Recensie: Church of Ra in de Vooruit

MUZIEK - concert

Colin H. Van Eeckhout knielt voor het altaar. Verschroeiende drums en gitaren dreunen met de regelmaat van de klok, als een staf die onheilspellend een paar keer de grond tikt vooraleer de apocalyps losbarst. Amenra bracht de dag na hun akoestische sessie versterkers en de stormvloed mee. Ze deelden de affiche in een uitverkochte Vooruit met twee gelijkgezinden: de bezwerende The Black Heart Rebellion en eenmansband Treha Sektori. Ik moet schroomvol bekennen: ik heb in het verleden al eens smalend over Amenra gesproken. "Zijn platen met titels als ‘À Mon Âme’ en ‘The Pain. It Is Shapeless’ nu niet té pretentieus?" Why so serious? De opgeluchte blikken na het concert legden me het zwijgen op. De muziek van Amenra is een zalving voor de ziel. Zijn kracht ligt deels in de dynamiek tussen luid en stil. Melancholie en zweverige akkoorden afgewisseld met de rauwe oerschreeuwen van Van Eeckhaut. Amenra reist al een aantal jaar met oud materiaal rond, maar verwacht je niet aan een greatest hits tour. Het concert is eerder een lange odyssee, waarin niet de nummers als aparte entiteiten centraal staan, maar de gezamenlijke zoektocht naar schoonheid die de duisternis transcendeert het middelpunt vormt. De groep voerde een ongeziene uitputtingsslag van anderhalf uur. Amenra: goeroe en kwelduivel tegelijk.

Nog geen stemmen

Reactie toevoegen