Leon De Meyer, de man achter de aula

Leon De Meyer werd geboren in het Oost-Vlaamse Zelzate op 31 december 1928, vlak voor het rampjaar 1929. Het was in dat rampjaar dat de beurscrash van New York de economische wereld op haar grondvesten deed daveren, maar ook het politieke centrum kreeg het zwaar te verduren. Desondanks groeide De Meyer op in een vrijzinnig en liberaal gezin, en zou hij later de rangen van de Liberale Vlaamse Studentenvereniging vervoegen.

Hoewel hij tijdens zijn tumultueuze studentenjaren met zijn medestudenten het Gravensteen bezette, kende hij een bloeiende academische carrière. Nadat hij zijn diploma klassieke filologie had behaald aan de UGent, vulde De Meyer zijn diploma aan met een doctoraat in de oosterse filologie, ook wel bekend als spijkerschrift, aan de ULB. Ook aanvaardde hij de leerstoel 'Spijkerschriftfilologie' aan de UGent. Hij was echter niet iemand die achter zijn bureau bleef zitten. Zo vond hij zo'n 1.800 kleitabletten bij opgravingen in het Iraakse Sippar.

copyright UGent, foto Hilde Christiaens, Man in kader is Leon De Meyer

De vertaling van deze kleitabletten zorgde voor een schokgolf in zijn vakgebied. Daarnaast ontwikkelde hij een theorie die stelde dat een Hettitische inval de stad Babylon in 1499 v.C. ten val had gebracht. Hoewel hier de nodige academische discussie rond was, is het belang van zijn archeologische werk niet te onderschatten.

Voor zijn opgravingen moest hij dus wellicht samenwerken met het regime van Hoessein

We kunnen echter ook kritische vragen stellen bij het archeologisch onderzoek van De Meyer. Het begin van zijn onderzoek viel immers samen met de opkomst van Saddam Hoessein als president van Irak, zoals aangehaald werd in een artikel van De Morgen. Voor zijn opgravingen moest hij dus wellicht samenwerken met het regime van Hoessein.

Tijdens de rectorverkiezingen van 1985 zag de toekomst van de UGent er niet zo goed uit. Elk jaar daalden de studentenaantallen en het universitaire ziekenhuis lag financieel op palliatieve zorg. De Meyer waagde zijn kans om rector te worden van de Gentse universiteit. Vanwege zijn 'alternatieve' studie zag de gevestigde orde zijn kandidatuur niet als een bedreiging. Ze bleken fout te zijn: tot ieders verbazing werd hij de nieuwe rector van de Gentse universiteit.

Zijn twee ambstermijnen bleken evenwel geen lachertje. Hij wist met een goede pr-campagne voor zowel de universiteit als de stad het tij te keren; de studentenpopulatie begon weer te stijgen en het UZ kwam financieel terug in goede papieren. Koning Albert II verhief hem zelfs tot baron in 2000.

Intussen had er zich een nieuwe wereldorde gevestigd, met gewelduitspattingen in onder andere Irak tot gevolg. Zijn voorliefde voor het archeologische erfgoed daar was zo groot dat hij zich aansloot bij een UNESCO-commissie met als opdracht het Iraakse erfgoed te inventariseren en veilig te stellen.