Redacteur op rantsoen

De week doorkomen met €10

 

Dit zou een doorleefd, sensibiliserend artikel kunnen zijn over verborgen armoede of een aanklacht tegen maatschappelijke onrechtvaardigheid. In werkelijkheid zijn we gierige klootzakken die parasiteren op anderen. En licht beneveld zijn tijdens het schrijven. 

Maandag

Een week overleven op € 10 is niet voor luie dozen. Het vergt planning, organisatie en vooral een grote portie lef. Wanneer we op maandagmorgen naar een niet nader genoemde Nederlandse supermarkt trekken, merken we algauw dat € 10 niet zal volstaan voor een dieet van noodles en één-euro-lasagnes. Tijd om een masterplan uit te denken. Gelukkig helpen lachende rode duimpjes ons een handje. We trotseren de eindeloze rij wachtenden aan de kassa met niets meer dan twee kilo wortelen, een paar uien, zes banaantjes, een pak eieren en een pak yoghurt van een liter. Een noodvoorraad calorieën voor € 4,63. De bananen, eieren en yoghurt zullen deze week ons ontbijt vormen, aangezien we ’s ochtends in zombiemodus echt niet in staat zijn om voedsel te verzamelen. De wortelen en uien veranderen in het armeluisvoedsel bij uitstek: soep. Wegens gebrek aan fancy ingrediënten wordt het geen culinair hoogstandje, maar onze maag is ondertussen even leeg als onze portefeuille, dus we klagen niet.

"Begrijp je nu waarom alcohol en armoede hand in hand gaan?"

Onze maandagavond wijden we traditiegetrouw aan de preparatie van het boekje dat u momenteel vasthoudt. Gelukkig slingert er op de redactie nog een zak chips en appel rond van de voorbije lay-outavond. We besluiten dat de combinatie van sappig fruit en knapperige koolhydraten een volwaardig avondmaal vormt. De zoutige chips stellen ons later die avond danig op de proef tijdens het doorzakmomentje op café. In de gezellige drukte valt het niet erg op dat we niets consumeren, en anders hebben we nog altijd tournée minerale achter de hand als excuus. Rond middernacht slaat de dorst ongenadig toe en tonen we bijzonder veel interesse in het obscure drankje van redactrice E. Ten langen leste biedt ze ons een slokje aan. Het voelt als een engeltje dat in je keel pist.

Dinsdag

Een ontbijt van banaan en yoghurt. We voelen ons erg #raw, #healthy en #fitspiration. Voor een keer staan we te springen om op onze stageplaats te verschijnen. Het voordeel van een omgeving vol volwassenen die wél betaald worden voor hun noeste arbeid is gratis taart en koekjes. Deze week is er appeltaart en kersenflan, wat ruimschoots voorziet in onze aanbevolen dagelijkse hoeveelheid vitamines. Met dank aan een babysitopdracht levert het avondmaal eveneens weinig problemen op. De voorraadkast bezorgt ons een proustiaanse trip naar onze kindertijd, toen witte boterhammen met choco nog het toppunt van culinair genot waren.

Woensdag

Onze contacten in het Gentse onderwereldcircuit geven de tip om na sluitingstijd naar Komkommertijd te gaan, waar de restjes van de lunch gratis verdeeld worden. Gewapend met tupperwarepotjes houden we stipt om 14u30 de wacht aan de ingang. Angstvallig houden we de omgeving in de gaten, op zoek naar potentiële kapers. Geen levende ziel te bespeuren. Alles lijkt al dicht. Zijn we toch te laat? Of zijn de gratis restjes een urban legend? Een steek van teleurstelling trekt door onze maag. Dan maar overschakelen op de prehistorische methode van voedsel verzamelen. Een queeste langs verschillende winkels met proevertjes stilt weliswaar even de honger, maar stelt onze zelfbeheersing danig op de proef. Waarom lijkt alles zo aantrekkelijk als je het niet mag kopen? ’s Avonds blijven we in de undergroundsfeer. Gedekt door het duister en gehuld in donkere kleren sluipen we langs de containers van een resto van de UGent. Zou er werkelijk zoveel eten weggegooid worden als wordt beweerd? Alles voor de onderzoeksjournalistiek, zelfs als er een kwalijk geurtje aan hangt. Met bonzend hart redden we drie verpakte broodjes van de verbrandingsoven, enigszins verlept maar nog eetbaar. We hebben te veel schrik van excommunicatie uit de universitaire gemeenschap om nog meer schatten te verzamelen. Later moeten we met pijn in het hart verstek geven voor ‘The Room’ (“De beste slechte film aller tijden”, dixit onze chef Cultuur). Eenzaam leggen we ons neer bij een avondje schoolwerk. Meer neerleggen dan schoolwerk.

Donderdag

Blijkbaar kun je een ei en een banaan in een pannenkoek omtoveren. Dichter dan dit komen we nooit meer in de buurt van bodybuilding. Wegens geen budget voor sexy koffiebars, verplaatsen we het groepswerk naar de vloer van ons kot. Over de beurse plekken op onze poep zullen we niet verder uitweiden. Maar de ware beproeving komt ’s avonds: hoe overleeft een mens de beruchte Schamperfuif, zonder mogelijkheid om de hersenfuncties te verdoven? Het oord der verderf van dienst, de Twitch, is omgetoverd tot een roze waas waar minderjarige muziek uit de speakers galmt. Het voelt enorm onwennig om hier nuchter te staan. De meegesmokkelde miniheupflacon met whisky, niet meer dan een plengoffer, volstaat niet. We wachten ongeduldig tot de omgeving voldoende beneveld is om ons welwillend met wijn te zegenen. De hoofdredacteur geeft uiteindelijk drank om van ons gezeur af te zijn. Redacteurs T. en E. vervullen hun christenplicht met een minzame glimlach en spijzen onze hongerige magen. Nooit smaakte Overpoortpizza beter en zelden hebben we zo’n dankbaarheid gevoeld. Amen.

"Zonder geld wordt de wereld heel klein"

Vrijdag

Banaan, ei, de laatste drup yoghurt. Geeuw. Als je dit al saai vindt om te lezen, beeld je dan in hoe het is om te eten. Tijd voor wat reflectie. Een week leven op € 10 lukt nog net, maar het is onmogelijk om dit langer vol te houden. De voorraad toiletpapier slinkt zienderogen tot een cruciaal dieptepunt, zeep en shampoo zijn al gerantsoeneerd. Sowieso zal de supermarktrekening volgende week duurder uitvallen dan gewoonlijk. Maar wat het meeste doorweegt tijdens een weekje ontbering is niet zozeer de eentonigheid van het eten of de vernederende duik in vuilnisbakken, wel het ontbreken van sociale contacten. Zonder geld wordt de wereld heel klein. Maar goed, we hebben nog €5 over. Net genoeg voor een behoorlijke fles bordeaux als avondmaal. Begrijp je nu waarom armoede en alcoholisme hand in hand gaan?

0
Gemiddeld: 5 (1 stem)

Reactie toevoegen