Het is weer een snikhete zomerdag op Gent Jazz, we worden weer gepluimd bij het ijskraam − 3,6 euro per bol dankuwel − en er spelen een aantal bekende artiesten. Morgen zijn we er niet en Sting, in zijn vierde poging om op Gent Jazz te verschijnen, waarschijnlijk ook niet.
Shikata Ga Nai
Kinetisch, dat is de beste manier om deze vijf jongens in hun hippe hemdjes en bretellen te omschrijven. Ze zijn zich duidelijk aan het amuseren en wisselen de snelle songs af met de − voor dit wat oudere publiek − enigszins verteerbaardere ballades. Hun vettige baslijnen en enthousiaste gitaarwerk, aangevuld met een mondharmonica, zorgen voor een funky en zeer te pruimen geheel. Stel je voor dat Toots Thielemans een rockalbum zou produceren, dan kom je waarschijnlijk in de buurt. Shikata Ga Nai verdiende eigenlijk een veel energetischer publiek, maar een extra fan − ikke − hebben ze er alleszins al bij. Op Spotify zijn ze niet direct terug te vinden, maar op soundlcoud wel; een echte luistertip.
Charlotte Dos Santos
Het was weer zweten in de tent, deels door de warmte, maar ook omdat er een meeuw rondvloog die elk moment een lading kon laten vallen. Dat vliegend gevaar was jammer genoeg ook het spannendste aan het optreden van Charlotte Dos Santos; een nochtans prachtige stem die heupwiegend ritmische en dromerige tonen brengt. Het publiek strooide vleitig met applausjes, die dan ook telkens uitvoerig bedankt moesten worden. Het kon uiteindelijk allemaal wel bekoren, maar eerlijk gezegd was er niets speciaals aan; een beetje te clean om echt goed te zijn.
Gabriel Rios
De tent barstte van het volk en er zaten duidelijk fans in het publiek. Gabriel Rios strekt misschien wel het begrip Jazz zeer breed, maar daar maalde niemand om. Tussen de salsa's en melige platen door kregen we geschiedenislessen over Puerto Rico, taalweetjes − Puerto Ricaans is het West-Vlaams van de Caraïben, zo blijkt − en Rios die naar een meeuw stond te krijsen − dezelfde van bij Charlotte Dos Santos trouwens. Rios is een entertainer die samen met zijn compagnon op de contrabas de liedjes gestaag afwerkt. Toch is het geen concert dat echt bijblijft, misschien omdat we verwend zijn door de eerste paar dagen Gent Jazz. De klassiekers worden allemaal in een nieuw jasje gestoken en er worden een aantal nieuwe nummers gebracht, maar al zittend op een stoeltje komt het gewoon niet echt binnen. Uiteindelijk kan je het geen 'slechte' performance noemen, er konden zelfs twee bisnummertjes van af. Muchas gracias!
Melody Gardot
Er werd vriendelijk verzocht zeker geen film- of fotomateriaal te maken om het intieme moment tussen zangeres en publiek niet te verstoren. Het was pas na een percussiemoment van enkele minuten dat Melody Gardot op het podium verscheen, en het divagehalte was sterk aanwezig. Met veel pompoms en babadidams zingt de Amerikaanse een veelzijdig en elegant repertoire aaneen. Mede gebracht door een ijzersterke begeleidingsband, die dan ook verschillende keren in de bloemetjes werd gezet. Als Zaz een wine mom zou zijn, dan krijg je Melody Gardot; dat valt muzikaal goed in de smaak.
Reactie toevoegen