De spreekbuis: een verhaal in zijn eenvoud, een gedachte in chaos, een beeld dat meer dan duizend woorden zegt of een verloren rode draad van een vertelsel, gebracht op papier.
De eerste negen à tien seizoenen van 'The Simpsons' (1989-1998) worden algemeen beschouwd als het gouden tijdperk van de animatiereeks. Het is in deze periode dat Lisa Simpson, zonder overdrijven, als een van de best geschreven vrouwelijke personages ooit op de voorgrond treedt. Andere sitcoms uit deze periode stelden vrouwen ofwel voor als stereotiepe zorgzame moeders of als onderdanige lustobjecten. Lisa was anders: ze heeft een sterke ideologische overtuiging en is het moreel kompas van de serie. Ze is een artistiek en intellectueel persoon en bovenal een feministisch icoon. Er bestaan talloze voorbeelden waarbij Lisa als rolmodel naar voren wordt geschoven, zoals de aflevering 'Lisa vs. Malibu Stacy'.
In deze aflevering koopt Lisa een sprekende Malibu-Stacy-pop, het equivalent van de barbiepop in het Simpson-universum. Teleurstelling overvalt haar wanneer ze aan het koordje trekt om de spreekdoos te activeren. De pop kraamt alleen seksistische uitspraken uit zoals "Thinking too much gives me wrinkles," en "Don’t ask me, I’m just a girl". Terug thuis lamenteert Lisa dat ze niet begrijpt dat niemand anders een probleem maakt van het signaal dat Malibu Stacy naar jonge meisjes stuurt. Homer onderbreekt haar met de uitspraak: "I’m a white male, aged 18 tot 49, everybody listens to me, no matter how dumb my suggestions are."
De aflevering eindigt met Lisa die Malibu Stacy overtuigt om een pop te maken die een positieve boodschap naar jonge meisjes zendt. Op die manier probeert ze hen ervan te overtuigen dat ze meer kunnen dan wat de media en stereotypen hen opleggen. Lisa was een veelgelaagd personage dat voor zichzelf dacht en andere vrouwen aanzette om hetzelfde te ambiëren. Ze was woke in een tijd dat het woord enkel betekende dat iemand net uit bed was gerold.
Het is zeer jammer om te zien welke richting 'The Simpsons' zijn uitgegaan in de voorbije jaren. De serie is nog maar een schaduw van wat het ooit is geweest en heeft al jaren dalende kijkcijfers. De belangrijkste reden hiervoor is dat de serie is afgestapt van maatschappelijke problemen en meer focust op surrealistisch absurdisme. Gelukkig hebben we nog steeds Lisa en haar gouden jaren.
Reactie toevoegen