De Grote UGent-roof

Studeren is duur, maar verdient de subsidieslurpende universiteit onze zuurverdiende centjes wel? Bij wijze van experiment stelen we ons inschrijvingsgeld terug. Een totaal origineel idee dat zeker niet gestolen is van Neveneffecten.

Hoewel Vadertje Staat een groot deel van onze studiekosten betaalt, moet de student toch nog bijbetalen per studiepunt om op de unief te mogen rondlopen. Deze som komt voor de gemiddelde student neer op 947,20 euro, althans vanaf volgend jaar. Want ja, het was volgens de poenpakkers in het rectoraat nog niet duur genoeg. Misschien geen groot bedrag voor de doorgewinterde bandiet, maar wij zijn natuurlijk ook maar studenten, ook al hebben we blijkbaar nogal criminele intenties. Ons doel? 950 euro. Onze teleurgestelde ouders? Onbetaalbaar.

Grote plannen

Waar kunnen we dit heldhaftige avontuur, dat toch in zekere mate gelijkenissen vertoont met de verhalen van Robin Hood, beginnen? De mogelijkheden zijn eindeloos. 'Ocean's Schamper' moet in elk geval een strakke heist zijn met veel actie en een grote buit. De UGent is een gigantisch conglomeraat met miljoenen euro's aan kapitaal die ze hoogstwaarschijnlijk ergens in een belastingparadijs geparkeerd hebben. We zouden bijvoorbeeld een paar van die herkenbare blauw-witte autootjes kunnen terugvorderen, mochten ze effectief rijden. Of misschien kunnen we een iconisch gebouw bezetten om dat dan op de groeiende Gentse vastgoedmarkt aan een gestoord bedrag door te verkopen. Qua gebouwen zijn de keuzemogelijkheden enorm talrijk.

De Boekentoren alleen al zou op de lokale markt een fortuin opleveren

Onze alma mater is namelijk een ware vastgoedkoningin in de regio Gent. Een architectoraal prachtig en vooral enorm groot bouwwerk als de Boekentoren alleen al zou op de lokale markt een fortuin opleveren. Twintigduizend vierkante meter aan 350 euro per maand, dat resulteert in een slordige 7 miljoen euro, of 280 miljoen Belgische frank voor de lezer van rijpere leeftijd. Toch is het logistiek misschien wat lastig om een gebouw over te nemen. We hebben als studenten ook niet bepaald veel tijd over om onze nieuwe aanwinst dag en nacht te bewaken tegen stiekeme medewerkers die haar weer willen innemen.

Je steelt toch geen prof

Geen auto's of gebouwen dus. Wat is er nog enorm veel geld waard en heeft de unief zo veelvuldig in voorraad dat een verdwijning niet zou opvallen? U raadt het al, professoren. Kidnapping is misschien wel een serieus misdrijf, maar het vergt minder moeite dan een heel gebouw te bewaken. En stel u voor dat we een BV als Carl Devos ontvoeren, dé lieveling van het Vlaamse politieke medialandschap. Wij kunnen het geld al ruiken. 'Villa Politica' zou nooit hetzelfde zijn zonder Carls spitsvondige opmerkingen, die de ongemakkelijke gesprekken die Linda de Win moet voeren met politici onmiddelijk kunnen overtreffen. We zouden criminelen zijn, maar eeuwige rijkdom was nog nooit zo dichtbij. Ons ontvoeringsplan was zo goed als klaar, tot we realiseerden dat we onze slachtoffers ook eten zouden moeten geven. Wetende dat het gemiddeld dieet van een prof bestaat uit kreeft in kaviaarsaus met champagne, kon ons budget die kosten eigenlijk niet aan. 

De pessimist in ons heeft hier toch de bovenhand gehaald

Een pessimist zou deze queeste onmiddelijk opgegeven hebben, maar zo zitten wij niet in elkaar. Koste wat het kost zouden wij ons studiegeld terugwinnen. Los van de logistieke problemen, met zulk een arsenaal aan criminele mogelijkheden zou het maar dom zijn om onze ambities zo laag te laten zakken dat we alleen onze eigen kosten zouden vereffenen. Misschien kunnen we zelfs alle studenten helpen. In 2017 waren er 43.281 studenten aan de UGent, dat zou met de huidige prijzen een collectieve schuld van een sterke 41 miljoen euro opleveren. Dus tenzij de UGent van plan is om nog vijf Boekentorens bij te bouwen, die we dan onmiddellijk kunnen ontlenen en doorverkopen, lijkt onze altruïstische missie hier een vroege dood te sterven. De pessimist in ons heeft hier toch de bovenhand gehaald en we hebben onze lat wat lager moeten leggen. In plaats van gebouwen te stelen, konden we ook gewoon alles wat in die gebouwen ligt meenemen. 

Diefstal en nostalgie

Met het hoofd vol vervlogen dromen van grote winsten en handen vol losse vingers, begaven wij ons naar een paar niet nader genoemde locaties van de UGent om alles wat los stond mee te nemen. Onze aanwinsten zouden we dan in zijn volledigheid op de gekleurde markt doorverkopen. Onze buit stelde echter een beetje teleur. Na een grondige sweep van de UGent-cafetaria en studentenhuis de Therminal hebben we niet meer kunnen binnenhalen dan vier lepels, een soepkom en een absurde hoeveelheid zakjes peper en zout. Deze specerijen uit het verre Hindoestan, zo redeneren we, zullen we aan woekerwinsten kunnen verkopen. Maar een degelijk gekruide maaltijd bleek sinds de Gouden Eeuw van de zeevaart enorm in waarde afgenomen te zijn. Een streep door onze rekening.

Een snelle zoekopdracht later ondervonden we dat we aan twee euro en veertig cent per 125 g zout welgeteld twintig cent rijker geworden zijn en dit na slechts één keer te graaien in de resto's. Bij peper zitten we zelfs al aan 46 cent. De tijd dat specerijen nog de levens van scheepslieden waard waren, zijn voorbij. Jammer genoeg komt onze winst zelfs niet in de buurt van ons einddoel. Onze lepels kunnen we dan nog voor drie euro verpanden, maar ook dit brengt ons niet veel dichter bij de bijna duizend euro die we voor ogen hadden.

Dus beste student: misdaad loont niet. En mochten de bevoegde instanties dit artikel spontaan meelezen met een toevallig passerende student, willen we wel kwijt dat de gestolen goederen wel degelijk netjes zijn teruggebracht en ons studiegeld bij deze betaald blijft.

0
Gemiddeld: 5 (2 stemmen)

Reactie toevoegen