Covid-19, een woord dat zich sinds 2020 in ons collectieve geheugen heeft genesteld. Het zal dan ook niemand verbazen dat de pandemie een grote impact heeft gehad op ons geliefde studentenblad.
Geen Schampers hamsteren
Toen in maart 2020 het land stilviel, werden de fysieke edities noodgedwongen gestaakt. Editie 616 en 618 verschenen nog op papier, maar daarna verdween het papieren boekje voor het eerst in decennia uit de bakjes. In overleg met de drukker kromp de oplage van 4000 naar 400 exemplaren, in een laatste poging het papieren nummer te redden. Tevergeefs: de boekjes bleven liggen in een verlaten redactielokaal. Schamper schakelde over op dailies zonder vaste tekenaantallen of deadlines. Pas een paar maanden later, in september 2020, verschenen er opnieuw drie papieren edities. Maar ook die hielden het niet lang vol. De campus bleef leeg, en met het wegvallen van de studenten verdween ook de nood aan fysiek drukwerk. In plaats van gedrukte nummers investeerde Schamper het vrijgekomen drukbudget in solidariteit: studentenverenigingen in financiële moeilijkheden kregen steun. Het digitale landschap was voortaan de norm.
Schamper bleef telkens weer inventief nabijheid creëren, ook wanneer de afstand groot bleef
Social Schamper distancing
Het welbekende virus gooide de redactiewerking volledig overhoop. Redactievergaderingen via Zoom ontaardden al snel in een kakofonie van door elkaar pratende stemmen en haperende wifi-verbindingen. Facebook werd het belangrijkste centrum voor inhoudelijke zaken, terwijl artikels, verkiezingen, eindredactie en feedback hun weg vonden via Google Drive en Zoom. De strakke routine van lay-outavonden en drukdeadlines maakte plaats voor een flexibelere aanpak. Toch bleef het redactieleven verrassend vitaal: verkiezingen met meerdere kandidaten bewezen dat betrokkenheid niet per se fysieke nabijheid vereiste. Maar er waren zeker ook gevolgen zichtbaar. Het ledenaantal zakte naar een dieptepunt, en nieuwe gezichten werven via een scherm bleek logischerwijze zowel lastig als intimiderend.
Redactieleven in lockdown
Meer dan ooit groeide Schamper uit tot een onmisbaar baken van troost en verbondenheid, een warm sociaal en mentaal vangnet in onzekere tijden. De coördinatoren organiseerden activiteiten om de afstand te overbruggen: wandelingen in kleine bubbels, virtuele spelletjesavonden met Among Us en 'manillen' en zelfs een heuse PowerPoint-sessie. Het redactielokaal ging maar met mondjesmaat open, maar de leden vonden elkaar op verrassende plekken. Soms letterlijk: redacteurs werden elkaars knuffelcontact. Online vergaderingen transformeerden van formele afspraken naar sociale uitlaatkleppen, de officiële meetings waren kort, maar het napraten via Zoom duurde tot diep in de nacht. Mentaal welzijn kreeg een centrale plek: artikels mochten gerust blijven liggen als het even niet ging. Uit een samenwerking met een brouwer ontstond het 'Schamperbier', dat een selecte delegatie in de brouwerij mocht proeven - voor velen het eerste cafébezoek na maanden van afzondering. Of het nu ging om een redactieweekend in de Ardennen, brainstormsessies via Zoom of drankjes die door het raam van het redactielokaal werden aangereikt: Schamper bleef telkens weer inventief nabijheid creëren, ook wanneer de afstand groot bleef.
De coronaperiode dwong Schamper tot grote veranderingen, maar versterkte tegelijk de onderlinge verbondenheid en veerkracht. Waar fysieke bijeenkomsten wegvielen, ontstonden nieuwe vormen van samenhorigheid. Zo bleef Schamper, ondanks alle beperkingen, een warme thuis voor studenten en een levendige stem in een onzekere tijd.
Reactie toevoegen