Een antwoord op Yolan Devriendt
Geachte meneer Devriendt
Wij, en vele anderen onder ons, zijn verontwaardigd over de manier waarop u en gelijkgezinde journalisten extreem selectief het moraliserende vingertje durven te wijzen.
Laten we het eerst eens hebben over de beslissing om Anuna De Wever een politieke boodschap te laten brengen in een overvolle Boiler Room, en zo een nachtelijk feest te onderbreken. Waar bezorgdheid over een beter klimaat in feite geen politieke boodschap zou mogen zijn, zijn de acties van Anuna De Wever en gelijkgezinden dat wel. Indien u pleit voor een radicale systeemverandering, het ontkennen van de economische realiteit (geld is maar papier) of het feit dat winst van rechts en het verlies van Groen al uw werk tenietdoen, dan bedrijft u politiek. En als u politiek gaat bedrijven op een muziekfestival waar mensen veel geld voor hebben betaald, zal u tegenkanting krijgen.
Hoe u de daad van enkele zatte idioten ook beschrijft als ware het een gecoördineerde aanval van extreme barbaren is eerder komisch. De daad was zodanig ‘brutaal’ dat Anuna De Wever er gewoon heeft doorgeslapen, zich niet bewust van enig probleem. De ‘rapporten’ over urinebussen zijn meegegeven via een telefoontje. Ook wij veroordelen elke vorm van geweld. De daders zouden verantwoordelijk gesteld moeten worden voor de gemaakte schade.
We gaan echter niet mee in een verhaal van een soort ‘Vlaams terrorisme’ waarbij u met gekleurde woordenschat de reikwijdte van deze daad probeert te verbreden. De stereotypering is ook enkel toegelaten indien één kant van het spectrum het doet. De allochtone of religieuze achtergrond van daders van misdrijven zijn steevast ‘irrelevant’, maar nu is het dragen van een Vlaamse vlag opeens extreem relevante informatie.
Want laat ons eerlijk zijn Yolan, het gaat u helemaal niet om het afkeuren van geweld. Als dat het geval was, dan was dit je vierendertigste opiniestuk waarin je van leer trekt tegen politiek geweld. Dan zou je je verontwaardiging uitspreken over het geweld dat Dries Van Langenhove en zijn sympathisanten al meerdere keren meemaakten en zou je opkomen voor de pro-kernenergie-activisten die bijna in elkaar werden getimmerd door een hysterische menigte op de klimaatmarsen. Dan zou je erkennen dat rechtse studenten, politici en burgers gevaar lopen. Je zou moeten beseffen dat zij met recht en reden fysiek geweld vrezen. Kandidaten genoeg om de Van Gogh of Fortuyn te worden.
Niet begrijpen dat ook een opgedrongen linkse politieke mening frustratie bij anderen kan veroorzaken, typeert mensen als u en Anuna De Wever die vanuit hun linkse, politiek correcte bubbel, en gesterkt door het volledig Vlaamse media-apparaat, nog nooit echte politieke exclusie hebben gezien. Mensen die hun job verliezen, die worden uitgesloten van vakbonden, die dagelijks verwijten naar hun hoofd geslingerd krijgen, allemaal omdat ze een politiek standpunt innamen.
De feitelijke hypocrisie loopt verder uit in uw gespeelde verontwaardiging over het zogenaamde ‘doxxen’ door Tom Van Grieken. Iemand die op een openbare Instagrampagina voor haar 1.000 volgers als een would-be influencer een Vlaamse leeuw in brand steekt waarna een volksvertegenwoordiger dit op zijn beurt op zijn sociale media deelt, daar trekt u de grens van het fatsoen. De tientallen jongeren die werden vermeld met naam en toenaam in de Vlaamse pers na de Schild&Vrienden-affaire zijn u onbekend. Sommigen onder hen waren zelfs minderjarigen, die met zieke humor hun puberaal haantjesgedrag etaleerden. Zij zijn diegenen wier sociale en toekomstige beroepsmatige leven permanent beschadigd is. Of misschien herinnert u zich de zanger van de minder dan behoorlijke spreekkoren van vorig jaar, uitgerekend op datzelfde festival, toen de media deze jongeman op de grens van meerderjarigheid wekenlang aan de nationale schandpaal nagelden? Opnieuw heb ik toen geen artikels van u teruggevonden. Blijkbaar zijn er dus wel meningen die geweld of schendingen van de privacy rechtvaardigen.
De waarheid, Yolan en gelijkgezinde journalisten, is dat het jullie niet te doen is om het universeel veroordelen van geweld of ‘doxxing.’ Het is een bewuste strategie om vanuit een duidelijke overtuiging beroep te doen op partij-overstijgende beginselen en uzelf zo te presenteren als de zogezegde apolitieke bemiddelaar. Het is bedoeld om meningen van het politieke centrum te beïnvloeden en te rehabiliteren tot een door jullie opgesteld begrip van ‘normaal’.
Misschien vergissen we ons natuurlijk, geachte Yolan, en is het u echt te doen om een herstel van politiek fatsoen en redelijkheid. In dat geval verwachten we u op de barricades ter bescherming van ultranationalisten of anti-religieuzen wanneer zij op hun beurt nationale of religieuze symbolen beginnen te verbranden, verantwoord vanuit een persoonlijke herdefiniëring van zulke symbolen. De daaropvolgende nationale verontwaardiging en reëel geweld zal u dan ongetwijfeld veroordelen vanuit uw apolitieke principes.
Noot van de redactie
In de brief van het KVHV, die een antwoord is op een eerdere lezersbrief van Yolan Devriendt, staan enkele zaken die duiden op een niet geheel foutloze karakterisering van de brief van laatstgenoemde.
De heer Devriendt -beroepsmatig geen journalist- heeft het incident, in tegenstelling tot wat in deze lezersbrief geopperd wordt, nooit een gecoördineerde actie genoemd. Ook beweerde hij nooit dat een politieke overtuiging het incident met Anuna De Wever zou gemotiveerd hebben. In het antwoord van het KVHV wordt gesteld dat de heer Devriendt het over een soort ‘Vlaams terrorisme’ zou hebben. Hij verwijst echter louter naar het feit dat uiteindelijk veel media-aandacht ging naar het feit dat één van de betrokkenen een Vlaamse vlag droeg.
Reactie toevoegen