikanten met zichtbaar speelplezier composities van hun grote voorbeelden afwisselden met eigen werk. Enkel een rokerig terras en een steegje als toegang ontbraken nog. Maar we zijn hier voor de muziek, nietwaar?

Nog geen stemmen

Reactie toevoegen