"Sommige dingen horen gewoonweg thuis op papier"

Nieuw geprint muziekblad '33-45' ziet het levenslicht

Op zondagavond banen we ons een weg door een klein groepje studenten dat de Sint-Pietersnieuwstraat naar beneden stapt. Vanuit de snijdende koude gaan we de warme Vooruit binnen. Het drietal achter 33-45 Magazine begroet ons. Hoe zijn ze in digitale tijden een muziekblad op papier gestart? 

"Wie zijn ze, wat doen ze en wat drijft hen?" vragen we ons op z'n Jambers af. Oprichters Quinten Cormenier, Gert-Jan De Baets en Anders Vranken vertellen ons dat hun magazine een tegenreactie wil bieden op de typische recensieblogs waarop enkel verslagen van concerten, nieuwe albums en singles te lezen staan. Dat doen ze met een staaltje slow journalism. "We focussen vooral op verhalen die zich afspelen in de muziekwereld en proberen zo een persoonlijke insteek mee te geven, want dat misten we zelf in het hedendaagse muzieklandschap", vertellen ze. Over de keuze voor print zijn de drie heren vrij straightforward. Op papier kan je volgens hen een stuk dieper ingaan op echte verhalen, en bovendien gaan die zo minder vluchtig aan je voorbij. Ze leggen de focus grotendeelds op ervaring en beleving, al willen ze wel aanvullende digitale inhoud brengen: "Bij artikels kan perfect een video of afspeellijst komen. Dat zijn leuke extraatjes die vaak ook relevant zijn voor de lezer. We zijn niet tegen het digitale verhaal, maar sommige dingen horen gewoonweg thuis op papier."

Werkloosheid als inspiratie

Net zoals zo veel goeie ideeën kwam het idee voor 33-45 Magazine er toen Quinten, de conceptenman van het drietal, werkloos was. Zelf heeft hij altijd graag door muziekverhalen gebanjerd. Boeken als 'Belpop' en fotoboeken van Rock Werchter waren een belangrijk deel van zijn jeugd. Ze spraken tot zijn verbeelding. Uiteindelijk pitchte hij zijn idee aan Gert-Jan, die meteen verkocht was. 

"We dachten, we gaan dat gewoon proberen"

De drie zijn het erover eens dat een muziekmagazine het summum is. Een summum waarin zij hun voorliefde voor taal, foto, vormgeving en muziek konden samenbrengen. Gert-Jan hield zich meer bezig met de vormgeving, Quinten met de concepten. Na anderhalf jaar ligt hun eerste editie in de winkels, maar daar ging heel wat denkwerk aan vooraf. Er werden ook een heleboel ideeën gegenereerd die de eerste editie niet gehaald hebben. Na dat anderhalf jaar hebben de drie heren een eerste deel uitgegeven van wat ze zelf 'hun ode aan de muziek' noemen. Daarmee hopen ze een breed publiek te bereiken, van professionele muzikanten tot amateurs, van managers tot cafégangers. 

"Als je alle delen zou samenbinden, zou je uiteindelijk een soort ode aan de muziek krijgen"

Een vodje papier(?)

Wanneer we de link leggen met RifRaf-magazine, weerklinkt een zucht. We waren niet de eersten die de vergelijking maakten en zullen ook niet de laatsten zijn. Van die vergelijking willen ze af. "Een beetje ongelukkig, want een maand na ons begin ging RifRaf failliet. Het is echter zo dat wij volledig het tegenovergestelde zijn. RifRaf was gewoon een vod, puur fysiek dan, de artikels waren dik in orde. Ik las dat tijdens mijn chemieles (lacht). Meer dan een overzicht van de platen die die maand uitkwamen, was dat eigenlijk niet. Je deed het boekje toe en het verhaal stopte, op lange termijn was het niet meer relevant en de content was verre van tijdloos. Net op dat punt zijn wij anders. Met 33-45 trachten we tijdloze content te brengen en die op papier vast te leggen. Ze moet relevant zijn voor een langere periode. We willen niet zo strikt zijn als de typische vinylplaatluisteraar die vindt dat vinyl sowieso beter klinkt dan streaming. Streaming heeft ook relevantie, je moet ook naar een afspeellijst kunnen luisteren. Daarom willen we naast ons magazine ook starten met aanvullende digitale content en radio."

Wijn in het park

De aanloop naar de eerste editie flitste in een waas voorbij. Quinten, Gert-Jan en Anders spraken met enkele vrienden af in het park, kraakten daar een fles wijn, en begonnen losjes over het concept te brainstormen. "Er lagen veel ideeën op tafel die er later uit gefilterd werden. We hebben een vliegende vaart genomen met een twintigtal artikels, vaak echter zonder structuur. We hebben met heel veel mensen gepraat die in de sector zitten. We waren toen bezig met de inhoud, maar zolang we niet concreet bezig waren met productie, werd het nooit serieus genomen. In het begin stond het concept niet vast." Een tijdje geleden deed Quinten mee aan 'Switch', een quizprogramma dat hij zelf beschrijft als 'Blokken tijdens de zomer'. Hij won er twee afleveringen op rij. Op de eerste dag dropte hij dat hij met een muziekmagazine bezig was, op de tweede dag onthulde hij de naam. Toen ging de bal pas echt aan het rollen.

En nu voor echt

Tijdens de Gentse Feesten kwam de PR-campagne in een stroomversnelling. De naam werd verspreid, merchandise gedrukt en crowdfunding op poten gezet. Nu hadden ze effectief een deadline. Er lagen al enkele artikels vast en de concepten lagen allemaal op tafel. Voor hun schrijvers werd het toen ook glashelder dat ze het meenden: een nieuw muziekmagazine zou het daglicht zien. "Eigenlijk is het ook de max dat alles vrijwillig is. Iedereen die meewerkt, zijn mensen die net in de journalistieke wereld zitten of mensen met interesse in muziek die goed kunnen schrijven. Dat is geweldig en zorgt voor een groot deel van de voldoening."

"Wij zijn ook maar gasten die een tof idee hadden en ermee begonnen"

Op het einde van de race naar de eerste editie kwam er de eerste proefdruk. "Je had ons moeten zien. We waren net kleine kinderen in een snoepwinkel. We wouden dat het er als een plaat uitzag, en dat is mooi gelukt met een tracklist van artikels op de achterflap. Als je het wil zien, zie je het. Het is echt geworden zoals we het voor ogen hadden." Uiteindelijk kwam er de release. "Die release was enorm stressy", vertelt Anders. "Ik heb het meeste op mij genomen die avond, ook tijdens de voorbereiding ervan. We kregen heel goeie reacties, en niet alleen van bekenden. Vaak hoorden we ook mooie woorden van mensen die we van toeten noch blazen kenden. We hebben die avond ook muzikanten laten samenwerken die nog nooit samen hadden gespeeld. Dat had gigantisch fout kunnen lopen. Toch hadden we van zo'n match enkel kunnen dromen: hun set was onze visie, vertaald in muziek." 

0
Gemiddeld: 5 (1 stem)

Reactie toevoegen