Het conflict tussen de UGent en de KU Leuven heeft een hoogtepunt bereikt bij de uitreiking van het eredoctoraat van Angela Merkel, gisteren in Brussel. De conlusie van het eindeloze conflict lijkt nog niet meteen in zicht.
Het is nu al jaren gaande, het conflict tussen de universiteiten van Gent en Leuven. Maar toen beiden met het idee voor een eredoctoraat aan bondskanselier Merkel kwamen, waren ze gedwongen de handen ineen te slaan.
Samen door dik en dun
“Ik zal eerlijk wezen, ik heb nooit echt genoten van Leuven. Onze pleinen zijn toch veel gezelliger. Een witte Chardonnay van de nachtwinkel in de hand, god, soms durf ik zelfs wel eens een trekje te nemen van een sigaret. Dat is wat Gent met een mens doet, het leeft. Veel beter dan die omhooggevallen uitvreters in Leuven", aldus Anne de Paepe, rector van de Universiteit Gent.
Maar ook Rik Torfs, rector van de KU Leuven, was niet gezind met het gebeuren: “Toen ik te horen kreeg dat we nu eenmaal het budget niet bijeen konden schrapen om vanuit eigen initiatief het eredoctoraat van Angie te regelen - ja, wij hebben koosnaampjes voor elkaar - en we te horen kreeg dat we samen met die feeks van een Anne moesten samenwerken, hield ik mijn ontbijt niet binnen. Maarja goed, we moeten toch iets doen om onze image te verbeteren. Dus ik sprak mezelf eens goed aan in de spiegel en zei: ‘Rik, jongen, zo niet he. We hebben ons niet naar de top gewerkt om dan uiteindelijk door de nietsnutten van de UGent van de troon gestoten te worden, niet zo lang ik hier nog de baas ben.’ Ja, zo gaat dat dan.”
Op de vraag hoe de communicatie tussen de universiteiten verliep: “Het was een regelrechte ramp!” Hijgend, rood aangelopen en met druppels zweet glinsterend op het voorhoofd staat Stephanie Lenoir, persverantwoordelijke van de UGent, ons te woord: “Ik kan maar heel even met jullie praten, ik moet snel de postduiven gaan voederen. Kijk, aangezien de twee partijen niet met elkaar wensen te spreken moesten we iets verzinnen om te kunnen communiceren. Vanalles hebben we geprobeerd. Maar goed, nu moet ik toch echt het vuur aanmaken voor de rooksignalen.”
"Voor Angela waren de vuile blikken en laffe opmerkingen het allemaal waard."
Wir schaffen das
Het was de eerste keer dat de bondskanselier een eredoctoraat zou ontvangen van twee universiteiten tegelijk. Een bijzondere gebeurtenis. Maar zelfs met deze vrolijke aangelegenheid waren de rectoren niet bereid de handen in elkaar te slaan. De Paepe en Torfs weigerden via dezelfde ingang de zaal te betreden, laat staan naast elkaar te zitten.
Als het moment waarop de bondskanselier haar intrede deed dan daar was, was er even hoop op verbetering. De Paepe: “Het moment dat Angela binnen liep was het duidelijk: hier doen we het voor. Voor Angela waren de maanden aan vuile blikken en laffe opmerkingen het allemaal waard.” Torfs: “Angela, mijn Angie, ze was zo wonderschoon.”
Of vanaf nu de relatie tussen de universiteiten verbeterd is? De bondskanselier zelf was er duidelijk over: “Om een gemeenschappelijk Europa te creëren, moeten we eerst elkaar accepteren.” De Paepe: “Een eensgezind Europa, allemaal goed en wel. Maar eensgezindheid begint bij jezelf, heeft iemand dat ooit aan Rik verteld? Nee, ik dacht het ook niet.” Torfs: “Heeft iemand Anne ooit wel eens verteld dat ze naar oude sokken stinkt? Nee. Ik dacht het ook niet.”
Reactie toevoegen