Textielkunst is een veelzijdig ambacht die dreigde vergeten te worden, maar kunstenaar Lisa Ijeoma bewijst dat deze kunstvorm niet moet onderdoen voor andere.
Wat heb je gestudeerd en hoe is jouw interesse in kunst gegroeid?
"Initieel zou ik geen kunst gaan studeren, maar een bezoek aan het KASK bracht daar verandering in. Daardoor ben ik later aan LUCA de opleiding schilderkunst gestart. Na het einde van die studie had ik toch nog vraagtekens rond mijn toekomst. Toen heeft een vriend textielkunst aangeraden, wat de juiste keuze bleek te zijn."
Wat is textielkunst en waarom is het zo speciaal voor jou?
"Het is een kunstvorm waarin vrouwen een grote, prominente rol hebben gespeeld, maar ondanks de rijke geschiedenis in de vergetelheid is geraakt. Textiel biedt veel mogelijkheden, zoals weven, zeefdrukken, breien, vilten, verven etc. Binnen deze categorieën kan je nog dieper gaan. Je kan erg conceptueel te werk gaan. Textiel is iets dat we elke dag bij ons dragen, waar we in geboren worden en in sterven."
Waar houd je je in het dagelijks leven mee bezig buiten kunst?
"Ik ben even zelfstandig kunstenaar in hoofdberoep geweest, maar de instabiliteit van mijn inkomen zorgde voor onzekerheid, waardoor ik nu wat parttime jobs doe. Vorig jaar gaf ik les binnen interieurvormgeving in LUCA. Ik vond het super om met jonge mensen in aanraking te komen die vol dromen en ideeën zitten. Het is zeker iets wat ik in de toekomst opnieuw wil doen."
"Textiel is iets dat we elke dag bij ons dragen, waar we in geboren worden en in sterven"
Welke invloeden zijn er in je eigen werk terug te vinden?
"Ik denk dat ik maatschappijkritisch tegenover de kunsten sta en het debat graag wil openhouden. Mijn werk staat open voor verschillende impressies en invloeden, maar mijn positie als maker hangt vooral vast aan mijn eigen identiteit. Ik ben een vrouw, queer en een persoon van kleur."
Was het een bewuste keuze om vooral met donkere kleuren te werken?
"Eigenlijk niet, het is altijd aanwezig geweest in mijn werk. Dit komt vooral vanuit een intrige voor de ambiguïteit van dag en nacht. Als kind was ik bang in het donker, omdat ik ervan uit ging dat de enge dingen 's nachts plaatsvonden. Achteraf gezien gebeuren er in het daglicht evenveel erge dingen. Dat spanningsveld tussen zonsopgang en zonsondergang is een rode draad doorheen mijn werk."
Ben je zelf ook aan het experimenteren met nieuwe technieken?
"Ja, absoluut. Ik denk dat er zoveel textielkunstenaars bezig zijn met innovatie en het terugbrengen van oude technieken. Mijn werk leent zich meer voor het autonome beeld, maar het medium blijft belangrijk. Door de industrialisatie is veel gemotoriseerd, waardoor ik het gevoel van verbondenheid soms mis in het maakproces. De meeste stukken die ik maak, zijn dan ook met de hand genaaid. Zo kan ik mijn eigen compositie bepalen en krijg ik voeling met mijn beelden."
Welke rol speelt kunst in jouw leven?
"Ik denk dat iedereen iets te vertellen heeft. Dit kan gekanaliseerd worden in kunst, maar ook in sport of andere zaken zoals literatuur. Ik kanaliseer door kunst te maken, door bezig te zijn met mijn handen. Met mijn werk kan ik dingen die ik heb meegemaakt een plaats geven. Het is een soort van verwerkingsproces, mijn eigen verhaal."
Je kunst krijgt een plaats in zowel exposities als daarbuiten, welke meerwaarde heeft dat?
"Ik vind het een fijn idee dat mijn kunst in openbare ruimtes wordt tentoongesteld. Op die manier is mijn kunst geen luxeproduct dat enkel door een bepaalde groep genuttigd kan worden. Kunst is noodzakelijk om kritisch denken te stimuleren."
Zijn er plaatsen in Gent die je kan aanraden om kunst te gaan beleven?
"Ik vind het soms moeilijk om ze allemaal op te sommen, maar plekken als de Kunsthal, de Verffabriek, 019, NTGENT en Tinnenpot schuiven vaak werken naar voor die maatschappijkritisch zijn. Daarnaast vind ik collectieven opgericht door studenten en jonge kunstenaars ook altijd de moeite om te volgen."
"Tegelijk kan de rol van instituten niet onderschat worden, omdat zij de maatschappelijke richting bepalen en doorslaggevend zijn in hoe mensen kijken naar kunst en naar elkaar. Ik vind het dan ook gek als zij geen standpunt innemen over politieke situaties."
"Voor mij is kunst een vertelvorm, een openheid en fragiliteit"
Wat is jouw ervaring met het sociale aspect van textielkunst?
"Ik vind dat super interessant. Binnenkort ga ik een nieuw project aan met het Design Museum in Den Bosch. Zij hebben mij in contact gebracht met Feniks, een van de oudste vrouwenhuizen in Nederland, opgericht om mensen in kwetsbare situaties op te vangen. Zij hebben mij gevraagd om een cocreatie te maken met een groep vrouwen. Dit is mijn allereerste project waarin ik samenwerk met mensen die niet professioneel met kunst bezig zijn. Het is ook de eerste keer dat ik iets ga creëren zonder plan."
Zou je ooit uitbreiden naar andere materialen dan textiel?
"Textiel is het materiaal waar ik me het meest comfortabel bij voel op dit moment, maar het is fijn om je als kunstenaar opnieuw uit te vinden. Ik schrijf bijvoorbeeld vaak en verder vind ik fotografie, collages en film ook leuk. Ik mis schilderen ook echt, het is een mooie vorm van kunst die sneller gaat dan textielwerk. Ik leg mezelf dus geen beperkingen op."
Wat is kunst voor jou?
"Voor mij is kunst een vertelvorm, een openheid en fragiliteit, maar het gaat ook over vragen durven stellen en in dialoog gaan met anderen. Het drukt een nood uit om jezelf te ontwikkelen. Het gaat over schoonheid. Het kan gaan over leven en dood, maar het kan ook gaan over kleine dingen. Ik vind het mooi dat iedereen dit zelf kan invullen."
Reactie toevoegen