Gent Jazz ruilde vandaag de overweldigende drums, vette gitaarsounds en punkmentaliteit van de voorgaande dag in voor soul, samba en immaculate vibes.
Soul searching
Openen op een festivaldag is geen gemakkelijke taak, de zaal oogt kaler dan het hoofdpodium van Tomorrowland en het publiek is nog niet opgewarmd tot de charmes van de muzikanten. Gelukkig kon Hubert Tuyishime van Porcelain ID onze ziel te raken met hun diepe stem. Traag, maar gestaag weekten statische toeschouwers los en gingen we op in de kwetsbare lyrische wereld van Porcelain ID. Of we echter al klaar waren om volledig mee te gaan in de instructies van Hubert is betwijfelbaar waardoor de show een klein beetje ineenzakte. Gelukkig wist die dit goed op te vangen waardoor het optreden er niet erg onder leed en de dag goed inzette.
Gedrenkt in een decadente hoeveelheid reverb nam zijn sound het publiek mee in zijn wereld waar woorden nutteloos zijn
Black is beautiful
De kleinere Garden Stage werd geopend door de Rotterdamse Ebony Winter. Zij bracht het R&B-facet van soul naar de dag. Hoewel het publiek nog een beetje koud stond aan de start van de show, wist ze mensen tegen het einde aan het dansen te krijgen met haar grooves. Ook veroverde ze onze harten met 'Black Is Beautiful', waar ze haar worsteling met identiteit open en bloot legt.
Decadentie mag soms wel
Arc De Soleil kende ik niet, maar de goed gevulde tent van de Main Stage plaatste mijn verwachtingen hoog. Frontman Daniel Kadawatha zong zelf zelden, maar zijn melodieuze gitaarspel vertelde alles wat nodig was. Gedrenkt in een decadente hoeveelheid reverb nam zijn sound het publiek mee in zijn wereld waar woorden nutteloos zijn. De band was geweldig goed op elkaar ingespeeld, wat zorgde voor een sterk fundament waarop de paarse Novo van Daniel het spreken kon laten doen zonder dat er iets repetitief voelde.
De vijftiger oogde onmiskenbaar cool in zijn pyjamabroek, linnen hemd en zonnebril
Glasheldere neo-soul
Helena Casella is een beginnende artiest die opgroeide in een muzikaal huis en mocht tweemaal de Garden Stage bezetten met haar band. Haar glasheldere stem complementeerde mooi de soms donkere klanken van neo-soul die ook afgewisseld werden met ritmische Braziliaanse beats. Haar optreden verloor soms wat momentum wanneer ze het publiek toesprak, maar voor het kleine podium zorgde het voor een welkome persoonlijke touch tussen de grote shows van de Main Stage in.
Samba en puur plezier
Kevin
De man die samba terug leven inblies, liet ons zien dat Seu Jorge een meester is van de stijl. De vijftiger oogde onmiskenbaar cool in zijn pyjamabroek, linnen hemd en zonnebril. Onmiddellijk had hij het publiek dansende, meezwaaiende en wapperend met Braziliaanse vlaggen. Ook de bandleden kregen elk een momentje om hun talent te tonen met solo’s over de sambaritmes. Dit was veruit het optreden met de meeste ambiance van de dag en eentje waar je gewoon bij moest zijn.
Oud en nieuw, Leon blijft geweldig
Ruim een kwartier voor de start van het optreden stond de tent van de Main Stage al bijna vol. Hoewel de andere shows van de dag al geweldig waren, was Leon Bridges de reden voor de meesten om die dag naar Gent Jazz te komen. Hij bracht ons een mengeling van hits van zijn eerste album en recentere nummers die gretig door het publiek geabsorbeerd werden. Bij nummers als 'River' zong de hele zaal mee met Leon. Voor de andere nummers speelde de rest van de band mee die smaakvolle fills tussen Leons zinnen. De set eindigde met de hit 'Beyond' waar het publiek helemaal in opging, wat voor een knaller van een afsluiter zorgde.
Kevin
Elektronica-, funk- en afrobeatsgebaseerde leute
De avond werd afgesloten door Ibibio Sound Machine. Zij mogen zeker de tweede plaats innemen voor ambiance die dag. Hun funkmuziek die gebouwd is op synthbeats zorgde ervoor dat het publiek, jong en oud, helemaal losging op de dansvloer.
Reactie toevoegen