Een bloem voor de onzichtbare handen (editie)

Werken in tijden van corona

De voorbije weken kwam ons land tot stilstand, maar zij werkten voort, de onzichtbare en vaak ondergewaardeerde handen die de machine draaiende houden. Getuigenissen van de boeren die voortploegden: een kleine bloemlezing.

Een bloem voor de onzichtbare handen

Lieselotte, verpleegster-studente

"Op de dienst lachen we er vaak mee dat we smetvrees aan het ontwikkelen zijn, maar iedereen doet zijn uiterste best om de verspreiding van het virus tegen te gaan. Zelf heb ik geen schrik om besmet te worden, wel om mensen te besmetten. Het risico houdt me echter niet tegen, integendeel. De drive is net groter geworden, want meer dan anders maak je echt het verschil. Een glimlach, een dankuwel, het zijn kleine dingen, maar ze maken echt een wereld van verschil. Als een patiënt op het einde van een nachtshift me zegt dankbaar te zijn voor de zorg, doet mij dat meer deugd dan een spandoek.

Ik verwacht niet dat we altijd voorrang krijgen tijdens het winkelen, maar ik hoop dat de overheid zich inzet om onze job werkbaar te houden

We zijn altijd al frontstrijders geweest. Daardoor voelt het plotse applaus ook wel wat dubbel en kunstmatig. Ik hoop dat na deze periode de mensen ons nog met evenveel respect zullen behandelen. Ik verwacht niet dat we altijd voorrang krijgen tijdens het winkelen. Wel hoop ik dat de overheid zich inzet om onze job werkbaar te houden. Jaar na jaar merk je hoe de werkdruk toeneemt.  Ik begrijp zeker dat de kosten in de gezondheidszorg ook blijven toenemen, maar een situatie waarbij je meer tijd besteedt aan administratie dan aan de zorg zelf, komt niemand ten goede."

Didier, slager

"We laten nog maar een maximum aantal klanten in de winkel en zorgen er ook voor dat ons personeel goed beschermd is. Ze dragen mondmaskers, wassen hun handen geregeld met handgel en proberen zoveel mogelijk onderlinge afstand te houden, wat in een slagerij niet altijd evident is. Om het contact met klanten zo miniem mogelijk te maken, hebben we plexiglas aan de kassawand gemonteerd.

Onze klanten weten onze genomen maatregelen erg te appreciëren. Vooral omdat deze al in het begin van vorige week genomen zijn, een moment waarop nog niet veel andere winkels dat deden. Wij blijven open voor onze klanten. We willen hen nog altijd graag van hun dagelijkse voeding voorzien. Het blijft druk, dus wij blijven open. Als zelfstandige heb je sowieso niet echt een andere optie dan te gaan werken en de zaak zo lang mogelijk draaiende te houden. Het is een beetje drukker geworden, maar dan maak je gewoon maar wat meer!"

Johan, medewerker Kras vzw, armoedeondersteuning in Gent

"Kras vzw is een koepelorganisatie waartoe achttien autonome werkingen behoren, elk met hun specifieke focusOp dit moment liggen de activiteiten van al onze werkingen stil, behalve de voedselsteun die we bieden aan mensen in armoede. Veel van onze vrijwilligers behoren tot de risicogroepen. Zij blijven zoveel mogelijk thuis en worden vervangen door tijdelijke vrijwilligers. 

Waar we van geschrokken zijn, is dat de voedselsteun voor een aantal van de mensen echt zo wezenlijk is

We kennen de nood van de mensen en weten dat we in een cruciale sector werken. Vanuit onze vrijwilligersmentaliteit vinden we het vanzelfsprekend dat we verder werken. We kunnen mensen niet in de steek laten op het moment dat de nood hoog is. Waar we van geschrokken zijn, is dat de voedselsteun voor een aantal van de mensen echt zo wezenlijk is. Eigenlijk is onze aanpak een vorm van noodhulp die niet zou moeten bestaan, als alle mensen over voldoende financiële middelen beschikten om in hun eigen levensonderhoud te voorzien."

Koen, leerkracht

"Vroeger maakte ik al veel gebruik van ICT, wat de overgang naar digitaal lesgeven wat vergemakkelijkte. Dankzij Messenger sta ik in rechtstreeks contact met mijn directe collega’s en dat doet me veel deugd. Ik denk dat een minderheid van hen nog nooit echt met digitale leermiddelen had gewerkt, maar ik ben onder de indruk van hun aanpassingsvermogen en flexibiliteit. 

Vorige week verschenen er een paar columns waarin geklaagd werd over het vele werk dat leerkrachten geven aan leerlingen. Ik wil niet dat mijn leerlingen door het coronavirus een achterstand zouden oplopen. Het is onze taak om ervoor te zorgen dat leerlingen te allen tijde goed onderwijs kunnen krijgen. Lesgeven is nog steeds mijn roeping en daar heeft het coronavirus niet veel aan veranderd. 

Iedere ramp heeft meestal een aantal goede gevolgen. Ik hoop dat de overheid zal inzien dat je niet ongestraft de zorgsector kunt blijven uitkleden met besparingen. Ik hoop dat de kiezers ook zullen stemmen voor een nieuwe generatie politici die het algemeen belang vooropstellen in plaats van het belang van hun partij of belangengroep."

Martin, landbouwer

"De huidige gebeurtenissen hebben een grote invloed op de wereldmarkt, iets waar wij als lokale landbouwer machteloos tegenover staan. Maar de beesten staan er nog altijd en we blijven ze dan ook dag in dag uit verzorgen. Op dit moment zijn de prijzen redelijk onzeker, maar dat maakt me op zich niet uit. De lente is op komst en het werk blijft onophoudelijk komen. Als landbouwer ben ik me bewust van de belangrijke rol die wij spelen in de consumptieketen, al lijkt onze medemens dat niet altijd te beseffen. Tegenwoordig krijgen we al eens wat meer complimentjes, hopelijk onthouden de mensen dat na de crisis. 

Zoals altijd hopen we dat we gezond blijven, corona of niet. Mijn vrouw werkt in de zorgsector, wat zowel een risico inhoudt voor ons gezin als voor het bedrijf. Ik zeg altijd tegen mijn kinderen dat ze goed moeten sparen, want er zijn nog maar weinig zekerheden in het leven."

Marconderhoud tankstations

"Mijn werk is grotendeels onveranderd gebleven: pompen kuisen, bladeren harken, groen snoeien, vuilbakken legen, het terrein met hoge druk afspuiten. Een opmerkelijke vaststelling is dat Vlamingen duidelijk banger zijn en de mensen in Wallonië net vriendelijker.

Er wordt eigenlijk best weinig rekening gehouden met ons. Ik kom met veel publieke voorwerpen in aanraking en toch worden we niet van desinfecterende handgel voorzien door het bedrijf. Dat is toch een minimale en noodzakelijke inspanning. De scholen gaan dicht, bureaujobs worden thuis verdergezet, ambtenaren moeten thuis blijven om besmetting zoveel mogelijk te vermijden, enzovoort. Mogen wij dan wel corona krijgen? Ik ben uiteindelijk ook geen verpleger of vuilnisophaler. Het is natuurlijk wel dubbel, want ik kan ten minste nog gaan werken, in plaats van verplicht thuis te zitten en dertig procent minder loon te krijgen. Als ik deze periode thuis had moeten blijven, dan was dat niet zo erg geweest. Er zijn genoeg karweitjes die thuis ook nog eens opgeknapt moeten worden.

Eén voordeel: de files zijn zo goed als verdwenen, daar verlies ik dus alvast geen tijd meer mee."

0
Gemiddeld: 5 (1 stem)

Reacties

Bericht: 
Leuke getuigenissen! Straf bezig!

Reactie toevoegen