De periode rond Valentijn is een periode van liefde, romantiek en nog eens liefde. Voor stelletjes is het leven rozengeur en maneschijn, voor singles kan het minste al een donderslag bij heldere hemel zijn. Mijn donderslag is de supermarkt.
Het begint al met de wandeling naar de winkel. Als single is het iedere keer opnieuw een opgave. Na een uur peinzen over hoe ik met de vergeten tomaat en het plakje kaas in mijn koelkast een week kan overleven, beslis ik toch te vertrekken.
door Lies Pardon
Vanaf het moment dat ik een voet buiten de deur zet, start een tocht op leven en dood. Het is te vergelijken met het Wilde Westen. Mijn aartsvijanden … de hitsige koppels, de muilende hipsters en de ik-laat-je-hand-nooit-meer-los-otters. Na fietsers, auto's en de tram moet ik nu ook winnen in een duel tegen koppels die onmogelijk de ketting der liefde kunnen breken. In mijn oren hoor ik westernmuziek als ze dichterbij komen, zonder elkaars hand los te laten. Mijn doel is de confrontatie overleven, hoe naïef dit ook klinkt. Nadat ik van het voetpad ben gevallen om een frontale botsing met de ik-plak-aan-mijn-partner-losers te vermijden, krabbel ik weer recht. Op dit moment verdwijnt mijn levensvreugde als sneeuw voor de zon. Ik ben happy en single, maar als ik in mijn ooghoek hoopjes verliefde ellende zie huppelen, wandel ik snel en driftig verder. Ik slalom door een mijnenveld van verliefde koppels tot ik de Albert Heijn bereik.
Ik ben happy en single, maar als ik in mijn ooghoek hoopjes verliefde ellende zie huppelen, wandel ik snel en driftig verder
Hier start een staarwedstrijd tussen het pasta-assortiment en mij, waar ik na een flashback naar 'Lady en de Vagebond' besef dat ik liever ravioli eet. Al slenterend door de winkel, valt de laatste druppel die de emmer doet overlopen. Pasta voor twee, 2 + 1 gratis voor komkommers, familiebrood in de bonus: alles is verpakt voor koppels of onmogelijk om alleen op te eten in een week. De koerende tortelduifjes hebben niet alleen het monopolie op voetpaden, maar ook op bonusacties in de supermarkt. Dan kom ik tot de conclusie dat ik zelf ook invloed heb op hoe snel de doemdagklok tikt. Ik adem drie keer diep in en uit en kies ervoor om geen Derde Wereldoorlog te starten. Soep gooien op de kassa zou ook best dramatisch zijn. Niet alleen de Mona Lisa heeft het privilege op een soepdouche omdat ze zo mooi lacht, toch? Mijn laatste hoop is een lief vinden in de supermarkt, maar na dit alles heb ik een degout ontwikkeld voor romantiek. Aldus loop ik single de winkel uit, en dat met pasta voor twee, drie komkommers en een familiebrood in mijn boodschappentas.
Reactie toevoegen