We proberen allemaal in vrede samen te leven, maar conflicten zijn nu eenmaal onvermijdelijk. Die conflicten stapelen zich soms echter op tot echte vetes. En geen enkele vete is zo sappig als een interplanetaire oorlog tussen twee studentenverenigingen.
Ben je boos op je moeder, omdat ze je dwingt iedere dag van Antwerpen naar Gent te pendelen? Terecht, treinen zijn vreselijk. Maar weet je wat nog veel erger is? Iedere dag het ruimteschip moeten nemen om op tijd in de les te zitten. Daarom besloot onze universiteit recent nieuwe campussen te openen op Mars en Venus, zodat de studenten daar niet iedere dag door het gat in de ozonlaag naar de les moeten vliegen. Wie een nieuwe campus zegt, zegt natuurlijk ook studentenverenigingen. Maar wat blijkt nu: die buitenaardse studenten kunnen het helemaal niet zo goed met elkaar vinden.
Gezonde competitie
Op het eerste gezicht is het niet zo duidelijk hoe het kan dat twee verenigingen op andere planeten een hekel aan elkaar hebben. De oorsprong van deze vete wordt ons echter fijntjes uitgelegd door Godelieve Dubois, vicepraeses van Vader Venus: "Wij haten de Martiaanse studenten helemaal niet. Sterker nog, wij komen zelfs vrij goed met elkaar overeen. De 'vete' is eerder een vriendschappelijke competitie tussen onze twee verenigingen. De meeste interplanetaire wedstrijden worden steeds gewonnen door ons of door Moeder Mars - als ze valsspelen - vandaar dat we elkaar een beetje als rivalen zijn beginnen zien."
"Die Venusianen geven iedere keer de volle 110%, dat kun je van die tamme Aardlingen niet zeggen" -Vander Zanden
Ook Aaron Vander Zanden, praeses van Moeder Mars, heeft een positieve blik op de rivaliteit. "Ik denk dat onze leden vooral veel respect voor elkaar hebben. Als we te horen krijgen dat we het bij laserball of bij de 12-lichtjarenrace tegen Vader Venus moeten opnemen, weten we dat het een goeie competitie gaat worden. Die Venusianen geven iedere keer de volle 110%, dat kun je van die tamme Aardlingen niet zeggen (lacht). En tuurlijk, wij plagen elkaar soms wel eens, maar daarna gaan we een goeie cola drinken en is dat allemaal weer vergeven."
Plagerijen
De rivaliteit blijft echter niet beperkt tot een gezonde competitiegeest. Zoals Vander Zanden al liet vallen, halen de verenigingen ook vaak grappen uit met elkaar. Zo onderscheepten de V-Wings van Vader Venus vorige maand bijvoorbeeld een cargoschip ter hoogte van Phobos, een van de manen van Mars. "Dat cargoschip was volledig gevuld met bier voor hun planetaire cantus die avond," aldus Dubois, "je had hun gezichten eens moeten zien toen ze zich realiseerden dat hun schip was neergestort. Al ben ik er zeker van dat ze nuchter met het nieuws zijn omgegaan (lacht)."
Ook Vander Zanden kon de grap wel smaken. "Wij hadden een paar weken eerder hun watervoorraad geëvaporeerd, zodat ze allemaal van die super dure frisdrank uit de automaten moesten drinken. Ik vond dit wel een sportief antwoord op die grap." Zowel Vander Zanden als Dubois trekken echter wel grenzen in hun plagerijen. "Bij ons is de regel dat we de missie afbreken als er meer dan tweeduizend schepen vernietigd worden," legt Dubois uit. "Het is nooit aangenaam om aan de ouders van die studenten een bericht te moeten sturen dat hun zoon is omgekomen in een interplanetair conflict. Maar ja, dat is natuurlijk onvermijdelijk. Dat hoort bij het studentenleven."
Wie in ieder geval een grote fan is van deze ouderruzie is Elon De Gucht, doopmeester en meester van defensie bij de Interplanetaire Economische Kring (IEK). "Hoe groter dat conflict, hoe beter voor ons," zegt hij ons lachend. "Eén slachtoffer is een tragedie, duizenden zijn een nieuwe afzetmarkt (lacht)."
Reactie toevoegen