"The game is rigged and we know it." Op Internationale Vrouwendag werd er in Gent betoogd. Er kwam heel wat onvrede over de leefomstandigheden van vrouwen naar boven.
De Overpoort lijkt een broeihaard voor wansmakelijke gebeurtenissen. Dinsdag 8 maart was het Internationale Vrouwendag. Eén enkele dag gericht op de vrouw, toch wel de grootste groep binnen onze Belgische bevolking, en toch nog steeds minder gewaardeerd dan haar mannelijke tegenspeler, volgens de protesten van Collectief 8 maart, Meldet en Campagne Rosa. Vrouwendag viert echter niet enkel de kwaliteiten, de capaciteiten en groei van vrouwen, maar kaart ook de steeds groeiende problematiek aan die hen dagelijks teistert.
Gevaarlijk Gent
Verontwaardiging is een mild woord om het algemeen gevoel van onbehagen te beschrijven tijdens de betogingen voor vrouwen dezer dagen. Internationale Vrouwendag is meer een betoging dan een viering, een vrouwenstaking in daad en woord. De campagnes van Internationale Vrouwendag klagen de ongelijkheid veroorzaakt door de coronapandemie aan, maar ook het dagdagelijkse verbaal en fysiek seksueel geweld tegenover vrouwen. De campagne is gericht op het verkrijgen van sociale gelijkheid en een stijging van het minimumloon, maar stelt zich ook op tegen discriminatie op basis van gender, racisme en transfobie.
De Overpoort lijkt een broeihaard voor wansmakelijke gebeurtenissen
Dus staken ze. Een collectieve vreedzame mars, verdeeld over twee golven, trekt door de straten van historisch Gent. Banieren worden hoog gehouden en felle mantra's worden geroepen. Ze marcheren in solidariteit en roepen op tot een eerlijkere behandeling. Meldet verzorgde de speech op de Vrijdagmarkt waarin ze de volgende gezamenlijke boodschap uitte in heldere bewoordingen.
"We leven in een stad…", begint de krachtige speech. Zo komen de getuigenissen en aantijgingen naar boven over ongepaste aanrakingen tijdens de Gentse Feesten, louche praktijken van buitenwippers en cafébazen, catcalling en (pogingen tot) drogeren. Vrouwen worden naar huis gevolgd, zijn bang om in het donker alleen over straat te lopen of moeten zich uitgebreid verantwoorden omdat ze niet willen kussen met een wildvreemde. Het lijkt haast fictie, maar de woorden worden met zo'n emotie en drift verkondigd dat het moeilijk wordt om ze in twijfel te trekken. Dit is voor heel veel vrouwen een dagelijkse realiteit.
Straffeloosheid
Volgens recent onderzoek van Sensoa zouden in 2021 zo'n 42 procent van de vrouwen geconfronteerd zijn met fysiek seksueel geweld en daar wordt verbaal misbruik zelfs nog niet bijgerekend. Het zijn verontrustende statistieken en dit soort praktijken gebeuren niet enkel bij het uitgaan, maar ook in de professionele en huiselijke sfeer. Stad Gent heeft al een tijdje problemen met zulke kwesties: in november waren er al betogingen naar aanleiding van een serie aanrandingen.
Bij de betogers van de Internationale Vrouwendag heerst er een groeiend gevoel van straffeloosheid voor de daders van seksueel geweld. Zeven procent van alle gevallen getuigt over seksuele transgressies, nog minder stapt naar de politie. Gemiddeld zijn er 12 meldingen per dag, maar vaak wordt er met deze meldingen niet veel gedaan. De meeste slachtoffers van seksueel misbruik melden de zaak ook niet.
Durvende Denkers
Meldet − de organisatie die strijdt om slachtoffers van grensoverschrijdend gedrag en seksueel geweld een stem te geven − wil van het schaamtegevoel af, iets waar slachtoffers van seksueel geweld vaak mee te maken krijgen. "Was het mijn schuld? Was ik niet te flirterig? Ik had beter dat laatste pintje niet gedronken …" Men voelt dat de omgeving vaak ofwel onverschillig, ofwel beschuldigend reageert wanneer iemand haar problemen deelt. Dit probleem zou zich ook herhalen, maar dan bij de politie. In de meeste gevallen is de kans dat het slachtoffer misbruik meldt zeer klein, maar de kans dat de daders effectief gestrikt en gestraft worden bij melding is volgens Meldet nog veel kleiner. De politie zou regelmatig meldingen afwimpelen. Vaak zouden de slachtoffers opmerkingen krijgen zoals 'wat had je ook aan' of 'ben je niet gewoon zelf seksueel gefrustreerd?'. Ze vinden dat de politie zich meer bezighoudt met het bestrijden van vreedzaam activisme dan het vervolgen van verkrachtingen. De vreedzame protesten werden ook opgevolgd door diezelfde politie.
Veel aantijgingen werden ook aan de Durvende Denkers van de UGent gericht
Een groot aantal aantijgingen werd ook aan de Durvende Denkers van de UGent gericht. Bepaalde gevallen die de afgelopen weken in de media kwamen, werden aangehaald, maar er werden evengoed nieuwe vermeende voorvallen naar buiten gebracht. "Hoe luid moeten we roepen vooraleer iemand ons gelooft? Hoeveel slachtoffers nog, voor er acties volgen?", zo roept Meldet op tegen de straffeloosheid en het onrecht. De Internationale Vrouwendag poogt een spreekbuis te zijn voor alle vrouwen die kampen met een gevoel van dreiging, angst, onveiligheid, de sleur van een collectief trauma, de machteloosheid en de systematische ontkenning van hun negatieve ervaringen. De deelnemers wijzen met de vinger naar de perversie van de huidige cultuur en eist een ontbinding van het patriarchaat. Men eist een einde aan de onderdrukkingsmethoden zoals racisme, misogynie en transfobie, en roept op tot nultolerantie tegenover seksueel geweld, in elk van zijn vormen.
Krachtig sluiten ze af: "Ik zie u, ik hoor u, ik geloof u en je bent niet alleen."
Reactie toevoegen