Wetenschapskort

Minderheidsgenen

Doorheen de jaren hebben wetenschappers een reusachtige databank aan genetische informatie verzameld die hen de mogelijkheid biedt doelgericht onderzoek uit te voeren naar de oorsprong van allerhande ziektebeelden. Allemaal goed en wel, maar die databases lijden onder een fundamentele tekortkoming: ze zijn hoofdzakelijk afkomstig van witte bevolkingsgroepen. Volgens een onderzoek van de GWAS Diversity Monitor beslaan niet-witte groepen amper vier procent van het totale databestand. Er kunnen echter beslist biologisch significante verschillen bestaan bij minderheidsgroepen die dus ongekend blijven en zo een medische kloof creëren. Daarom zijn er vandaag verschillende onderzoekers die trachten het gendatabestand te verrijken om zo die geneeskundige ongelijkheid te verhelpen. Onderzoek is maar zo goed als de steekproef, niet?

Optogenetica

Wetenschappers controleren graag hun variabelen. Of je dat dan bekijkt als een soort uit de hand gelopen machtsgeilheid, moet je zelf uitmaken. Die wetenschappers hebben echter een nieuwe tool in hun gereedschapskist om die controlelust te voeden: licht. Meer bepaald worden lichtgevoelige moleculen geïntegreerd in de neuronen van proefdieren. Dat geeft onderzoekers de mogelijkheid op celniveau de neuronen van, bijvoorbeeld, muizen en fruitvliegjes te beïnvloeden. Ruwweg worden neuronen met specifieke lichtgolven handmatig aangevuurd en onderdrukt aan de hand van een implantaatje, wat tegenwoordig geheel draadloos kan en minder invasief is dan de traditionele elektrode-implantaat headsets. Fun fact: de gebruikte draadloze technologie is dezelfde als deze die jou in staat stelt contactloos te betalen in de supermarkt.

Ik denk dus ik schrijf

Voor zij die denken dat Elon Musk innovatief is met zijn Neuralink-technologie: neurowetenschappers zijn daar al jaren mee bezig. De vertaling van hersenactiviteit naar concrete beelden is al langer onderwerp van wetenschappelijk onderzoek en recent zijn daar enkele grote stappen voorwaarts gezet. Onderzoekers zijn erin geslaagd een 65-jarige man die verlamd is vanaf de nek met behulp van twee kleine elektrode-implantaatjes op zijn hersenschors woorden te laten 'schrijven' op een pc-scherm. Het mechanisme is in staat de hersenactiviteit die aanwezig is wanneer men zich inbeeldt een woord neer te schrijven te analyseren, en te vertalen naar geschreven tekst. En dat met een snelheid van vijftien woorden per minuut! Een belangrijke voorwaarde is natuurlijk dat je voor de verlamming reeds kon schrijven.

Nog geen stemmen

Reactie toevoegen