Haal je hart maar uit dat fluwelen doosje (of die afvalcontainer) waarin je het bewaart en ga kijken naar 'The quiet girl'. Wees gerust, deze film van Colm Bairéad zal er uitermate zorg voor dragen, het omwikkelen in een zachte deken en dan volledig laten overstromen in een zee van je eigen tranen.
'The quiet girl' gaat over een jong meisje (Cáit) dat tijdens de zomer blijft logeren bij familie. Haar thuissituatie is nogal schamel en haar ouders kunnen geen zorg dragen voor het zoveelste kind, dat ook nog eens een bedplasser blijkt te zijn. Dat is zo'n beetje het plot, maar de film gaat vooral over hoe een beetje vriendelijkheid en zorg levensveranderend kunnen zijn. Op die manier raakt de film niet zomaar je gevoelige snaar, maar speelt het een prachtige symfonie aan emotie. Je voelt namelijk volledig mee met Cáit, van haar schuchtere persoonlijkheid tot haar zachte maar vastberaden missie om de mensen die ze liefheeft te helpen.
Op de achtergrond van de film speelt zich een soort clash af tussen oude en nieuwe waarden. Een groot pluspunt van de film is dat die daarvoor geen voor de hand liggende oplossingen biedt. In plaats daarvan focust de film op het feit dat we allemaal gewoon ons best doen om te leven en dat een beetje menselijke connectie eigenlijk de essentie vormt. Taalliefhebbers zullen overigens verheugd zijn om te horen dat de spreektaal bijna geheel Iers-Gaelisch is. Deze zangerige taal mengt zich perfect met de rustieke beelden en het algemeen zachte tempo van de film, waardoor je een zorgeloze zomer meemaakt waar zelfs 'Call me by your name'-fans jaloers op zijn.
Kortom, dé film om te kijken op Film Fest Gent of daarbuiten, zeker tijdens de koude maanden die voor de deur staan.
Reactie toevoegen