Afscheid van een studentenbeheerder

De Loggia, voor iedereen die de Therminal een beetje kent een befaamd lokaal. Op een warme augustusdag is het er lekker fris. Hier ontmoeten we Nicolas Vander Eecken voor een laatste interview. Hij is studentenbeheerder af. Na vier jaar aan het roer van de DSA is het tijd om terug te blikken.

Niet iedereen is bekend met wat je eigenlijk doet. Wat houdt de functie 'studentenbeheerder' exact in?

"(Lacht) Na vier jaar kan ik daar nog altijd geen sluitend antwoord op geven. Je hebt altijd veel verschillende petjes aan. Voor mij is de studentenbeheerder iemand die zich onzelfzuchtig inzet voor het studentenleven in Gent. Iemand die in een vertrouwenspositie zit en de mogelijkheid heeft om op cruciale punten impact te maken. Wij (de DSA, red.) zijn het contactpunt tussen het studentenleven, de diensten van de UGent en de stad Gent. Het creëert een soort zandlopereffect: verenigingen vallen onder konventen, konventen zitten aan tafel met de DSA en wij geven dan door aan de organen van de UGent en rapporteren aan de rector en de stad Gent zelf. Op die manier kunnen we de 'onoplosbare' problemen toch oplossen."

En dan beslis je de grote stap te nemen van praesidium van de VEK naar studentenbeheerder van de DSA. Hoe kom je tot zo'n beslissing?

"Ik zat op kot met de FK-praeses van dat jaar (2018, red.). Hij kwam regelmatig naar mij met enorm veel frustraties over hoe studentenzaken verliepen aan de UGent. Zo wist ik wat de probleempunten waren en daardoor dacht ik ongeveer te weten wat de job inhield. Op het moment van mijn keuze wist ik echter niet wat er allemaal achter zat. Mijn eerste jaar heb ik dan ook heel veel moeten leren. Door de goeie samenwerking met de VKV (Vergadering der Konventvoorzitters, red.) en een aantal oude gezichten, hebben we met een goeie dynamiek de dienst heruitgevonden. Van daaruit zijn we vertrokken. Ik ben enorm dankbaar voor het geweldige teamwork in dat eerste jaar."

"Het voelt echt een beetje als een kindje dat je moet loslaten"

Wat is voor jou het hoogtepunt van deze afgelopen 4 jaar?

"Dat was een samenwerking met Schamper. Op het moment dat we naar code rood gingen in de coronaperiode wisten we dat de Overpoort ging ontploffen. Toen zijn we daar samen foto's gaan trekken en hebben we die nacht zelf nog een artikel geschreven. Dit heeft kunnen bijdragen aan de visie dat gecontroleerde activiteiten door verenigingen de ongecontroleerde chaos van corona kon tegenhouden. We hebben dat als basis gebruikt om ons beleid verder uit te voeren. Op dat moment waren we de enige studentenstad die toch nog studentenactiviteiten toeliet op een veilige manier. Ik ben enorm trots op die verwezenlijking."

Wat was je dieptepunt?

"Er zijn er wel meerdere geweest, en dat is oké. Het studentenleven heeft ook ups en downs, letterlijk: heel het semester zijn we actief en plots in de examenperiode is het zeer rustig. Een van de grootste dieptepunten is toch afscheid nemen van de functie. Het is dubbel, want ik ben enorm trots om te zien wat we hier achterlaten. Het nieuwe team is echt een topteam, maar ergens is het toch een dieptepunt, omdat de functie bijna vervlochten is met mijn identiteitsgevoel. Dat is niet gezond (lacht). Dat loskrijgen heeft mij toch even diep getrokken. Het voelt echt een beetje als een kindje dat je moet loslaten."

Het is belangrijker dat de verenigingen en de mensen die onze hulp kunnen gebruiken, ons weten zijn

In je eerste interview met Schamper sprak je over de wil om de DSA bekender te maken en in ere te herstellen. Heb je het gevoel dat dat gelukt is?

"Ja, eigenlijk wel. Het gaat misschien stom klinken, maar alles werkt opnieuw. Op het moment van het interview dacht ik misschien dat die bekendheid ook mocht naar de buitenwereld toe, maar eigenlijk is dat irrelevant. Het is belangrijker dat de verenigingen en de mensen die onze hulp kunnen gebruiken, ons weten zijn. Dat gaat ook over de diensten binnen de UGent en de stad Gent. Daar hebben we onze stempel ook kunnen achterlaten. De verenigingen weten nu dat we er voor hen zijn en dat is waar ik echt naartoe wou. We zijn een ondersteunend orgaan. We moeten niet vooraan in de spotlight staan, maar verenigingen moeten wel weten dat we er voor hen zijn als het misgaat. Dat is de laatste jaren ook echt gebeurd."

Zijn er lopende dossiers waar je met een nieuwsgierig oog naar blijft kijken?

"Een waarvan de beslissing nog onder mijn mandaat lag, is dat elke vereniging gevraagd wordt om minstens drie mensen af te vaardigen naar een opleiding voor 'active bystander'. Dat wordt een soort workshop waar wordt aangeleerd hoe om te gaan met (seksueel) grensoverschrijdend gedrag. We hebben hier een eerste versie van gehad op het Student Bootcamp, waar we praesidia workshops aanboden om hen te helpen in hun functies. Maar toen werd ik gebeld door een journalist die er meteen vanuit ging dat daar iets slechts aan voorafging. Daar werd ik toen lastig van omdat het eerder een preventieve actie was. We willen proberen vermijden dat het probleem erger wordt. Er zijn in de hele maatschappij problemen die aangepakt moeten worden, maar dat betekent niet dat het specifiek erger is bij ons. Wij proberen er gewoon al iets aan te doen."

Wat wordt je volgende avontuur?

"(Lacht) Daar mag ik eigenlijk nog niets over zeggen, maar er zitten verschillende zaken in de pipeline."