De naam Kenneth Theunissen klinkt wellicht weinig studenten bekend in de oren. Toch verzorgt hij, als zijnde stadsbeiaardier van Gent, ook dit jaar de muzikale begeleiding voor de jaarlijkse Beiaardcantus.
Nog voor studenten het jaarlijkse zing- en drankfeest in de schaduw van het Belfort op gang trappen, beklommen wij de vijfennegentig meter hoge toren. Een gesprek, hoog verheven boven de stad.
Hoe ben je beiaardier geworden?
"Op mijn veertiende liep ik met mijn vader rond in Hasselt, op Open Monumentendag. De deur van het beiaardmuseum stond open, dus besloten we naar boven te gaan voor het uitzicht vanuit de beiaardkamer. Daar vroeg de beiaardier of ik een liedje met hem wilde spelen. Hij begeleidde me door mijn hand vast te pakken, maar kon die op een gegeven moment lossen. Hij voelde dat ik de motoriek en bewegingen snel beet had, al lag dat waarschijnlijk aan mijn jarenlange piano- en drumervaring. Al lachend zei de beiaardier dat hij nog een opvolger zocht en dat ik best al naar de beiaardschool kon gaan. Ik heb mij later effectief ingeschreven aan de Koninklijke Beiaardschool in Mechelen. Met mijn beiaarddiploma op zak werd ik, na een theorie- en praktijkexamen, uiteindelijk geselecteerd als Gentse stadsbeiaardier."
Wat trekt je precies aan in de beiaardcultuur?
"De locatie, hier in het historische centrum van Gent, is echt uniek met het uitzicht over al die verschillende pleinen en gebouwen. Ook de mensen die vol verwondering langskomen in het Belfort, dat vind ik elke keer weer speciaal. Voor mij draait het dus om meer dan de job alleen."
Hoe ben je betrokken geraakt bij de Beiaardcantus?
"Als stadsbeiaardier geraak je vanzelf betrokken bij de Beiaardcantus. Zo speelden ook mijn voorgangers de cantus in 2011 en 2012. Het jaar daarop kreeg ik mijn doop. Sindsdien heb ik ze allemaal gespeeld, telkens van 17u tot 22u. Dat is lang, maar ik speel daarom ook enkel de melodie mee met de kleinere klokken. Dat maakt het haalbaar om vijf uur te spelen."
"Op de Beiaardcantus kan je de jeugd warm maken voor de beiaard"
Wat maakt de Beiaardcantus voor jou zo leuk?
"Het is in de eerste plaats leuk omdat het traditie is. Jongeren vinden de beiaard misschien wat oubollig, maar op de Beiaardcantus kan je de jeugd echt wel warm maken voor de beiaard. Noem het gerust reclame, maar op zo’n avond bereik je duizenden studenten die via een groot scherm eens kunnen zien wat een beiaard is."
Als beiaardier speel je steevast voor een groot publiek. Brengt dat de nodige stress met zich mee?
"De stress doet mij doorgaans eigenlijk niets, tenzij ik slecht voorbereid ben natuurlijk. Ik moet vooral streng zijn voor mezelf zodat ik mijn nummers voldoende beheers voordat ik ze hier kom spelen. Het voordeel is dat ik thuis een beiaardklavier heb. Dat geeft me de kans om te spelen alsof ik in mijn cabine zit. Eerlijk gezegd, een nummer als 'Mia' gaat er intussen gemakkelijk in, maar voor andere nummers moet ik langer studeren. Zo speelde ik onlangs een concert met Koen Crucke. Als zo iemand hier dan komt zingen, moet ik mijn zaak goed kennen. Dan heerst er een gezonde spanning, en dat vind ik net leuk."
"Momenteel zit ik dan weer in een periode die minder gericht is op een specifiek thema. Tenzij Will Tura morgen sterft natuurlijk."
Krijg je wel eens verzoeken voor bepaalde nummers?
"Ja, verschillende buren vragen wel eens om een bepaald nummer te spelen. Zo vroegen buren ooit om ‘Perfect day’ te spelen voor hun trouw. Ze zijn goeie vrienden, dus daar heb ik niet over getwijfeld. De buren zullen ook de eerste zijn om een berichtje te sturen wanneer er op een abnormaal uur nummers worden gespeeld. Zij volgen het dus echt wel op de voet."
Welk nummer speel je zelf het liefst?
"Een nummer dat ik graag speel, zou ik iedere week willen spelen. Dan zou ik mijn ‘favoriete’ nummer toch wel snel beu geraken, net als de buurtbewoners (lacht). Eerlijk gezegd hangt mijn favoriete nummer vooral af van het moment zelf. Ik herinner mij bijvoorbeeld nog de dag dat Luc De Vos stierf. Als je dan nummers als 'Mia' speelt, voel je echt die waardering van het publiek. Wel wist ik vooraf niet wat op mij zou afkomen. Onderweg hingen VTM en VRT al aan de lijn, en dan stonden nog eens 400 man beneden aan de toren te wachten."
"In Gent speel ik vaak ‘internationale’ nummers, zoals de 'Für Elise'. Daarnaast speel ik vooral tijdgebonden. Zo zijn er de typische nummers die ik speel voor Sinterklaas of Kerstmis. Momenteel zit ik dan weer in een periode die minder gericht is op een specifiek thema. Tenzij Will Tura morgen sterft natuurlijk."
Reactie toevoegen