De Think Twice, de Kringloopwinkel, kunstzinnige tweedehandswinkels in het Brusselse ... Ook ik maak me schuldig aan de tweedehandshype. Het kan me zo blij maken als ik na een halve dag zoeken drie unieke dingen vind die me goed staan. Intens gelukkig worden omdat je een stoffig T-shirt hebt gevonden met een leuke print: mij hoor je niet klagen. Weet je wie ook niet klaagt over dat geluk? De mode-industrie. Want zoals mijn moeder zou zeggen als ze iemand met olifantenpijpen ziet: "Alles komt terug."
De mens is een kuddedier en de kuddegeest heeft haar zinnen op de tweedehandsindustrie gezet
De wereld draait rond hypes en trends. De mens is een kuddedier en de kuddegeest heeft haar zinnen op de tweedehandsindustrie gezet. Is daar iets mis mee? Ja en nee. Thriften is een mooie manier om milieubewuster om te gaan met kleding. En ook voor je portemonnee is het een aanrader. Al wordt thriften de laatste tijd helaas steeds duurder.
Die tweedehandshype draagt bij tot een duurdere winkelervaring. Hoe meer vraag, hoe hoger de prijzen. (Denk ik ... Ik studeer geen economie). Tweedehands wordt alleszins steeds duurder en dat vindt niemand leuk. Het is zelfs zo ver gekomen dat thriften verzaveld is geworden. Dat gekke woordje is een Belgisch-Nederlands werkwoord dat zoveel betekent als gentrificeren of vermiddenklassen. Dat omvat "een proces van opwaardering van een buurt of stadsdeel op sociaal, cultureel en economisch gebied. Dit gaat gepaard met het aantrekken van kapitaalkrachtige nieuwe bewoners/gebruikers en daarmee de verdrijving van de lagere klassen uit het stadsdeel bevordert", aldus het Vlaams Woordenboek.
Carpe diem en carpe je eigen goesting!
Ook grote kledingwinkels stappen op de vintagedraaimolen door kledij uit de jaren 80 te kopiëren en voor zuurverdiende flappen te verkopen op hun webshops en in hun etalages. Ik heb daar in se niet echt problemen mee, aangezien ik daar amper winkel. Maar het verslaat wel het hele vintageconcept. De essentie van de tweedehandshype is het feit dat je iets koopt dat je hergebruikt. Dat het er cool uitziet is natuurlijk mooi meegenomen. Als grote ketens dat gevoel wegnemen door fast fashion te creëren, valt het hele concept van thriften letterlijk weg. Momenteel is de schade echter nog beperkt. Het is nog enigszins mogelijk om een onderscheid te maken tussen echte gethrifte zaken en fast fashion. Maar eenmaal die fast fashion kledij in de fripperies belandt, gaan de poppen aan het dansen. Ik ben dus persoonlijk niet zo'n fan van de dure fake tweedehandskledij die in de grotere kledingwinkels ligt. Maar ik ga natuurlijk niemand verbieden het te kopen. Carpe diem en carpe je eigen goesting!
Zo mijn ietwat vage mening over neppe vintage. Mijn motto blijft nog steeds: doe wat je wil doen, maar probeer eens na te denken over je kledij en waarom die er weer zo old school uitziet. En volgende keer dat de mama zaagt over het feit dat alles weer terugkomt, kan je dit artikel onder haar neus schuiven.
Reactie toevoegen