Recensie: First Man

'First Man' is een grote kanshebber voor het volgende seizoen van de Oscars, maar zoals de meest filmfans wel weten is een Oscar geen goede indicator om de kwaliteit van de film vanaf te leiden. 'First Man' mag dan wel een Oscar-film zijn, maar is het ook een goede film?

Dat 'First Man' het wel ziet zitten zoveel mogelijk prijzen weg te kapen op de komende Academy Awards steekt het niet onder stoelen of banken. De regisseur, Damien Chazelle, heeft al één beeldje op zijn naam staan door het succes van zijn vorige grote film: 'La La Land'. Zoals iedereen zich echter wel zal herinneren liep Chazelle, die ook bekend is van eerdere films als 'Whiplash', met zijn vorige film de Oscar voor beste film nét mis. Dat hij dit jaar weer van plan is naar de titel van 'beste film' te dingen blijkt al onder andere uit de sterrencast van zijn nieuwe film met in de hoofdrol Ryan Gosling, waarover we hetzelfde kunnen zeggen.

Deze wens blijkt echter niet enkel uit de cast van de film. Ook het onderwerp schreeuwt Oscar. 'First Man' vertelt het verhaal van Neil Armstrong. Alhoewel het verhaal van de eerste man op de maan op een erg goede manier verteld wordt, voelt dit thema toch wel zeer braaf. De laanmanding is dan ook een van de weinige gebeurtenissen die alle Amerikanen zich nog kunnen herinneren, zonder daarbij te vervallen in een ideologische discussie. Of toch de meeste Amerikanen, er zijn natuurlijk zij die zullen zeggen dat deze film een remake in plaats van een fictionalisering is. Ook de dode Armstrong kan vrij universeel op Amerikaanse sympathie rekenen. De film mist dan ook een beetje de originaliteit van 'Whiplash' of de cuteness van 'La La Land'.

De meest originele keuze op inhoudelijk vlak is om het verhaal te focussen op de small step for man, en the great leap for mankind een beetje buiten de picture te houden. 'First Man' vertelt dan ook eerder het erg innige verhaal van een verdwaalde astronaut, dan het epische verhaal van de eerste man op de maan. Gosling slaagt er hier in om een erg sympatiek beeld van de overleden Amerikaanse held neer te zitten. En de vele scènes uit Neils dagelijkse leven geven meer inhoud aan de hevige scènes in de lucht.

Wie dieper wil graven kan echter ook een verhaal ontdekken dat in essentie over één begrip gaat: controle. Heel de film lang zal de stoïcijnse, gecontroleerde figuur van Neil gecontrasteerd worden met de pure chaos van zijn omgeving. De astronaut wordt geconfronteerd met de ene na de andere tragedie, die hem langzaam naar de afgrond van zijn controle duwen. De parallel met de Amerikaanse ruimtevaart spreekt hier uiteraard voor zich.

De echte ster van de film is echter geen dode ruimtevaarder of knappe acteur, maar het audiovisuele team achter deze film. 'First Man' is een verhaal in close-ups en wide shots. Enerzijds zijn de vele close-ups natuurlijk een referentie naar Kubricks '2001: A Space Odyssey', de vader van alle films over ruimtevaart. Anderzijds zet het ook op mooie wijze het thema voort van een small step for man, zodat we niet alleen inhoudelijk, maar ook vormelijk geconfronteerd worden met een erg innige visie op Armstrong. Het is ook een originele manier om de verplichte wide shot van 'een man op de maan met de aarde op de achtergrond' toch origineel te laten voelen. Op een soortgelijke manier wordt de film ondersteund door een knap staaltje cinematische muziek, die precies weet wanneer hij zijn mond moet houden.

Kortom 'First Man' is een degelijke film, maar geen geniale film. Ik raad de film aan voor iedereen die eens een aangename film wil kijken, maar ook niet meer dan dat. Al is het natuurlijk ook een aanrader als je wil kunnen pochen de volgende Oscar-film gezien te hebben voor hij de prijs in de wacht gesleept had.

Nog geen stemmen

Reactie toevoegen