In navolging van Peter Jackson en zijn 'The Hobbit' besliste de creatieve ploeg achter Harry Potter om ook aan de slag te gaan met een flinterdun prequelboekje om een verhaal van een zestigtal jaar vóór de originele fantasysaga te brengen. Maar daar waar 'The Hobbit' niet helemaal in overtuigde, nemen regisseur David Yates en scenarist J.K. Rowling het publiek moeiteloos mee in een dolle tocht doorheen Roaring Twenties Manhattan. De film begint op een bekend beeld: neen, niet de gebrilde Potterpukkel, maar het donkere Warner Bros-logo op de eerste noten van het 'Hedwig Theme', dat dan subtiel veranderen in de splinternieuwe maar toch bekend aanvoelende 'Fantastic Beasts' themesong door James Newton Howard. Newt Scamander (Eddie Redmayne) arriveert met een koffer vol fabeldieren in New York en door een zeer Hitchcockiaanse vergissing wordt de koffer geopend en zetten enkele ontsnapte magische dieren de stad op zijn kop. Maar the Big Apple wordt tegelijk geteisterd door een meer duistere kracht die vooral de neurotische Clerence (Ezra Miller) en de arrogante Mr Graves (Colin Farrell) naar het scherm brengen. Ook de zaden voor een groot sociaal conflict tussen de tovenaars en de niet-magische burgers (die geen muggles maar No-Maj heten, want Amerikanen moeten altijd de gesimplificeerde versie van iets voorgeschoteld krijgen) worden netjes geplant. Het verhaal zelf zal geen potten breken. Daarvoor is Newt als hoofdpersonage te ongelaagd. Hij is geen Uitverkorene, geen antiheld, maar gewoon een aimabel kereltje dat op het verkeerde moment op de verkeerde plaats is. De gebeurtenissen overkomen hem gewoon en het verhaal schakelt regelmatig naar andere personages die duidelijk meer diepte vertonen. Hoewel de film die diepte niet gaat exploreren, is daar wel het begin van de vier volgende Fantastic Beast-films te vinden. Ondanks dit is de film een zeer entertainende trip met veel nostalgische knipoogjes naar de Harry Potterreeks en de terugkeer naar de magische wereld is warm en aangenaam. Hoewel de CGI, en vooral die van de New Yorkomgeving in de jaren 20, niet altijd even overtuigend was, werd dit goedgemaakt met de complete schattigheid van Newts Niffler, een kleptomane platypus. Fantastic Beasts heeft zijn fouten, maar slaagt er in om het publiek dit te laten vergeten door de goed gedoseerde humor, de sfeer, de oprechtheid en de snelle montage. Welkom terug, verzucht de film. Eindelijk. J.K. Rowling, our queen.
Reactie toevoegen