Verscholen in een mengelmoes van stad en mens, zijn ze met vele: de gemeenschappen in Gent. Zonder verstarde begripsdefinities of hoogdravende identiteitsvragen wagen we hier een poging om hun een gezicht te geven.
Een fijngeletterde vermenselijking van een caleidoscoop. Beter kan de veelzijdige schrijver Stephan De Winter niet omschreven worden. Met een kleurig taalgebruik schetst het vertrouwde gezicht uit de folkgemeenschap honderduit zijn honderdeneen interesses. Boeiend volk in de folk!
Op of in welk Gents gebouw zou men u een ballade mogen brengen?
Op de Graslei staat er een gebouw, het Marriott Hotel, met op de gevel twee gouden zwanen die van elkaar wegkijken. Het feit dat ze van elkaar wegkijken, betekent dat dit vroeger een bordeel was. Mocht iemand vanuit dit gebouw een ballade voor me kunnen spelen, dan zou dat zeer mooi zijn.
Welk lied mag absoluut niet door de boxen schallen tijdens uw begrafenis?
Geen schlagermuziek of Enya. Mijn moeder legt Enya elk jaar op tijdens de kerstperiode, die voor haar midden oktober start en eind januari eindigt.
Guilty pleasures bestaan niet: welke ietwat foute schijf doet uw dansbenen telkens onbeschaamd alle richtingen uitslaan?
Ik ben gek op het dansje dat Wim Helsen opgevoerd heeft tijdens zijn zaalvoorstelling ‘Het Uur van de Prutser’ op ‘A far l’amore comincia tu’ van Raffaella Carra. Ik heb het nadien ingestudeerd en telkens als ze het draaien, ben ik niet van de dansvloer weg te slaan. Echt hilarisch!
Met welke historische figuur zou u een onenightstand wel zien zitten?
Louter voor intellectuele stimulatie kies ik Emmy Noether. Schrijf dat maar op (lacht). Aan het begin van de 20e eeuw heeft ze de grootste bijdrage aan de wiskunde en fysica geleverd en de relativiteitstheorie van Einstein theoretisch onderbouwd.
Tot stof zijt gij wedergekeerd: welke kunstenaar mag uw reïncarnatie onder handen nemen?
Ik zou er helemaal vermangeld uitkomen als ik voor Arnulf Rainer zou kiezen, een van mijn favoriete kunstenaars. Hij maakt vrij macaber werk waarbij hij zichzelf vastbindt en daarrond schildert. Misschien dat ik toch eerder voor een artiest zou kiezen die mij atletischer zou kunnen scheppen, een artiest uit de classicistische periode (lacht).
Kim Jong-un en Trump zitten rond een tafel: welk boek deelt u uit / welke muziek legt u op om de twee onrustige zielen met elkaar te verzoenen?
‘Sidharta’ van de Duitse auteur Herman Hesse, een boek dat gaat over de zoektocht naar zelfkennis en geluk in het leven. Qua muziek kies ik voor symfonie nr 3 van Gorecki, waarin het menselijk lijden centraal staat.
Kwestie van het gat in onze cultuur te dichten: wie of wat wordt schromelijk onderbelicht?
Een film die heel weinig mensen kennen, maar die ik wel uitzonderlijk vind, is ‘Kokuhaku’ of ‘Confessions’ van Tetsuya Nakashima. Het is een heel tragisch werk met een enorme climax, echt schitterend.
Welk citaat zou uw autobiografie mogen inleiden?
Een citaat dat me goed kenmerkt komt van George Orwell. Hij schreef: "Perhaps one did not want to be loved so much as to be understood". Ik parafraseer dit als ‘misschien wilden we eerder begrepen dan bemind worden’. Als ik een boek schrijf, vind ik het belangrijker dat mijn lezers me begrijpen dan dat ze me appreciëren.
Reactie toevoegen