Derde dag Gent Jazz: regen, goeie muziek en West-Vlamingen

Dansen in het gras

Even ziet het ernaar uit dat het de hele dag zou regenen, maar rond het begin van de derde dag van Gent Jazz klaart het wonder boven wonder op. Zou dat liggen aan het aanstekelijke optreden van Kaito Winse? Deze Brusselse zanger en muzikant neemt je mee in het verhaal dat hij schept met zijn muziek geïnspireerd door de griots uit zijn geboorteland Burkina Faso. Bediend van een tama – een klein druminstrument - en een magische stem betovert hij het publiek. Vooral wanneer hij, vergezeld door een blootvoetse saxofonist, naar het einde van de set toe het publiek rondom zich verzamelt op het gras. In navolging van Winses moves begint zowat iedereen rondom mij te dansen. De sfeer zit er al goed in.

Van de VS naar Izzegem

Door een kortstondige regenbui rep ik me naar de main stage om de Amerikaanse Jamila Woods te zien. Woods is naast RnB-, soul- en hiphopzangeres ook activist en dichter. Dat merk je. In veel van haar liedjes komen elementen van slam poetry en spoken word terug, en tegen het einde van haar set ontroert ze het publiek door een gedicht voor te lezen dat de liefde prijst. Sommige liedjes weerspiegelen haar maatschappelijk engagement ('my ancestors watch me', 'fairytale walking', 'Black Goldilocks', 'yeah'), maar in de meeste lyrics staat haar persoonlijke gevoelsleven centraal. Woods straalt zelfvertrouwen uit. Na zo'n performance, vergezeld van een indrukwekkende band, is dat zelfvertrouwen naar mijn mening helemaal verdiend. 

Met nummers als 'Ti ni wo wi!' of 'Kom Mor Ip' zingt het dolenthousiaste publiek luidkeels mee – ja, zelfs deze Genteneir

Tussen de erg internationale affiche is er ook plaats voor lokale artiesten, en dan nog wel uit Izzegem. 't Hof van Commerce is al dertig jaar een vaste waarde binnen de Belgische hiphopscene. Rappers Flip Kowlier en Serge Buyse, ondertussen twee kale mannen van middelbare leeftijd, geven de bomvolle Main Stage een uur lang een feestje van het hoogste niveau. Ze beginnen met wat nummers uit hun nieuwste LP, 'LP6', waarvan mijn persoonlijke favoriet 'In De Chalet (met Timothée Chalamet)' is. Dan is het tijd voor hun oudere hits. Met nummers als 'Ti ni wo wi!' of 'Kom Mor Ip' zingt het dolenthousiaste publiek luidkeels mee – ja, zelfs deze Genteneir. Tussen de nummers door bespeelt het duo dat publiek bovendien als rasechte comedians. Verstae dje my? Geen woord, maar toch ben ik fan!

Hiphop en oogverblindende outfits

Na het ontspannende optreden van Fred Gata, die thuis is in genres als afrobeats en RnB, is het tijd voor de Congolees-Belgische Baloji. Met zijn unieke blend van hiphop, elektronica, afrobeats en Congolese ritmes doet deze Franstalige zanger en rapper denken aan Stromae. Overal zie ik heupen schudden. Bovendien verandert hij zeker zes keer van outfit, de ene nog spectaculairder dan de andere. Taylor Swift zou er nog iets van kunnen leren. Als queer Congolese man geeft Baloji op het einde nog een speech over de haatberichten die hij krijgt omdat hij jurken draagt. Ook vestigt hij de aandacht op oorlog in Congo. Dit laat de publiek zichtbaar beroerd achter. 

Als voorlaatste artiest brengt Kassa Overall met zijn band vooral instrumentele jazz. Daarna is het tijd voor de laatste artiest van de avond, de Amerikaanse band The Roots. Deze legendarische band combineert al bijna veertig jaar hiphop met jazzgeluiden, en won al vier Grammy’s. Bovendien zijn ze heden ten dage de huisband van het programma ‘The Tonight Show’ met Jimmy Fallon. Ze verdienen vast en zeker hun legendarische status. De combinatie van instrumenten als een synthesizer, saxofoon en tuba met de krachtige vocals geven daar het bewijs van. The Roots sluiten een fenomenale en gevarieerde dag Gent Jazz in schoonheid af.