"Driekwartbroeken zijn een bedreiging voor onze cultuur"

In Marokko nadert het traditionele vakantieseizoen stilaan zijn einde. Men kan echter bezwaarlijk zeggen dat alles dit jaar vlekkeloos verliep. Vooral in de toeristische trekpleisters Casablanca en Marrakech stijgt de spanning tussen toeristen en lokale bevolking langzaam maar zeker naar het kookpunt.

 “De mensen hier hebben er mooi genoeg van. En ik geef ze volkomen gelijk," zegt Saïd, uitbater van een supermarkt in Casablanca. “Het is elk jaar hetzelfde liedje. Begin juli komen ze hier toe in hun bussen en vanaf de eerste lading voet aan de grond zet, begint voor ons de hel. Dat klinkt misschien grof, maar iemand moet het durven zeggen.”

Ieder jaar reizen duizenden Belgen tijdens de zomervakantie naar Marokko. “Vluchten voor het weer hè," lacht Patrick, een 58-jarige Brasschatenaar die al aan zijn dertiende vakantie in het Noord-Afrikaanse land toe is. “Het is altijd even aanpassen natuurlijk”, gaat Patrick verder, “want de taal is echt heel verschillend. Nog een chanceke dat ze hier ook Frans verstaan.”

Saïd snuift luid, zijn woede is zichtbaar: “Die mensen kunnen zelfs geen Frans! Het getuigt toch van complete luiheid en achterlijkheid als je na zo’n lange tijd de taal nog niet perfect kunt spreken? Willen ze het wel? Dat durf ik me -als kritische denker- dan af te vragen. Dat volkje komt naar hier en eet de all-you-can-eatbuffetten van onze all-inhotels leeg! En dat met de producten uit mijn supermarkt! Maar dat is eigenlijk nog het minste.”

"Dat is hier een vakantieresort en niet de Conferentie van Berlijn"

Ook bij Aicha, medewerkster in een luxehotel in Casablanca, valt weinig positiefs te horen over de vakantiegangers. “Zodra ze een zwembad zien, zijn ze niet meer te stoppen. Dan staan ze om half zes op om als eerste hun handdoek op een strandstoel te gaan leggen. Pure terreur noem ik het. Ik begrijp dat het een soort natuurlijke reflex is voor die mannen, maar dat is hier een vakantieresort en niet de Conferentie van Berlijn.”

Dat zijn echter niet de hoofdredenen voor de steeds hoger oplopende spanningen van deze zomer. De oorzaak voor de heisa zouden volgens de Marokkanen de vestimentaire keuzes van de buitenlandse -en meerbepaald de Belgische- toeristen zijn. Saïd wijst witheet naar de straat, waar een koppel op leeftijd rondkuiert, gehuld in driekwartbroeken: “Kijk, daar heb je er nog twee! Het is gewoon een slag in het gezicht van onze tradities. Ik ben een tolerant persoon, maar je moet ergens een lijn trekken. Ik heb nochtans opgevangen dat er in België ook een man is die strijd voert tegen die driekwartbroeken. Yani heet hij, geloof ik. Waarom wordt er niet meer naar hem geluisterd?” Een van zijn klanten, Fatima, treedt Saïd bij: “Die respecteren onze cultuur dus niet hé. Dat getuigt van een totaal gebrek aan wil om zich aan te passen aan onze gebruiken. Nochtans, een hele zomervakantie zou toch genoeg mogen zijn?”

"Vandaag is het een driekwartbroek, morgen zijn het roze polootjes"

“Ik heb er begrip voor dat je je identiteit wil uitdrukken,” zegt ze, “en ik ben de eerste om toe te geven dat ze er op die manier zeer goed in slagen om als volslagen gekken zonder smaak over te komen. Maar dit is een brug te ver. De mensen komen hier om te ontspannen, ze hebben daar ook voor betaald. Dit soort identitaire tierlantijntjes heeft hier geen plaats. Marokko is een geciviliseerd land, mijnheer. Wij hebben bepaalde normen en waarden. Ik merk ook dat de grens steeds verder opschuift. Vandaag is het een driekwartbroek, morgen roze polootjes en voor je het weet, trekken ze sokken aan onder hun sandalen”

De Marokkaanse regering heeft intussen een driekwartbroekenverbod in overheidsgebouwen afgekondigd, in een poging om de rust te doen weerkeren. In Marrakech deed de burgemeester zelfs een poging tot verzoening met de toeristen. “Ik had hen voorgesteld om een soort pact te sluiten, waarin we zouden overeenkomen om middels een goede samenwerking dit probleem op te lossen,” aldus burgemeester Larbi Belcaid, “maar dat lag om de een of andere reden te gevoelig. Vanaf het woord 'pact' viel, begonnen ze plots door elkaar te schreeuwen en haalden ze geel-zwarte vlaggen boven. Heel verwarrend allemaal.”

Enkele Belgen stapten al naar de rechter om hun recht op het dragen van een driekwartbroek te heroveren. In eerste aanleg kregen zij alvast gelijk, maar de Marokkaanse overheid liet weten beroep te zullen aantekenen tegen de beslissing. De vele Belgische toeristen in het land houden gespannen hun adem in. 

0
Gemiddeld: 1 (1 stem)

Reactie toevoegen