"Ik ben in de eerste plaats een storyteller"

Journalist Marieke Dermul over Pride is Protest

Marieke Dermul dartelt door het leven op een eindeloze zoektocht naar verhalen, rauwe menselijkheid en zachtheid.

Wie ben je en wat doe je?

"In de eerste plaats ben ik regisseur. Dat was al zo wanneer ik theater maakte, maar ook nu bij de VRT. Daar is dan de storytelling bijgekomen. Sommigen noemen me ook videojournalist, omdat ik ook bij de VRT-redactie betrokken ben. Maar ik ben storyteller vooraleer ik journalist ben. Het gaat voor mij over de verhalen die mensen willen vertellen en hoe we dat in beeld kunnen brengen. Dat is een andere manier om aan journalistiek te doen."

Hoe ben je terechtgekomen bij je huidige job?

"Eigenlijk is dat heel organisch gegroeid. Eerst heb ik EU-studies gedaan aan de UGent en ik combineerde dat met theater bij Fabuleus. Mijn ouders zeiden: 'dokters studeren ook acht jaar'. Dat was een geruststelling voor mij. Ik had dus de ruimte om daarna nog theater te studeren."

"Pride is meer dan een extravagant feestje"

"Ik heb ongeveer vijf jaar theater gedaan, maar ik miste het maatschappelijke steeds meer. Van daaruit heb ik het project 'European Citizen Popsong' gemaakt. Op die manier kon ik het politiek-abstracte thema van Europese integratie combineren met theater en muziek. En dat bracht mij bij de redactie van Vranckx en de Nomaden. Dat stimuleerde me om nog een postgraduaat 'digital content and journalism' te doen. Na een stage bij VRT NWS online, ben ik daar dan ook beginnen werken. Ik heb een onverzadigbare honger naar nieuwe verhalen en projecten. Dat is vermoeiend, maar ook eindeloos boeiend. Ik zal nooit volledig tevreden zijn, maar wel ongelooflijk veel gezien hebben."

Je maakte de docu 'Pride is Protest'. Hoe ben je daar bij gekomen? 

"Filip Tielens en ik hadden eerder al samengewerkt met de 'European Citizen Popsong'. We wisten dus dat we twee zielen zijn die goed samen op pad kunnen gaan. Bij het vijftigjarige jubileum van de Stonewall-rellen, zijn we beginnen nadenken over de oorsprong en betekenis van Pride. Het is meer dan een extravagant feestje. Het wordt deels ook overschaduwd door commercialisering. Zo hadden we nooit verwacht zoveel alternatieve Prides tegen te komen in New York. Eigenlijk zijn al die alternatieve marsen er gekomen omdat de originele betekenis overschaduwd wordt door commercialisering en het grote feest. Waarom zijn die verschillende geledingen er? Als dat zo verder gaat, verzwakt die versnippering de beweging niet?"

Wat raakte je het meest bij het draaien? 

"Misschien wel de interactie met Miss Simone, een zwarte transvrouw. De zwarte en latino dragqueens en transpersonen stonden eigenlijk aan de basis van de Stonewall-rellen. Zij hebben de beweging helemaal op gang getrokken. Er is nu al een halve eeuw voorbijgegaan, maar ze hebben nog steeds niet dezelfde rechten. Ze lijden onder meervoudige discriminatie en dat is tragisch. Dat blijft plakken. Zij waren immers pioniers, maar dat wordt snel overschaduwd door de witte homoman, die het dichtst aanleunt bij de witte heteroman. Die namen het voortouw en aldus het woord. Zo merk je dat er in de VS vandaag ook een soort discriminatie ontstaat binnen de gemeenschap. Hoe extravaganter je bent, hoe meer je aan de rand staat. Daar is alles meer gepolariseerd, maar ook bij ons zie je die tendensen."

Wat is een les die je leerde tijdens het draaien? 

"Het mooie van embedded journalism. Door rond te hangen en je te laten leiden door wat de mensen daar beleven, kom je op plaatsen waar je als journalist niet komt. De uitdaging bestaat er dan ook in om onze beleving en verwondering te kunnen vastleggen op beeld. Ik wil niet enkel van bovenaf verslag uitbrengen, maar de nuance vatten van binnenuit."

"Wat doen jullie voor de LGBTQ+-gemeenschap naast het verkopen van regenboogshirts?"

"Ik wil kunnen tonen wat er leeft en waarom iets leeft. Dat vergt meer energie, en het lost niet altijd direct je verwachtingen in, maar dat moet je er dan bijnemen. Het online publiek neemt niet langer genoegen met oneliners. We zijn op zoek naar nieuwe informatie en diepere lagen. Met research alleen kom je er niet."

Blijft Pride protest? 

"Sinds de documentaire voor mij veel meer. Mijn eerste Pride was ik zelf ook niet zo bewust. Het moet ook gewoon kunnen dat je feest. We hebben immers veel te vieren. Maar het is zeker nog een protest. De ruimte om jezelf te vieren in combinatie met genoeg debat en inhoudelijk verdieping lijkt me belangrijk. Er moeten mensen zijn die de agenda bewaken. Nieuwe pioniers die de balans tussen feest en betekenis bewaren en erover waken dat Pride niet gekaapt wordt. Pioniers die bedrijven en politieke partijen terugfluiten bij pinkwashing. Wat doen jullie voor de LGBTQ+ gemeenschap naast het verkopen van regenboogshirts?"

Hoe moeten media omgaan met de bedreiging van LGBTQ+-rechten? 

"Representatie is essentieel. Dat gaat over rolmodellen in je redactie, rolmodellen op tv, enzovoort. Persoonlijke verhalen vertellen en daar ruimte voor creëren is één ding, maar de media hebben ook een rol in het kritisch opvolgen van dossiers zoals de LGBT-vrije zones. De media moeten er de vinger aan de pols houden. Wat doet de EU? Welke procedures lopen er? Dat zijn complexe dossiers natuurlijk. Op het gebied van beleid hebben we een goeie wetgeving, maar het welzijn van de LGBTQ+-gemeenschap ligt bedroevend laag. Welzijn verbeteren is een uiterst moeilijke en gelaagde opdracht. De rol van onderwijs mag niet worden onderschat. Het is van onschatbare waarde dat een rolmodel een kind vertelt dat het waardevol is, ongeacht seksuele voorkeur of gender."

0
Gemiddeld: 5 (1 stem)

Reactie toevoegen