't Zal Wel Gaan is de oudste nog bestaande studentenvereniging van Gent. In donkere negentiende-eeuwse kamertjes voeren ze bij kaarslicht al meer dan 170 jaar hun historische strijd tegen de tjeven (katholieken) en dromen ze van wérkelijk vrije seks.
't Zal Wel Gaan is dan wel de oudste studentenvereniging, maar ze zijn zeker nog niet op pensioen. 't Zallers uit alle strekkingen komen samen voor wekelijkse discussies. Ze zien zichzelf als de trotse voortzetters van een lange erfenis van UGent-rebellie.
De vereniging werd in 1852 opgericht door drie middelbareschooljongens en hun befaamde leerkracht Nederlands. Toen ze gingen studeren aan de universiteit, ging 't Zal met hen mee. In de beginjaren ondersteunde 't Zal voornamelijk de ontluikende Vlaamse beweging en het vrijzinnig verzet tegen de macht van de katholieke kerk. In een tijd waarin het Nederlands nog niet de norm was aan de Gentse universiteit, pleitten de leden voor vernederlandsing. Ze verdedigden professoren beschuldigd van antikatholieke uitspraken tegen kerk en regering. 't Zal heeft zelfs een pauselijke banvloek overgehouden aan hun gewaagde literaire almanak 'Noord en Zuid'.
In de tijd dat het Nederlands nog niet de norm was aan de Genste universiteit, pleitten de leden voor vernederlandsing
WOI sloeg diepe wonden in de vereniging. Niet alleen stierven er veel leden aan het front, intern raakten ze ook verdeeld over hun houding tegenover activisme, Vlaams liberalisme en de Frontpartij (de eerste Vlaams-nationalistische partij). Tijdens het interbellum werd de vernederlandsing van de Gentse Rijksuniversiteit voltrokken. 't Zal werd in de jaren die volgden meer politiek heterogeen, maar wel uitgesproken antifascistisch. WOII vormde echter een nieuwe zwarte bladzijde in de geschiedenis van de vereniging. De Duitse bezetter verbood 't Zal en een aantal leden die actief waren in het verzet werden doodgemarteld, geëxecuteerd of naar de kampen gestuurd.
Een nieuwe generatie leden in de jaren 60 sprak zich expliciet uit tegen de consumptiemaatschappij en voor seksuele ontvoogding. Tegelijk verzette een deel van de leden zich tegen de apolitieke stellingname van 't Zal en ging de vereniging verder door het leven zonder kernbestuur. De volledige macht lag dus bij de algemene ledenvergadering.
Vanaf de jaren 70 tot de millenniumwisseling kende 't Zal een opeenvolging van existentiële crisissen en heropflakkeringen. Op een bepaald moment bleven er slechts een handvol 't Zallers over en moesten oud-leden interveniëren om vers bloed te ronselen. Tegelijk verscheen er voor het eerst sinds lang nog eens een almanak, publiceerden ze een literair tijdschrift en begon 't Zal met de uitreiking van de Geuzenprijs, een hommage aan ongecompliceerde vrijzinnigheid, die nog steeds elk jaar wordt uitgereikt.
Na 2000 profileerde 't Zal zich als vrijdenkerscollectief en knaagde de vereniging aan al wat er nog restte aan maatschappelijke taboes. De leden debatteerden weer vaker over seksualiteit. Zo kwamen onder meer polyamorie, BDSM, porno en pedofilie aan bod. Er werd veelvuldig getwist over vrijheid van meningsuiting en het al dan niet 'tolereren van de intoleranten'. De 't Zallers van tegenwoordig mengen zich in de strijd tegen reactionair rechts aan de universiteit en daarbuiten, of zoals zij het zeggen: "Oude vijanden die vandaag in pak en das weer aan kracht winnen."
Deel uitmaken van deze rebelse vereniging is simpel, de deur van 't Zal staat elke dinsdagavond open voor iedereen om mee te discussiëren. Check hun Instagram (@tzalwelgaan) voor updates.
Reactie toevoegen