De Music Mania heeft tot mijn grote verbazing een verbodsbord opgehangen voor eigenwijze persleden van Schamper en het ontgaat mij nu eens volledig waarom. Gelukkig weerhield deze absurde discriminatie me niet van een laatste schoonheid van een plaat van Chet Baker mee te nemen. Soms komt wat burgerlijke ongehoorzaamheid goed van pas.
Jazz met een stroomstoot
Het Gentse vijftal achter het fenomeen Nordmann liet als eerste zien wat Belgen waard zijn. Met Mattias De Craene op de sax leek het in eerste instantie een jazzy performance zoals geen ander. De gitarist Edmund Lauret liet zich echter al snel gaan op de snaren en de locatie leek even te verschuiven van de Bijloke tot de wei van Rock Werchter. De chaos van de harde drums, elektrische gitaar en elektronische productie brachten het publiek een goed uur in hypnose. De intense klanken door elkaar heen creëerden op een moment een kakofonisch effect, maar op alle goede manieren. Soms leek het geheel aan elementen zo hard niet te kloppen dat het niet anders kon dan juist wel te werken.
Soms leek het geheel aan elementen zo hard niet te kloppen dat het niet anders kon dan juist wel te werken.
Gent scoort met Soulwax
Het Gentse Soulwax moest last minute opdagen voor een thuismatch tegen de verwachtingen die Massive Attack had gezet. Het lag niet aan de Omer, er zaten wel degelijk drie drummers in de stellingen van de Main Stage. Met een knap staaltje samenwerking en enkele bekoorlijke solo's ondersteunden ze de twee broers die de knopjes van manshoge synthesizers bestuurden als electro-ingenieurs. Resultaat: 1-0 voor het vijftal. De leegte die Massive Attack achterlieten werd scheurend snel opgevuld door hun nieuwe plaat ‘All Systems Are Lying’, hits zoals ‘Krack’ en zelfs andere elektronische klassiekers zoals ‘Moskow Diskow’. Het publiek was helaas niet zo springerig als zou moeten, het zal misschien de leeftijd zijn.
Op de Garden Stage, waar jazz nog steeds de hoofdrol krijgt, speelden Kuna Maze en zijn band twee keer, en op twee manieren: eerst met een drum die de jazz een flair gaf van jungle en UK garage, de tweede keer al wat rustiger. Dana and Alden, een ander paar broers, mocht het publiek na Soulwax uitwuiven. Zacht en eigenzinnig, met een politieke boodschap tussenin, lieten ze het gordijn zakken over de tweede week Gent Jazz.
Reactie toevoegen