“The only thing worse than being talked about, is not being talked about." Niet alleen hipsters kunnen nog wat leren van de briljante ironie van Oscar Wilde: meer dan één gladde reclamejongen heeft de leuze op z’n toiletdeur hangen ter vervanging van het pornografische blootblaadje. Dat de boutade ‘Slechte reclame bestaat niet’ een grote kern van waarheid bevat, bewijzen deze voorbeelden.
Manet: de kans is vrij klein dat we de naam Manet zouden kennen mocht zijn ‘Déjeuner sur l’herbe’ in 1863 wel aanvaard zijn door de prestigieuze Parijse Salon. De jury vond het schilderij met daarop een naakte dame tussen heren in pak - een niet mis te verstane verwijzing naar de seksuele escapades van de beau monde - een ramp voor de goede zeden. Manet richtte dan maar doodleuk aan de overkant van de straat zijn eigen Salon des Refusés op. Gevolg: heel Parijs kwam kijken naar de artistieke peepshow en het jaar daarop hoopten kunstenaars geweigerd te worden door de Académie, om zo meer publiciteit te krijgen.
Dovy Keukens: Afgezien van die proffen die Schamper lezen uit heimwee naar hun eigen studententijd, is de kans vrij klein dat je al eens een keuken kocht. Toch ken je ongetwijfeld één keukenmerk: Dovy. De reclamespot met in de hoofdrol een West-Vlaming die probeert Algemeen Nederlands te spreken en en passant de taal van Molière verkracht is zo tenenkrullend slecht, dat het aanleiding gaf voor heel wat parodieën. Die van Jeroen Meus is trouwens een aanrader. Gevolg: Dovy is wereldberoemd in België.
Gossip Girl: "Ladies, you can give your tiny brains a rest. Once again the world has proven that anything you can do, I can do better", dixit Blair Waldorf, onze grootste bron van inspiratie sinds 2007. Amerikaanse ouders waren minder opgezet met de exploten van de steenrijke New Yorkse tieners die als losgeslagen projectielen zuipen, seksen en wraakplannen smeden. Op internetfora en in recensies regende het beledigingen en verontwaardigde reacties. De pr-afdeling van Gossip Girl bleef er siberisch koud bij en plaatste commentaren als ‘every parent’s nightmare’ en ‘a nasty piece of work’ doodleuk als slogan boven de expliciete campagneposters. Gevolg: een volledige generatie verpest. Millenials zijn niet voor niets hedonistische aandachtshoeren.