Deurdiscriminatie in de Overpoort

En andere illustere cafés

De Overpoortstraat roept voor velen geweldige, gênante of misschien helemaal geen herinneringen op. Het Gentse uitgaansleven is nationaal berucht, maar hier fuiven is niet altijd voor iedereen een feestje.

Overpoortstraat

Het is ondertussen enkele weken geleden dat Afro-Braziliaanse artiesten, na hun optreden in de De Vooruit, op racistische reacties botsten in het Gentse. Ze vertellen dat de politie hen tegenhield wegens hun trage wandeltempo en dat ze niet binnen mochten in sommige cafés. Deurdiscriminatie, dus. De Vooruit meldt dat dit geen alleenstaand feit is. Er zijn namelijk al heel wat klachten over binnengekomen. Het Gentse stadsbestuur heeft hier ook al op gereageerd. Volgens hen hoort dit niet thuis in Gent en ze beloofden hiertegen op te treden. Toch werd er duidelijk gemaakt dat ze voorlopig nog geen harde maatregelen zullen treffen. Burgemeester Mathias De Clercq voegt daaraan toe dat racisme in het uitgaansleven geen onbekend probleem is. De ervaringen van jongeren die regelmatig hetzelfde moeten ondergaan, willen ook zij niet verwaarlozen. Enkele getuigenissen en een reactie van Stad Gent illustreren de problematiek verder.

Club dehors

Isciane Nimpagaritse, studente in Gent, vertelt dat portiers die individuen of groepen weigeren in hun nachtclub of café vanwege huidskleur oud nieuws zijn. "Ik weet dat dat vooral een probleem is bij zwarte jongens", stelt ze. Na een bevraging in de Overpoort blijkt dat vrouwelijke studenten vaak verzoeken krijgen van jongens, enkel en alleen om hen langs de bouncers te loodsen. Dit omdat ze alleen of zonder meisjes niet naar binnen mogen. "Ook ik maak dat geregeld mee", gaat ze verder. Daarbovenop vertelt ze dat er in de Gentse uitgaansscene soms beweerd wordt dat clubs helemaal vol zitten om mensen met een migratieachtergrond buiten te houden. Vanaf ze omkijken of nog voor ze hun rug gedraaid hebben, worden andere mensen alweer binnengelaten. Als ze het dan nogmaals gaan vragen, krijgen ze opnieuw het deksel op de neus.

Er wordt beweerd dat clubs al vol zitten, om mensen met een migratieachtergrond buiten te houden

Isciane Nimpagaritse
 

Nimpagaritse vervolgt: "Ikzelf ga dan gewoon weg, maar mijn zus gaat soms wel eens wat verder. Zij kreeg ooit te horen, na een gesprek met de portiers, dat er orders van bovenaf waren om bepaalde mensen uit hun clubs te weren. Dit werd dan goedgepraat met het smoesje dat het die avond enkel voor 'vaste klanten' open was. We hebben ooit zelfs een test gedaan: we vroegen aan een wit meisje dat nog nooit in die club was geweest of ze naar binnen wou proberen gaan voor ons. Zij werd meteen binnengelaten." Nimpagaritse benadrukt dat ze behalve een sporadische blik in haar richting deze tendens niet zozeer voelt onder de studenten en feestgangers zelf. De beweegredenen van de portiers of uitbaters van de club vindt ze dan ook moeilijk te duiden. Mensen met een migratieachtergrond zouden gestereotypeerd worden als agressief en als mensen die vaker gevechten uitlokken. Ze zouden ook personen met een migratieachtergrond zien als krap bij kas, waardoor ze minder zouden consumeren in het café en dus volgens hen 'plaats verspillen'. 

Eins, zwei, Polizeikontrolle

Niet alleen tijdens een nacht in de Overpoort, maar ook in het dagelijkse leven zeggen jongeren vaak onterecht tegengehouden te worden door autoriteiten. Zo getuigt H.P., een jongeman in Gent met Afrikaanse roots, dat de politie hem al eens drie keer op een dag tegengehouden heeft. "Ik liep gewoon over straat en ze hielden mij tegen. De reden was dat ik zou lijken op iemand die ze zochten. De tweede keer was het omdat ik mijn kap ophad. Ze hadden blijkbaar het gevoel dat ik mij probeerde te verstoppen. De derde keer werd ik zelfs voor een volle McDonald's aangehouden en vervolgens vier uur op het kantoor vastgezet. Er was een Rolex gestolen door - opnieuw - iemand die op mij zou lijken", verklaart hij. Blijkbaar is er een groot verschil als hij vergezeld wordt door witte vrienden: "Als ik over straat loop met een blanke vriend, dan is er geen haan die naar mij kraait. Doe ik dat alleen of met zwarte vrienden, dan stopt de politie gegarandeerd." 

"Als ik gewoon over straat loop, houden ze mij zonder gegronde reden tegen"

Zien deze jongeren dan oplossingen die hun aangeboden worden? "Het feit dat het Gentse stadsbestuur voorlopig nog maar weinig voelbare maatregelen ondernomen heeft, verwondert mij niet echt", beweert Nimpagaritse. "Er wordt zó vaak gezegd dat er iets aan gedaan zal worden, maar uiteindelijk eindigt dat in niets ingrijpends. In het begin is dat toch wel teleurstellend, alsof niemand voor je wilt vechten. Ondertussen ben ik dergelijke situaties al iets meer gewoon en probeer ik die dingen van mij af te zetten. Ik heb al gehoord van mensen die een klacht indienen bij Unia, maar een geldboete is de korte pijn voor die verantwoordelijke clubs en de impact ervan is beperkt." Volgens haar is dit dus een veel breder probleem, waarbij een duidelijk gerichte aanpak moeilijk is. De discriminatie die tot uiting komt aan de ingang van cafés is in haar visie slechts het topje van de ijsberg van een maatschappelijk, dieper geworteld probleem.

En wat doet de stad?

Uit een gesprek met de dienst Welzijn en Gelijke kansen van de Stad Gent bleek dat zij goed op de hoogte zijn van de problematiek. De verhalen zouden veel verder teruggaan in de tijd dan enkel de aantijgingen die in de media voor ophef zorgden. Laurens Teerlinck verduidelijkt hoe het stadsbestuur dergelijke voorvallen probeert te vermijden. Hij is woordvoerder van schepen van Gelijke Kansen van Gent Astrid De Bruycker en benadrukt ook weer dat deurdiscriminatie een gekend probleem is. Teerlinck vertelt dat er gedacht wordt aan oplossingen en dat er toch al bepaalde stappen gezet zijn: "Twee legislaturen geleden is het politieregelement omtrent het uitoefenen van portiersactiviteiten aan Gentse horeca-inrichtingen opgesteld. Hierin werd bijvoorbeeld beslist dat clubs en cafés die portiers in dienst hebben, verplicht bewakingscamera's moeten installeren gericht op in- en uitgang. Zo kan mogelijke discriminatie aan cafédeuren worden vastgesteld en kunnen valse aanklachten ook weerlegd worden." In het reglement staat eveneens dat de camerabeelden een maand bewaard moeten worden en de politie ter beschikking moeten staan. Teerlinck vermeldt ook dat elk van die panden duidelijk een sticker op hun voordeur moet hangen. Daarop staat een sms-nummer en e-mailadres dat gecontacteerd kan worden als er sprake zou zijn van discriminatie.

Studenten in de Overpoortstraat

Of dit effectief positieve gevolgen met zich meebrengt, blijft onduidelijk: "Om discriminatie op de woningmarkt tegen te gaan, zijn er maatregelen getroffen. Hierbij bewijzen cijfers dat ze inderdaad werken, maar in dit specifieke geval blijkt dat ingewikkelder. We hebben doelgerichte acties ondernomen en het werkt waarschijnlijk wel, maar het zal altijd moeilijk zijn om discriminatie in cijfers om te zetten. Er was enkele weken terug nog dat voorval (met de Braziliaanse artiesten uit De Vooruit, red.), waarbij beweerd werd dat mensen in enkele cafés niet binnengelaten werden. Het komt dus wel echt nog steeds voor."

Voor sommigen zullen deze maatregelen misschien te traag aanvoelen. Nimpagaritse drukt de hoop uit dat er in de toekomst meer ingrijpende maatregelen komen. Stad Gent heeft er al deels werk van gemaakt, dus de neuzekes staan alvast in dezelfde richting. De vraag is nu nog hoe snel die meer ingrijpende maatregelen er zullen komen.

0
Gemiddeld: 5 (1 stem)

Reactie toevoegen