Zwerkbal voor dreuzels

Quadball – het vroegere quidditch oftewel zwerkbal – is een opkomende, ietwat nerdy sport. Hoe speel je echter de iconische sport zonder vliegende bezemstelen? Margot Aelbrecht, speelster bij de Ghent Gargoyles, geeft uitleg

Bezems telen

Als eerste is het misschien belangrijk om te benadrukken dat spelers van deze sport niet zomaar rondzweven op vliegende bezems. De bezems zijn wel nog van de partij, maar zijn in dit geval simpelweg een stevige buis die spelers te allen tijde tussen hun benen houden. "We worden inderdaad een beetje door de zwaartekracht tegengehouden om rond te zweven, maar in de plaats daarvan hebben we wel veel invloeden van andere sporten. Quadball is eigenlijk een combinatie van handbal, trefbal en rugby. Natuurlijk zijn er ook wel overdraagbare skills van andere sporten, zoals bijvoorbeeld volleybal. Daardoor kan je wel vanuit veel sporten instromen", aldus Margot. "Omdat het zo'n jonge sport is, veranderen de regels ook nog steeds een beetje, om toch die aftoetsing te vinden met wat werkt en wat niet."

Zwedstrijden

Zoals bij elke sport worden er natuurlijk ook wedstrijden gespeeld. Dat gebeurt op nationaal niveau (in België zijn er een zestal teams, red.), maar ook op internationaal niveau, met zowel wedstrijden in Europa, maar ook daarbuiten. "Gewoonlijk zijn we op een match dan met zo'n 12 man, waarvan er 6 op het veld staan. Na 20 minuten komt dan ook de snaai (snitch, red.), een derde onafhankelijke partij die een tennisbal in een sok aan hun broek heeft hangen, op het veld. Daarbij komt ook per team 1 zoeker op het veld, die de snaai dan moet vangen", zo vertelt Margot. De match is gedaan als de snaai gevangen is. De snaai mag echter de zoekers wegduwen, waardoor een match soms vrij lang duurt, tot wel 45 minuten. "Grote toernooien hebben dan ook meestal een tijdslimiet op matchen, zodat we niet uitgeput op de grond liggen."

De (ver van) huiscup

Deze wedstrijden worden dus, zoals eerder vermeld, zowel op nationaal als op internationaal niveau gespeeld. Zo is er bijvoorbeeld een Europees kampioenschap, EG, dat dit jaar in Ierland gespeeld werd. "België doet het daar meestal wel goed. We zijn vaak tweede in Europa en derde in de wereld", vertelt Margot met trots. De internationale toernooien zijn vaak in de zomermaanden, waardoor de nationale competitie van de herfst tot de lente duurt. "De Belgische League, de competitie dus, wordt op voorhand vastgelegd. We spreken dan een aantal weekends per jaar af waar 3 of 4 van de 5 teams tegen elkaar spelen. Op basis daarvan wordt dan ook een klassement gemaakt. Binnenkort zouden ze ook een club opstarten in Namen, die waarschijnlijk nog een jaartje gaat trainen om een jaar later ook mee te doen." Opvallend: er zijn ook afwijkingen van deze vaste formule. "Je hebt ook fantasytoernooien, met aangepaste regels. Zo zijn we deze zomer naar de Open Dutch Summer Cup gegaan met een hoop Gargoyles, maar ook een paar Antwerpse en zelfs Duitse spelers. Je moet dus niet met je vaste ploeg gaan en je kan je zelfs inschrijven als mercenary, waardoor je je kan laten 'inhuren' door andere ploegen. Daarnaast hebben we ook lange tijd een Valentine's Cup gehad, waar je je enkel mocht inschrijven in duo's." Not your average competition dus.

Community

Volgens Margot is het beste aspect van de sport niet de fysieke oefening, maar de gemeenschap. "Ik ben toegekomen op mijn eerste training en ik was meteen volledig welkom. Iedereen was ook super vriendelijk. Internationaal is het ook een heel hechte gemeenschap. Zo ben ik vorige week met een vriendin naar Londen geweest voor een toernooi en iemand van de community daar bood ons meteen een slaapplek aan. Het vertrouwen in de community is dus ook heel groot."

Quadball met de Q van queer

Niet alleen Margot, maar eigenlijk iedereen schijnt welkom te zijn binnen de quadballcommunity. "In de sport ken ik drie keer zoveel queer mensen als daarbuiten", aldus Margot. Dat speelt eigenlijk ook wat mee in de hele naamsverandering van quidditch naar quadball. "Iedereen is het er eigenlijk mee eens dat de naam moest veranderen, deels natuurlijk om afstand te doen van de uitspraken van J.K. Rowling. Er is echter ook nog een andere reden: de naam quidditch is beschermd door copyright, waardoor we er nooit geld aan zouden kunnen verdienen om terug in de sport te steken." Het enige waar blijkbaar geen overeenkomst over bestaat, is de nieuwe naam. "Ik vind die zelf niet super erg, het past zelfs wel. We spelen dan ook met vier ballen, de quaffle en drie bludgers. Heel veel van mijn vrienden vinden de nieuwe naam echter belachelijk, maar dat is waarschijnlijk enkel nog een kwestie van gewenning."

Sporten als een Gentse waterspuwer

Voor de geïnteresseerden gaf Margot nog mee dat iedere training eigenlijk een open training is en nieuwe mensen dus altijd welkom zijn. Op woensdagavond vind je de Ghent Gargoyles op het Henri Storyplein en op zaterdagvoormiddag zijn ze steevast te vinden in de Blaarmeersen. "Al mag je natuurlijk ook altijd een berichtje sturen naar een speler die je kent, of zelfs gewoon naar mij", voegt Margot er vriendelijk aan toe. Het mogen dan misschien gargoyles zijn, bijten doen ze niet!

0
Gemiddeld: 5 (1 stem)

Reactie toevoegen