Recensie: Les Misérables

Portret van een open wonde

Deze recensie werd geschreven door Mathilde Luijten, een schrijfster van bij onze collega's van Veto.

 

Openingsfilm zijn van een filmfestival is een grote eer, maar vaak ook een rare positie. De crème de la crème van de Belgische filmwereld is aanwezig. Op zijn paasbest, wachtend op zijn moment op de rode loper. Er hangt glamour en feestgedruis in de lucht, de belofte van gratis drank sluimert in het achterhoofd. Maar Ladj Ly’s debuutfilm 'Les Misérables' was niet geïnteresseerd in het feestelijke karakter van de avond. De film komt voort uit Ly’s eigen ervaringen in de buitenwijken van Parijs tijdens de rellen in 2005. Deze rellen mondden uit in een gewelddadige confrontatie tussen jongeren van Afrikaanse origine en de Franse politie. Ze waren een reactie op het onterecht viseren van en grensoverschrijdend gedrag tegenover de inwoners van de buitenwijken. Na de rellen beloofde de Franse regering betere screening en opleiding van agenten, maar uiteindelijk veranderde er bitter weinig. Ladj Ly zag de pijn en de boosheid van de mensen rond hem. Als fysiek protesteren niet werkt, zou hij het probleem op een andere manier moeten aankaarten. Met 'Les Misérables' maakte hij een protestfilm die de kwestie opnieuw onder de aandacht brengt.

We volgen Stéphane (Damien Bonnard)  op zijn eerste dag bij een nieuw politiekorps. Samen met Chris (Alexis Manenti) en Gwada (Djibril Zonga) vormt hij de anticriminaliteitsbrigade. Het is hun taak om de vrede en de rust in de buurt te waarborgen. Wanneer een kleine rel ontstaat tussen een groep zigeuners en de lokale bevolking om een gestolen leeuwenwelp, gaat de BAC (Brigade anti-criminalité, red.) op zoek naar de dader. De plot is eenvoudig, maar de kracht zit hem in Ly’s realistische uitvoering. Door een intuïtieve cameratechniek en dankzij sterke natuurlijke acteerprestaties voelt de film heel echt. De grens tussen realiteit en fictie lijkt soms te vervagen en zo dwingt Ly de kijker tot reflectie. Dit is niet zomaar een gezellig avondje cinema, dit is écht. Zijn personages voelen aan als mensen van vlees en bloed. Niet goed of slecht, maar gelaagde individuen met emoties en grenzen die soms overschreden worden. Op die manier toont de film ook sympathie voor beide kampen. We hebben hier niet te maken met helden en slechteriken, maar met reële situaties die uit de hand lopen. Kleine gebeurtenissen stapelen zich op tot een druppel de emmer doet overlopen en er een kortsluiting ontstaat.

There are no bad herbs or bad men; there are only bad cultivators.” Het is een quote uit Victor Hugo's 'Les Misérables', die het centrale onderwerp van Ladj Ly’s hedendaagse versie geworden is. Mensen worden gevormd door wat hen wordt aangedaan. Na de Franse revolutie was er voor velen geen verbetering merkbaar en na de rellen van 2005 evenmin. Onrecht lokt onrecht uit, geweld lokt geweld uit. Oog om oog, tand om tand, en dat mag vrij letterlijk genomen worden. Ly’s debuut kent geen genade en slaat u knock-out voor enkele dagen. Rauw, menselijk, eerlijk en hartverscheurend. 'Les Misérables' is de Franse inzending voor de Oscars en maakt een goede kans om te winnen. Ladj Ly is een groot filmmaker waar we hopelijk nog veel van zullen mogen horen en zien. 

0
Gemiddeld: 5 (1 stem)

Reactie toevoegen