Anoek Nuyens en Rebekka De Wit schreven 'De zaak Shell' naar aanleiding van de rechtszaak tegen oliegigant Shell. In het stuk delen de belangrijkste partijen in het klimaatdebat hun visie over klimaatverantwoordelijkheid.
NTGent Karolina Maruszak
'Een repetitie voor de werkelijkheid' is hoe de toneelmakers het stuk zelf beschrijven. Een simpel decor, drie acteurs en een schrijfster staan gedurende de gehele voorstelling samen op het podium. Een simpel ledschermpje maakt duidelijk wie aan het woord is, van Shell tot Moeder Aarde zelf. De monologen die voorgeschoteld worden, zijn echter allesbehalve makkelijk te verteren. Onverwachts werd de hele zaal door Shell, vertolkt door Michaël Pas, op hun plaats gezet als consumerende sponsors van vervuiling. De verlichting volgde met een herkenbare passage van de consument, gespeeld door Suzanne Groothuis, die hulpeloos de stroom van het kapitalisme wel móét volgen.
NTGent Karolina Maruszak
De vinger wordt gewezen naar de politiek, waarna Groothuis een blazer aantrekt en van personage verwisselt. Op haar beurt schuift ze de verantwoordelijkheud dan weer door naar de burgerzin. Ook al komen er weinig nieuwe inzichten aan bod, de toneelschrijvers verpakken het klimaatdebat op zo'n manier dat je als toeschouwer niet anders kan dan een krop in de keel krijgen. Toch is er ook een boodschap van hoop te vinden, wanneer de toekomstige generatie aan het woord komt. Een sterke en bekroonde prestatie van Musia Mwankumi zette de sluizen bij meer dan een toeschouwer open. En lang nadat je je stoel verlaten hebt, blijft de boodschap hangen. Dát is wat men noemt: steengoed theater.
Reacties
(Geen onderwerp)
Reactie toevoegen