Er is leven op straat. Vaak jong leven. Rebels, getalenteerd en divers. De muren van Gent spreken boekdelen.
Wat een sticker interessant maakt is de tijdelijkheid ervan. Het niet-permanente karakter van een stuk papier met lijm. De spam van de straat is veel mooier dan wat we online vinden. Een sticker is een kleine reclamecampagne maar kan uitgroeien tot iets veel groter, tot composities zoals een sticker bomb. Op die manier kan elke paal in een heus graffitistraatje veranderen. Bewonder maar eens de vier pilaren die aan de brug tegenover het Gravensteen de lucht in schieten, of de regenpijpen van het Design Museum of Luca School of Arts.
Stickers zijn post-its die een bepaalde boodschap dragen. Een boodschap die impliciet verdragen wordt door iedereen die deze niet verwijdert. Elke sticker die op straat zichtbaar is, hangt er omdat iedereen besloten heeft hem te laten hangen. Of omdat niemand hem heeft opgemerkt: de meeste stickers gaan spijtig genoeg onopgemerkt, tot ze door de stad worden weggehaald.
Toch loont het de moeite om in Gent eens te letten op welke plaatsen stickers hangen. Zo werd een 'make Vlaanderen great again' in een zijstraat aan het Gravensteen weggekrast, waar enkele meters verder een 'nobody is illegal' trots en onaangeroerd op ooghoogte bleef paraderen. Ik zie dit als de puurste vorm van publiek discours. Een discours waar graffiti niet aan deelneemt. Op sommige vlakken vind ik het democratischer dan sociale media − of zelfs dit eigenste artikel. Iedereen is vrij om een mening op te hangen en die te delen met elke voorbijganger, maar iedereen is net zo vrij om deze boodschap te verwijderen. We geven artiesten een eerlijke trade-off. Een vrij podium waar elk lid van het publiek een veto kan stellen nadat de persoon is uitgesproken. Het succes van je boodschap is niet alleen een kwestie van hoeveel stickers je plakt, maar ook van hoeveel er blijven hangen.
Stickers kleven is echter illegaal. "In verzorgde steden horen illegale graffiti, wildgeplakte affiches en zelfklevers niet thuis", hoor je wel eens. Verzorgde steden zijn geen plaats voor een stickerdebat. Wat een dystopisch beeld, mochten we elkaars mening in het gezicht worden gewreven.
Stickers lenen zich niet tot een formaat zoals het graffitistraatje. Elke sticker, zelfs deze met hetzelfde ontwerp, draagt andere informatie. Het is net de interactie met de omgeving die stickers interessant maken. Ze horen overal rond te kleven en als ruis uit ons zicht weggefilterd te worden tot eentje onze blik vangt. En daarom blijven we plakken. Verbod of niet, vandaag plakken er stickers aan de muren. En in de tijd dat een sticker mag blijven hangen, vertelt die iets over de mensen in deze stad.
Reactie toevoegen