Studenten moeten iets aan de kotencrisis doen, anders gebeurt er toch niets

Het is geen geheim dat communiceren en luisteren naar de studenten niet de hoogste prioriteiten zijn van het huidige UGentbestuur. Grensoverschrijdend gedrag in de doofpot steken, onder onze neus beslissen lesopnames en livestreams niet meer verplicht te stellen, of bijna niemand op de hoogte brengen van geplande besparingen. Als er dan nog goede beslissingen gemaakt worden, moet dit vaker dan nodig door studenten werknemers afgedwongen worden. Ook om de kotencrisis op te lossen moeten we zelf het initiatief nemen.

Er komen alsmaar meer studenten bij in Gent, maar deze stijging wordt nauwelijks opgevangen door nieuwe koten, de huurmarkt staat op barsten, en er kan gesproken worden van een ware kotencrisis. Veel van de koten uitgebaat door de UGent zijn verouderd en hebben renovaties nodig, en veel studenten vinden niets beter dan een krot. Dat terwijl luxekoten als paddenstoelen uit de grond schieten en sociale woningen verdrijven. Studenten hebben dus nu te maken met minder koten voor een hogere prijs, gewoon omdat projectontwikkelaars een mooi centje kunnen verdienen door broodnodige woonplaatsen om te zetten in koten die voor de meesten compleet onbetaalbaar zijn. Het bestuur van de UGent, in plaats van op te komen voor haar studenten tegen deze schandelijke situaties, kiest kant voor deze asociale trends en beslist volgend academiejaar de prijs in eigen koten te verhogen en de korting voor beursstudenten op te zeggen. Studenten zullen dus alweer voor zichzelf moeten opkomen, en druk moeten zetten voor een beter beleid.

Zelfs als je pendelt, kan je nog steeds veel leuke dingen doen en een engagement opnemen

Wat je zelf doet, doe je meestal beter wordt vaak beweerd, en individuele verantwoordelijke beslissingen nemen kan inderdaad je eigen vel helpen redden, en bijdragen om de druk op de huurmarkt te verlagen.

Op kot gaan of pendelen? Het is een beslissing die elke student moet maken en het belang van het maken van een geïnformeerde maatschappelijk verantwoorde beslissing kan niet onderschat worden. Als je kan pendelen zonder dat dit nadelig is voor je studies en voor grote problemen zorgt, sluit deze optie dan niet uit. Pendelen kan wat tijd in beslag nemen, maar is goedkoper dan op kot gaan, en hoe minder vraag er is naar koten, hoe minder druk er zal staan op het aanbod en dus de prijzen. En zelfs als je pendelt, kan je nog steeds veel leuke dingen doen en een engagement opnemen, als is het door soms eens te couchsurfen.

Voor wie alsnog beslist op kot te gaan, doet het geen kwaad om zo vroeg mogelijk te beginnen zoeken. Niet alleen maak je zo meer kans een goed kot te vinden, maar heb je zo ook de tijd een verantwoordelijke consument te zijn. Vermijd vooral luxekoten, broodnodige plaatsen die tot cashcows gemaakt zijn, koten voor iedereen duurder maken, en ook bewoners benadelen.

Maar door enkel op individueel vlak te werken, wordt nog geen maatschappelijk probleem opgelost. Studenten, werknemers en buurtbewoner zullen samen in dialoog moeten gaan, sociaal beleid afdwingen van de UGent en de stad Gent, en verantwoording en betere regulering eisen voor de wansmakelijke praktijken op de privémarkt.

Het UGent-bestuur moet livestreams en het beschikbaar stellen van lesopnames opnieuw verplichten

Laat ons ook niet de plaats van klimaatactivisten vergeten in deze samenwerking. Neem nu de kwestie rond het Sterrebos. Het is absoluut noodzakelijk om nu meer studentenhomes bij te bouwen, en 200 nieuwe homes is aanzienlijk. Daarmee heb ik ook alle begrip voor de mensen die voor het behoud van het Sterrebos hebben campagne gevoerd. Uiteindelijk staan we aan dezelfde kant. We kunnen geen duurzame universiteit/stad hebben zonder een sociale rechtvaardige universiteit/stad en vice versa. Als dezelfde studenten die hard gevochten hebben voor het behoud van het Sterrebos ook hard zullen vechten voor een sociale woonpolitiek hebben we aan hen waardevolle bondgenoten.

Ten eerste kunnen we alvast veel verwezenlijken door werk te maken van slimme beslissingen vanuit het UGent-bestuur. Het bestuur moet livestreams en het beschikbaar stellen van lesopnames opnieuw verplichten, om de noodzaak tot op kot te verkleinen, en thuiswerk samen met pendelen haalbaar te maken voor studenten. Ook zullen we moeten eisen van het UGentbestuur om hun recente beslissingen omtrent de prijsstijgingen in de homes en het wegvallen van huurkortingen voor beursstudenten terug te draaien.

Op grotere schaal moeten we dringend in dialoog durven gaan, zodat we eindelijk een langetermijnvisie kunnen hebben waar de privémarkt degelijk gereguleerd wordt en er genoeg betaalbare huisvesting voor studenten is zonder buurtbewoners buiten te drijven.

Dit klinkt allemaal heel ambitieus, maar door erover te spreken zijn we goed begonnen, en zijn we al half gewonnen.