"Onze manier van werken heeft weinig met Stalin te maken"

De idee leeft bij de andere verenigingen dat jullie nogal Stalinistisch zijn.

"Dat is een breed vooroordeel over Comac en de PVDA in het algemeen. Vroeger is er door linkse instanties wel eens de fout gemaakt om het grote gelijk te willen halen, en te verklaren: "Stalin was echt een goeie gast, jullie hebben dat allemaal verkeerd begrepen." Daar kan ik mij niet in vinden. Wat ik vooral  interessant vind, is dat die vraag altijd blijft terugkeren. Ik vraag mij af of ze nog relevant is. Hoe vaak moet er nog gezegd worden: 'Nee, wij geloven daar niet meer in?' Het is relevant om te vragen wat de mistoestanden waren onder Stalin, maar de manier waarop wij als vereniging nu werken heeft weinig met die vraag te maken. Als men bereid is te kijken naar hoe wij ons organiseren, de concrete voorstellen die wij hebben, kan men zich makkelijk van dat vooroordeel genezen. Maar dan moet die bereidheid er natuurlijk wel zijn."

Er wordt wel eens gezegd dat Comac'ers graag protesteren en vooral veel roepen. Klopt dat?

"Dat begrijp ik. Ik dacht in het verleden ook altijd: 'ze moeten er ook weer bij zijn. Met hun standje, hun boekjes en hun trielala'. Achteraf bedacht ik: 'Wat deed ík op dat moment?' Was ik met meer bezig dan die Comac'ers? Wij hebben een bepaalde gedrevenheid en ik heb daarover ook lang mijn vooroordelen gehad. Het is interessant om op te merken dat wij als jongeren en studenten vaak aangezet worden om ons te bekommeren om politieke en maatschappelijke kwesties, maar dat dat altijd heel geïndividualiseerd is. Bijvoorbeeld: 'Je gaat voor het klimaat spijbelen maar je hebt zelf wel een smartphone?' Dat zit echt in onze maatschappij. De kloof tussen individuele bekommernissen en grote zaken zoals het kapitalisme of klimaat is vaak heel groot. Wat we met Comac kunnen doen, is die kloof kleiner maken. We slaan de brug tussen individuele bekommernissen en grote zaken zoals klimaat. Zo kunnen we samen een manier vinden om in de praktijk iets te doen als groep."

"We hebben ook veel positieve acties. Veel Comac'ers zijn gaan helpen bij de overstromingen in Verviers. Nog een mooi voorbeeld is het terugvorderen van studiepunten. Ik denk dat we daarin een belangrijke rol hebben gespeeld. We hebben toen op een zondag ook een grote actie georganiseerd voor het kabinet van Ben Weyts. De maandag daarna heeft hij aangekondigd dat ze studiepunten gingen terugvorderen."

Tegenover andere jongerenpartijen heeft Comac het beeld van de loyaalste te zijn tegenover hun moederpartij. Heeft Comac een eigen identiteit?

"Die hebben we absoluut. Er is wel een verschil tussen ons en andere verenigingen. Zij zijn soms publiekelijk kritisch tegenover de moederpartij. Dat zie je nooit bij Comac. Wij kiezen ervoor om niet publiekelijk het verschil op te zoeken met de PVDA. Wij maken de keuze om dat eerder intern te bespreken, op een constructieve manier. Vaak worden Comac en de PVDA gezien als een goed geoliede machine waar alle orders van bovenaf komen, maar dat ziet er in de realiteit anders uit."