Behalve een gelijkaardige uitspraak van zijn naam, heeft Tom Coenye niets gemeen met Kanye West. Wat de microbioloog echter op West voor heeft, is een zwarte gordel (tweede dan) in het judo.
Tom Coenye
Hoe bent u begonnen met judo?
"Ik ben op mijn zevende gestart met judo bij een club in Veurne. De trainer daar was Jean-Marie Dedecker, de latere bondscoach. Hij was toen een collega van mijn vader bij de bank. Ik was blijkbaar een vrij energiek ventje en mijn ouders zochten een sport waar ik mij in kon uitleven."
Hoe vaak in de week beoefende u uw hobby?
"Dat varieerde een beetje. Als student was ik nauwelijks nog terug te vinden op de mat. Toen ik afgestudeerd was, heb ik het judo heel intensief hervat, en trainde ik dikwijls vier of vijf maal per week. Het is een heel goeie uitlaatklep."
"Ik wil niets negatiefs zeggen over andere sporten, maar iedereen kan wel een beetje tegen een bal trappen"
Is judo een lastige sport?
"Het is lastig in twee opzichten. Het is fysiek een zware sport, maar je maakt het natuurlijk zelf zo zwaar als je wil. Daarnaast is het een zeer technische sport die een steile leercurve kent. Je bent snel vijf of zes jaar verder voordat je het degelijk kan beoefenen. Dat is ook de reden waarom velen, ook bij de jeugd, voortijdig afhaken. Ik wil niets negatiefs zeggen over andere sporten, maar iedereen kan wel een beetje tegen een bal trappen. Daarmee kom je in judo niet ver. De technische bagage die vereist is, is een limiterende factor."
Wat trekt u het meest aan in judo?
"Het feit dat het zowel technisch als fysiek een inspanning vergt, en het een sport is waar een zekere filosofie achter schuilgaat. Met het ouder worden heb ik dat meer leren appreciëren. Judo is eigenlijk een jonge, moderne variant van verschillende oude Japanse gevechtssporten. Het heeft als doel om met een minimale inspanning tot een maximaal resultaat te komen, en als het kan zo bij te dragen aan een betere maatschappij. Verder is belangrijk dat nutteloze bewegingen steeds wiorden vermeden. Als bewegingen niet resulteren in een betere positie, is hun uitvoering verloren energie. Proberen efficiënt te werken en geen energie te verspillen aan zaken die niet nodig zijn: dat zou een mooi motto zijn voor de universiteit. Ik zie judo voor een stuk ook als een uitlaatklep, een gecontroleerde manier om de dagdagelijkse agressie te uiten. Het is een intensieve sport, na een uur of twee ben je echt wel leeg. Dat is de charme."
"Proberen efficiënt werken en geen energie verspillen aan onnodige zaken: dat zou een mooi motto zijn voor de universiteit"
Hoe onderscheidt judo zich van andere gevechtssporten?
"Alles wat gevaarlijk is, zoals bijvoorbeeld klemmen op andere gewrichten dan de elleboog of slagbewegingen, zijn niet toegelaten. Ook wurggrepen zijn sterk gereglementeerd. Het is wel een belastende sport, maar op zich niet gevaarlijk."
Heeft u lang getwijfeld over de beslissing om te stoppen?
"Ik ben niet over één nacht ijs gegaan. Maar wanneer je op een gegeven moment ‘s morgens niet meer uit bed geraakt door de rugpijn, wordt het makkelijker om te stoppen. Ik heb ook geen figuur voor judo. Mijn bouw is de slechtst mogelijke: lang en smal. Echt succesvolle judoka’s zijn voor mijn gewicht 20 of 30 cm kleiner en kennen een veel lager zwaartepunt. Daardoor heb ik op competitievlak nooit veel kunnen voorstellen."
Reactie toevoegen