Vierde dag Gent Jazz: zuigen op een schelp en een glasheldere stem

Supermarket

Supermarket komt het podium op als een gezellig Italiaans trio bestaande uit een trombonespeler, een drummer en een zanger die er af en toe ook nog eens een elektrische gitaar en een klarinet bij neemt. De samenstelling van dit groepje had evengoed totaal anders kunnen uitpakken. Supermarket is namelijk geen band, maar een grote groep artiesten die af en toe onderling wisselen. De enige constante is de zanger en bedenker, Supermarket, Alfredo Nuti.

Supermarket toont zichzelf enorm creatief; elk nummer verschilt sterk van het vorige. "Marcello will now play the shell", zegt Nuti plots. En ja hoor, Marcello de trombonespeler grijpt een Polynesische schelp en begint erop te zuigen en te blazen. Geloof het of niet, het klinkt goed. De nummers bevatten duidelijk Italiaanse elementen, maar ook folk en andere invloeden. De muziek van Supermarket laat zich moeilijk definiëren. Af en toe heeft de experimentele sound iets weg van Spongebobmuziek, maar dan op de beste manier denkbaar. Het is nog vroeg op de avond, maar deze band weet de toon te zetten.

Asaf Avidan

De Main Stage zit afgeladen vol voor Asaf Avidan. Het is mogelijk dat deze naam je niks zegt, maar je kent zeker de remix van 'One Day / Reckoning Song’ die de Berlijnse DJ Wankelmut heeft gemaakt. Avidan heeft een glasheldere, unieke stem waarmee hij rauwe teksten brengt. De zanger heeft zijn publiek op de hand en daardoor kan er ook al eens een grapje van af. Wanneer de toeschouwers bij de eerste noot van een nummer al wild beginnen te joelen en te klappen, maant Avidan hen aan tot voorzichtigheid:"You might be dissapointed when I play a different song than you expected." Voor de grap zingt hij de eerste zinnen van 'My heart will go on'. 

KOWARI

KOWARI is een band van Belgische bodem. Wanneer ze het podium opstappen, zien ze een zeer beperkt publiek. De meesten zitten namelijk nog te luisteren naar Asaf Avidan. De afwezigen hebben ongelijk, want ondanks de magere opkomst smijten Damien Chierici en Louan Kempenaers zich helemaal op hun viool en hun keyboard. Het regent electrobeats, maar de nummers hebben door de achtergrondzang ook iets hypnotiserends. Hun muziek is een energieke mix tussen techno en klassiek.

Sofiane Pamart

Het is drummen om een glimp op te vangen van de rebel pianist of France. Sofiane Pamart wordt zo genoemd omdat hij er met zijn roze haar en leren jas niet uitziet als de gemiddelde pianist. Maar wanneer hij achter zijn piano zit, is dat het laatste waar je aan denkt. Pamart brengt zijn prachtige neoklassieke composities, en het publiek reageert euforisch. De muzikant is in het verleden ook al verrassende samenwerkingen aangegaan met rappers, en zelfs met Arno. Al is hij van vele markten thuis, Pamart blijft in dit optreden bij zijn klassieke oevre en betovert iedereen die hem hoort.

Johannes Is Zijn Naam

Johannes Verschaeve is de laatste artiest van de avond. Aangezien het hele optreden iets weg heeft van een feestje na twee uur 's nachts, vormt deze act de perfecte afsluiter. Wanneer de zanger het publiek aanmaant om dichter te komen staan, komt meteen de hele meute op hem af. De sfeer zit duidelijk onmiddellijk goed. Johannes is een meester in sfeerschepping. Op een bepaald moment staat hij te zingen met in zijn ene hand een glas en een sigaret, en met zijn andere hand in zijn zakken. Toevallig gaat het nummer op dat moment net over drinken op een feestje.

Johannes roept op een manier de herinnering van Luc De Vos op. Dat lijkt een vreemde parallel om te trekken, omdat ze qua stijl ver uit elkaar liggen. Allebei schrijven ze echter poëtische teksten en werken ze rond het thema van de breekbare, naïeve mens vol dromen. Met knallers als 'Johnny will be king' sluit Johannes Is Zijn Naam de avond af. De mensen vertrekken moe maar voldaan: het was weer een fijne avond op Gent Jazz.