De langverwachte opvolger van het eerste avontuur van Newt Scamander is sinds enkele dagen in de cinemazalen. Hordes Potterheads zijn de eerste dagen al voor het scherm neergestreken en het resultaat is een heuse crowdpleaser in de magische wereld van de jaren twintig. De openingsscène brengt je meteen in volle actie, vanuit de gevangenis vanwaar Gellert Grindelwald getransporteerd zal worden. Het stelt hem vast als de villain van de dag, die manipulerend en zeer machtig is. In tegenstelling tot Voldemort is hij echter niet kwaadaardig als pure raison d’être. Al zijn beweegreden zijn te rationaliseren en al zijn wreedheden doet hij vanuit zijn perspectief dan ook 'for the greater good'. Het is dan ook maar wat een geluk dat Johnny Depp na al die jaren besloten heeft om opnieuw te gaan acteren in zijn films.
De symboliek in deze film is vaak duidelijk maar niet zó overduidelijk dat het tegensteekt. De uniformen van de volgelingen van Grindelwald hadden net zo goed een retro Hugo Boss-ontwerp kunnen zijn: stijlvol jaren dertig met een autoritair kantje. De paralellen met de geschiedenis stoppen daar niet. Uiteraard zijn het tijdperk, het gedachtegoed en de fascistische communicatietechnieken niet toevallig. Ergens kan het echter ook gezien worden als een commentaar op huidige retorieken, hoewel daar wat dieper voor gekeken moet worden.
Uiteraard zijn het tijdperk, het gedachtegoed en de fascistische communicatietechnieken niet toevallig.
Wie bij de eerste film verliefd is geworden op Newt Scamander en zijn reizende magische dierentuin hoeft geen teleurstelling te vrezen door de grotere focus op de antagonist. Ook hier duiken de nifflers en Pick, de bowtruckle, opnieuw op, samen met heel wat nieuwe andere knuffelbare beestjes. Een zouwu is bijvoorbeeld een gigantische katachtige die zich ongelooflijk snel kan verplaatsen.
Criticasters zullen wijzen op het feit dat veel van deze episode in de wizarding world van J.K. Rowling voor een groot deel het opzetten is van het plot voor latere films. Voor een deel is dat zo, anders zou het ook geen deel uitmaken van een reeks. Daarnaast is het ook zo dat de meeste vrouwelijke personages aanwezig zijn ter ondersteuning van de mannen in hun leven. Bunty, de vrouw die werkt als verzorgster in het huis van Newt Scamander, wordt bijvoorbeeld geïntroduceerd, waarna je verwacht dat ze een eigen verhaal en persoonlijkheid krijgt, maar ze bestaat echter enkel in relatie tot Newt, haar werkgever. Dat McGonagall slechts eventjes op de achtergrond aanwezig is, is ook een teken dat ze er puur was als crowdpleaser, en dat is een verlies.
Voor de fangirls en -boys van het eerste en latere uur is dit een groot traktaat met genoeg referenties. Zij zullen het echt niet erg vinden naar de volgende film te moeten gaan om antwoorden te krijgen.
Reactie toevoegen