Waarom je ook te veel kan Tinderen

Sam is 21 en studeert toegepaste economische wetenschappen aan UGent. Van hem krijgen we een relaas over wat er gebeurt wanneer verschillende Tindermatches opeens in een en dezelfde ruimte aanwezig zijn.

"Het was nog maar een tijdje gedaan met mijn situationship, en toch had ik de blok als een bezetene liggen tinderen tijdens mijn pauzes. Elke zichzelf respecterende student weet namelijk dat de beste remedie tegen een break-up natuurlijk een rebound is. 

Het is de start van het tweede semester. Dus waar bevinden ik en mijn goede voornemens voor het nieuwe semester zich? In de Overpoort natuurlijk. Het was die dag ook Valentijn. Ik en mijn vrienden hadden besloten dat we onze jarenlange vriendschap boven kortstondige relaties zouden zetten en een nacht goed zouden doorfeesten.

We komen binnen in het café met veel zin om een goed dansje te placeren. Wat ik níét had voorspeld, was dat mijn verzameling aan Tindermatches blijkbaar hetzelfde idee had die avond. Stel je voor: ik zie twee jongens waar ik twee weken voordien mee op date was geweest (Sam is in een week tijd met drie verschillende personen op date geweest, red.). Goed, dit is een riskante situatie, maar niet noodzakelijk problematisch. Ik was tamelijk nuchter, dus besloot ik mijn hoofd laag te houden en me snel een weg door de mensenmassa te banen, uit het zicht van de jongens. En met succes.

Een paar uur en enkele pinten later veranderde dat helaas. Elke oprechte vriend zal je vertellen dat iemand die net uit een situationship komt niet in de meest stabiele mentale positie zit, en ik ben blijkbaar geen uitzondering. Tegen 4u die nacht hadden mijn vrienden besloten dat de avond wel lang genoeg had geduurd en ze namen afscheid. Normaal zou je dan zelf ook naar huis gaan. Maar die avond besloot ik dat de nacht nog niet over was, en dat ik eerst "nog eens hey ging zeggen" tegen Tindermatch nummer 1. Dat was allemaal leuk en wel, totdat bleek dat deze Tindermatch ook een erg knappe vriend had die een gesprek begon aan te knopen. Dat is – alweer – erg leuk, maar ook tamelijk ongemakkelijk. Met mijn beoordelingsvermogen nogal aan de benevelde kant, voornamelijk door de voorgenoemde pintjes, slaag ik er na een snel muiltje dan ook in om te roepen: "SORRY BEN ECHT MENTAAL INSTABIEL VANAVOND!", waarop ik mijn jas neem en de club uit ren.

"SORRY BEN ECHT MENTAAL INSTABIEL VANAVOND"

De twee kerels blijven verdwaasd achter. Alsof die actie nog niet vreemd genoeg was, besluit ik om ook naar Tindermatch nummer 2 te sturen, die intussen in een ander café zat. Eenmaal aangekomen, herkende hij me gelukkig meteen. Ik kreeg zelfs een knuffel en een obligatoir Valentijnskusje. Daarnaast kreeg ik ook de nogal vreemde vraag "Ge kent mijn naam toch nog?! Haha!". Erger was dat ik me zijn naam effectief niet meer kon herinneren. Toen tegelijkertijd de zon ook begon op te komen, wist ik dat het tijd was om deze shitshow af te sluiten en naar huis te keren.  

Moraal van het verhaal: Tinderdates bestaan ook in het echt, namen zijn belangrijk, en #stay_toxic. 

Nog geen stemmen

Reactie toevoegen