"Courage. Devotion. Sacrifice." Dat is wat het etiket op het flesje 'Leadership Energy Drink' uit een online Aziatische supermarkt ons belooft. Onze interesse was meteen gewekt en we besloten de proef op de som te nemen.
Het academiejaar is weer van start gegaan en voor sommigen onder ons betekent dit dat we onze losbandige levensstijl vanaf nu weer moeten combineren met lessen, groepswerken, projecten, andere arbeid en - oh ja - wie weet wel wat studeren. Want zoals iedereen weet: herexamenloos studeren en een sociaal leven hebben gaan niet samen. Zijn er dan geen manieren om toch een succesvolle studie te combineren met een sociaal leven? Uiteraard wel! Suikerrijke energiedranken bieden de hardwerkende student een mooi alternatief voor planningen en gemiste feestjes. Want waarom zou je je kostbare tijd verspillen aan slapen als je ook kan meesurfen op de golven van een eindeloze sugar rush?
"Selin is als kind in een vat met leidersdrank gevallen"
Idealiter zou je favoriete energiedrankje je niet alleen van energie, maar ook van overtuigingskracht en leiderskwaliteiten voorzien. Terwijl westerse rommel zoals Red Bull, Monster en, godbetert, Nalu er enkel in slaagt om je min of meer de nacht door te helpen, belooft de Thaise ‘Leadership Energy Drink’, ofte ‘M-150’, je bovenop een sugar rush ook nog eens geweldige leiderskwaliteiten en andere positieve eigenschappen zoals onbaatzuchtigheid, toewijding en moed. Wij waren alvast nieuwsgierig naar alle nieuwe poorten die het gesuikerde goedje voor ons zou openen.
"Het doet me denken aan van die snoepspray"
Sugar Bomb
[image: 17520,r,Chef Lay-out wordt autoritaire zak]
Zoals het woord het eigenlijk al zegt, werken energiedrankjes als stimulans voor de concentratie en voor mentale en fysieke prestaties. De belangrijkste bestanddelen die daarvoor zorgen zijn de hoge hoeveelheden suiker en cafeïne die erin terug te vinden zijn.
De gemiddelde suikerwaardes van energiedranken liggen tussen 105 à 149 gram per liter, wat vergelijkbaar is met de hoeveelheden in een blikje cola: tussen de 26,25 à 39,25 gram per blikje van 250 ml. Wat cafeïne betreft liggen de gemiddelden rond ongeveer 300 mg per liter, wat voor een blikje neerkomt op zo’n 80 mg. Laten we deze cijfers even vergelijken met de hoeveelheden cafeïne en suiker in onze Leadership Drink. Eén flesje van 150 ml bevat zo’n 25,5 gram suiker en 53 mg cafeïne. Wanneer we dit omrekenen naar een blikje van 250 ml, zien we dat zowel de concentratie aan suiker in Leadership Energy Drink als de hoeveelheid cafeïne iets hoger ligt dan in de gemiddelde ons bekende energiedrank: 42,5 gram suiker en 85 mg cafeïne per 250 ml. Gelukkig voor uw hart en uw figuur bevat het flesje maar 150 ml, waardoor je ondanks de hogere concentratie toch nog minder pepmiddelen en suiker binnen krijgt dan met een standaard blikje Red Bull. Maar goed, genoeg cijfertjes. Wij willen resultaten zien. Zorgt het goedje ook echt voor ongeëvenaard leiderschap waar zelfs Grote Leider Kim Jong-un iets van zou kunnen opsteken?
"Wat voor goorlapperij is me dat!"
Placebo’s en flatulentie
Zes anonieme Schamperredacteurs, de een al wat meer autoritair dan de ander, melden zich vrijwillig aan als menselijke proefkonijnen om Leadership Energy Drink te testen. We pakken het ambitieus aan en beslissen zoals de 'echte wetenschappers' de groep te verdelen in een testgroep en een controlegroep. Na een kleine vertraging bij het leveren van de flesjes en na - tot frustratie van sommige proefpersonen - heel wat geklungel met Google Forms, kunnen we eindelijk aan het 'experiment' zelf beginnen. Iedereen krijgt twee flesjes, gevuld met ofwel de echte Leadership Drink, ofwel slechts een bodempje van het drankje, aangevuld met een in een Aziatische supermarkt gekochte theeachtige substantie met tamarindenectar. Om de effecten van de Thaise energiebom te meten, vullen de proefpersonen gedurende vier dagen - twee dagen met drankje en twee dagen zonder - een enquête in over zijn of haar algemene gemoedstoestand en eventuele ‘Caesar-steekt-de-Rubicon-over’-momentjes van die dag. Nu is het wachten op de resultaten. Zal onze Chef PR, die reeds als kind in een vat met leidersdrank gevallen is, zich ontpoppen tot een ware Hulk? Zal onze hoofdredacteur op de vergadering zijn ware aard als dictator laten zien, hoewel hij slechts een placebo gekregen heeft?
Helaas vallen de resultaten lichtjes tegen: niet iedereen heeft de enquêtes braafjes dagelijks ingevuld, waardoor de interpretatie van de uitslagen moeilijk valt voor de niet-statisticus die dit onderzoek 'uitvoert'. Opmerkelijk is dat de enige persoon in de controlegroep die de juiste ‘drink-dag’-vragenlijst ingevuld heeft, zich iets tot duidelijk opgewekter, toegewijder, autoritairder, onbaatzuchtiger en moediger dan normaal voelde in vergelijking met de testgroep op een M-150-dag. De placebo lijkt dus beter te werken dan het echte spul. Kunnen we hieruit afleiden dat ‘Leadership Energy Drink’ ons dan toch niet in de supermanagers kan veranderen die het belooft? Jammer genoeg wel. Onze dierbare proefpersonen hielden er in plaats van de beloofde superkrachten vooral een rommelig spijsverteringsstelsel aan over.
Getuigenis van een proefkonijn
Laten we één ding duidelijk maken: er is maar één baas en dat is de uitvinder van dit experiment. Soms kunnen smekende puppyogen meer teweegbrengen dan een bulderstem. Want laat ons eerlijk zijn: dat is de enige reden waarom ik me ertoe liet verleiden obscure Aziatische brouwsels naar binnen te werken. Het ruikt naar verschraald bier, het heeft de kleur van mijn ochtendurine (wat ongetwijfeld de donkere kleur van het flesje verklaart), en het smaakt naar Red Bull van de Lidl. Maar het werkt voor geen meter. Al zitten de sloten espresso die ik elke dag naar binnen werk daar wel voor iets tussen: mijn cafeïnetolerantiegrens ligt ongetwijfeld een stuk hoger dan het nationale gemiddelde. Anderzijds drink ik zo goed als nooit suikerrijke dranken, dus de licht verhoogde hartslag had eerder te maken met de sugar rush. M-150 klinkt dan wel als de naam van een Noord-Koreaanse raket, doelgericht was ik allerminst. Eerder een Tom and Jerry-achtig dribbelend stripfiguurtje. Thailander moeten trouwens magen van ijzer hebben. Mijn weke Europese maag kon M-150 niet de baas, waardoor ik een hele namiddag vocht tegen vadsige boertjes en zure oprispingen. De beloofde leiderskwaliteiten bleven uit. Geef me liever een dubbele whisky, dan zal ik wel op tafel declameren als een Churchill.
Reactie toevoegen