De afgelopen weken krioelde Filmfest Gent van de nieuwsgierige Schamperredacteurs. Hun selectie vind je hier.
Huil-je-hart-weg-film: 'C'mon C'mon'
Onder een dekentje kruipen in de zetel met een kop warme chocomelk. Dat is hoe deze film aanvoelt. 'C'mon C'mon' is een zachte, emotionele rollercoaster en laat je niet achter met een gebroken hart. De twee hoofdpersonages Johnny (Joaquin Phoenix) en zijn neefje Jesse (Woody Norman) schitteren op het scherm met een breekbare en intense kwetsbaarheid. Regisseur Mike Mills raakt fundamentele maatschappelijke vragen aan, zoals hoe de toekomst er moet uitzien, maar slaagt er ook in om de kijker te raken met de intimiteit van een ouder-kindrelatie. Dat raken bekomt hij niet enkel door fictie met non-fictie te verweven. De volledig zwart-witte cinematografie geeft 'C'mon C'mon' ook een subtiele sereniteit en diepgang.
Adem-snel-door-je-neus-film: 'The Duke'
Iedereen weet dat de opperste vorm van appreciatie van humor het snel uitademen door de neus is. In de zaal waar 'The Duke' speelde, is er dan ook wat afgegniffeld. De eeuwig charmante en idealistische arbeider Kempton Bunton gaat heel erg ver om zijn punt te bewijzen wanneer hij het onbetaalbare schilderij van de Duke of Wellington meegrist uit de National Gallery (and I respect that). De gewiekste Britse humor en oprechte acteerprestaties staan klaar om het hart van menig anglofiel te veroveren. 'The Duke' is een lofrede aan doortastendheid, eeuwige empathie en geloof in de mens. Spoiler alert: naast peperdure schilderijen steelt Kempton ook je hart.
Voor de soundtrackliefhebbers: 'Mona Lisa and the Blood Moon'
Mona Lisa Lee (Jeon Jong-seo), een jonge twintiger met telekinetische krachten, ontsnapt uit een psychiatrische instelling en moet zien te wennen aan de gebruiken van de buitenwereld. In New Orleans leert ze stuntelig hoe het is om te dansen, zoenen, stelen, televisie te kijken, Cheetos te eten en om van iemand te houden. Nachtclubdanseres Bonnie Belle (Kate Hudson) ruikt geld wanneer ze de krachten van de wereldvreemde Mona Lisa ontdekt en geeft haar onderdak. Verwacht geen schitterende film, maar een leuke combinatie van eclectische neonlichten en eigenzinnige nummers. Met deftige boxen en de juiste gemoedsgesteldheid wordt deze film van regisseur Ana Lily Amirpour een geestverruimende trip.
Eigen grond: 'Cool Abdoul'
Regisseur Jonas Baeckeland slaagt erin met zijn debuutfilm een oprecht Gents verhaal te brengen. Deze biopic van Gentse bokskampioen Ismaïl Cool Abdoul vervalt niet in vervelende clichés. Geen typische zero-to-hero-en-terug-verhaallijnen, maar een verhaal met nuance en echte hindernissen. De sterke beelden geven je het gevoel dat je zelf in de ring moet klimmen, of zelf ko gaat. Nabil Mallat schittert. Samen met Baeckeland weet hij de gelaagdheid van Ismaïl Cool Abdoul perfect te vatten. Je wordt meegezogen in Ismaïls interne conflict tussen verder opklimmen in het nachtleven − tegen zijn normen en waarden in − of voluit gaan voor zijn grote liefde Sylvie, zijn familie en bokscoach. (Wat inside knowledge: blijkbaar werd het script geschreven in het Gentse café De Loge).
Ontroerend hard: 'Große Freiheit'
In het naoorlogse Duitsland is het verboden om homo te zijn. Hans (Franz Rogowski) verhuist daarom rechtstreeks vanuit een krijgsgevangenenkamp naar de gevangenis omwille van zijn geaardheid. Zijn celgenoot Victor (Georg Friedrich), een veroordeelde moordenaar, is de enige constante gedurende zijn verblijf. Wat volgt is het nodeloos lijden van een onschuldige man in een betonnen omgeving waarin toch ergens liefde lijkt te groeien. Regisseur Sebastian Meise neemt de kijker mee door een ruwe omgeving waarin weinig medelijden getoond wordt om uiteindelijk deze losbandige vechtpartij te laten ontaarden in een beeldschone dans van innige vriendschap en liefde. Deze film is zowat de meest hardhandige en meedogenloze manier om het mooie in de mens te tonen.
Disclaimer: dit is de selectie op 19/10. We hebben niet alle films kunnen bekijken.
Reactie toevoegen