Best of: types in online lessen

Heb jij ook al eens in een online les gezeten? Dan zal je deze typetjes zeker herkennen! Waarschuwing: het volgend artikel kan bij sommigen de pijnlijke bijwerkingen van zelfreflectie hebben.

Het 'ik zit in de digitale problemen'-type

Het is oké dat niet iedereen een digital native is, want welke persoonlijkheid zouden we dan nog overlaten voor IT'ers? Toen online lessen begonnen in maart vorig jaar was het dus heel begrijpelijk dat niet iedereen hun weg vond in het labyrinth van Zoom, Bongo of Teams. Maar het is eind november en het verdomde beestje overheerst intussen al negen maand lang onze maatschappij. De tijd dat achtergronden en video-effectjes grappig en origineel waren, lijkt lang vervlogen. Hoezo staat je achtergrond nog steeds ingesteld alsof je in de ruimte rondzweeft? Een ander typisch digitaal probleem is je professioneel en persoonlijk Zoomleven gescheiden houden. Hoewel je naam in het gesprek veranderen in 'drunk as fuck Delphine' hilarisch kan zijn tijdens een digitale sociale activiteit met je vrienden, kan je prof wel eens met de wenkbrouwen fronsen wanneer je de volgende ochtend met een katerkopje inbelt in de les.

Het 'ik zit al sinds maart ongegeneerd in mijn badjas'-type

Hoewel we collectief snakken naar echte lessen, muffe auditoria en bekladde aulastoelen, moeten we toegeven dat er ook voordelen zijn aan online lessen. Je kan langer slapen, hoeft geen bergen op te fietsen en kan snacken zoveel je hartje − of grommende maag − belieft. Slechts enkele strijders onder de studenten zijn nog nooit bezweken aan de verleiding een les te kijken vanuit de warmte van hun bed. Echter, net zoals in elke menselijke samenleving, heeft onze digitale leefwereld enkele normen ontwikkeld. De regel is niet enorm moeilijk, noch ligt de grens bijster hoog. Wanneer de prof vraagt om je camera aan te zetten, neem je drie seconden om te denken: "Zie ik er presentabel uit?" Dit geldt zelfs enkel voor het zicht van de camera, je hoeft zelfs geen broek aan te hebben! Toch zijn er enkelingen die niet willen conformeren aan de druk van de maatschappij om deftige kleren aan te doen. Zoals zij comfortabel zijn, zo zal de wereld hen accepteren. Aan hen wil ik zeggen: ik hoop dat je die kamerjas toch al eens gewassen hebt sinds maart.

Het 'eten is mijn leven'-type

Herinner je je nog het ongemak van over de middag les hebben? Tijdens een kwartiertje pauze naar de cafetaria rennen om soep of een broodje, dat je in die beperkte tijd niet ook nog kan opsmikkelen. Dus resteren er twee opties: honger lijden tot na de les, of erg gegeneerd je broodje proberen opeten tijdens de les terwijl je probeert om toch maar zo weinig mogelijk lawaai te maken. Bij elk kraken krimp je een beetje ineen. Het is een scène uit een ver verleden, want bij online lessen kan je zonder geluid of schaamte eten wanneer je wilt. Sommige studenten − en zelfs proffen − maken gretig gebruik van dit exclusieve voordeel door zo veel mogelijk voedingswaarden in hun lichaam te krijgen tijdens de les. Ongegeneerd eten tijdens lessen is echter niet zonder gevaar! Het begint bij een onschuldig koekje bij de koffie, maar voor je het weet zit je vast aan een snackgewoonte die verdorie hardnekkig is om vanaf te raken. Met het Nic-Nac-seizoen dat nog maar pas begonnen is, zal het afkicken van snacks nog niet voor morgen zijn. Dat we geconfronteerd worden met de kauwende kaken van klasgenoten, maakt het des te moeilijker om niet zelf naar de kast te lopen en het snelle genot te voelen van een goede crunch terwijl de prof zorgeloos verder babbelt.

Disclaimer: elke gelijkenis met bestaande personen berust op louter toeval.

Gerelateerde artikels: 
Best of… the worst: goedkope biertjes
Best of: Kotplanten
Best of: studeerplaatsen
0
Gemiddeld: 5 (3 stemmen)

Reactie toevoegen