Hind Rajab, een zesjarig Palestijns meisje stierf in een wagen nadat ze urenlang verschool tussen de lijken van haar familieleden voor het Israëlische leger. Een autorit die het gezin enkel had ondernomen vanwege het eerdere evacuatiebevel die ochtend.
De film start in de alarmcentrale van de Palestijnse Rode Halve Maan waar een medewerker een oproep vanuit Duitsland ontvangt. Een man met familie in Gaza meldt dat zijn familie op de vlucht bekogeld werd en hulp nodig heeft, waarop de hulpverleners proberen contact op te nemen met de overlevenden in de auto waaronder Hind Rajab en haar nicht. De film is geregisseerd door de Tunesische filmmaakster Kaouther Ben Hania die eerder ook 'Four Daughters' en 'The Man Who Sold His Own Skin' regisseerde. Zij stelde dat het maken van deze film deel uitmaakte van haar taak als filmmaker om tegengewicht te bieden aan de bredere trend binnen westerse media waarbij Palestijnen ontmenselijkt worden.
Het verhaal van Hind Rajab zorgde ervoor dat slachtoffers van de genocide een gezicht kregen. Zij staat symbool voor de verhalen van de slachtoffers die we niet horen, maar slechts zien verschijnen op ons beeldscherm, als een cijfer of een vreselijk beeld van geweld waar je van wilt wegkijken. De beslissing om de echte geluidsopnames te gebruiken, waarin je Hind doodsbang hoort smeken voor hulp gaan door merg en been. Je voelt de pijn en onmacht van de hulpverleners die Hind vanop afstand moed moeten inspreken terwijl ze helemaal alleen is en bekogeld wordt. Naast het hartverscheurende leed, onderschrijft dit verhaal de moed van de hulpverleners wiens handen gebonden zijn in het verlenen van hulp. Zij zijn gedwongen om samen te werken met het Israëlische leger, de plegers van het geweld, als zij een verschil willen maken voor de Palestijnse slachtoffers.
The Voice of Hind Rajab is geen film die gaat over plotwendingen of over cijfers maar een film die je aangrijpt als mens.
Daarnaast wordt een realiteit belicht waarin hulpverleners in Gaza die mensenlevens willen redden, hun eigen leven moeten riskeren. Een beeld zegt meer dan duizend woorden, maar geen enkele hoeveelheid woorden of beelden kan de volledige lading dekken van het verhaal van Hind en andere Palestijnen die om het leven werden gebracht door het Israëlische regime.
'The Voice of Hind Rajab' is geen film die gaat over plotwendingen of cijfers, maar een film die je aangrijpt als mens. Wanneer de lichten dan ook weer aangaan in de cinemazaal, zie ik de tranen glinsteren in de ooghoeken van de mensen in de zaal.
Reactie toevoegen