De opkomst van het studie-realisme

Met het einde van alweer een examenperiode ziet de Universiteit Gent ook plots de opkomst van een stel rationele en realistische jongeren: de studie-realisten. Wij spraken met Bertrand Castor, boegbeeld van de beweging in Vlaanderen.

Bertrand Castor

"Ik ontken niet dat ik slechte punten haal, ik wil alleen maar zeggen dat je zo'n probleem op meerdere manieren kunt aanpakken." Bertrand Castor (21) studeert al vier jaar aan de UGent, maar kan nog lang niet aan zijn master in de Rechten beginnen. Na zijn laatste examens vond de faculteit dat het genoeg was geweest met zijn leergedrag en dat Castor studiebegeleiding moest beginnen volgen. Hij was het hier zelf echter niet mee eens.

"Die studiebegeleiders zijn een stel doemdenkers, als je geen twintig haalt gaan ze er daar al meteen van uit dat je een probleem hebt. Het hebben van een paar buizen lijkt me niet meer dan natuurlijk. En ja oké, misschien zou ik meer punten moeten halen, maar wat gaan de studiebegeleiders daar aan doen? Mijn punten zijn een globaal probleem, dat het resultaat is van mijn karakter, opvoeding, gebrek aan motivatie en ga zo maar door. Daar gaat één begeleider heus geen verandering in brengen.

"Mijn punten zijn een globaal probleem, daar gaat één begeleider geen verandering in brengen"

Als studie-realist geloof ik niet in die begeleidende onzin. Mensen worden wijzer hoe ouder ze worden. Hoe ouder ik ben, hoe meer punten ik ook zal halen. Ik zie dan ook geen reden om mijn tijd en geld te steken in een stel doemdenkers. Als studie-realist wacht ik gewoon tot de tijd me vanzelf wijzer zal maken en in de tussentijd kan ik nog steeds van de Overpoort genieten. Realistisch denken heet dat (glimlacht)."

Nog geen stemmen

Reactie toevoegen